Zoeken

Eerder schreef ik al dat ik een opleiding tot outdoor coach volg bij Special Forces in Business die onder andere De coachingsreis van je leven organiseert. Recent heb ik de groene module gevolgd en moest Globus2 weer even geduldig wachten op de terugkomst van zijn baas. In deze module wordt niet het coachen onder de loep genomen maar hoe je met een groep mensen kan overleven in de woeste wildernis. Tijdens deze module kwamen de volgende zaken aan de orde: Kaartlezen Werken met kompas Werken met gps Minimale basis uitrusting Optimaal inpakken van je rugzak (Crusader) Veilig slapen in de natuur Omgaan met noodsituaties EHBO Vuur maken (ook zonder aansteker of lucifers) Vis schoonmaken en bakken op het kampvuur Oefening baart kunst Al deze onderwerpen werden in de praktijk geoefend. Het was dan ook weer een intensieve module met heel wat kilometers lopen met een zware rugzak op. En steeds werden we gewezen op waar we allemaal op moesten letten wanneer je met een groep onderweg bent. "Ga je mee verdwalen, ik weet de weg" Om een klein voorbeeld te noemen: Stel je bent met je groep een aantal kilometers aan het lopen en komt op een punt waarop je onverhoopt niet verder kan. Je moet je dan als coach nog precies herinneren wat de laatste plek is geweest waar je een kamp kan opbouwen en hoever terug dat ongeveer is. Zo'n plek moet natuurlijk beschut zijn en idealiter stromend water in de buurt hebben. Bittere kou in IJsland De volgende module staat gepland in november waar ik hoop naar IJsland te gaan voor de 4x4 reis over onbegaanbare wegen, met grote kans op extreme weersomstandigheden. Deze reis zal ik deelnemen als observer. Meekijkend over de schouder van ervaren coaches leer je zo de fijne kneepjes van het coach vak in een outdoor omgeving. Kan niet wachten tot het zover is. Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Ik plaats af en toe affiliate links. Dit betekent dat wanneer je een product koopt via deze link ik daar een kleine vergoeding voor ontvang. Op deze manier steun je onze manier van leven. Graag tot de volgende blog!

Morgen vertrek ik, zonder Globus2, voor tien dagen naar het buitenland. Die tien dagen wil ik Globus graag ergens stallen zodat ik de campingkosten uitspaar. Busje dus weer rijklaar maken. Alles wat los ligt opruimen, de isolatiedeken van de voorruit, vuilwatertank legen en in de garage, stroom loskoppelen en dan maar weer hopen dat hij wil starten. De bus kan ik de komende dagen wel op het terrein van mijn werk parkeren. Daar staat hij veilig achter een groot hek. Toch loop ik dan weer tegen zo'n klein probleempje aan. Naast Globus2 heb ik ook nog de luxe van een auto van de zaak. Daarmee rijd ik o.a. van Globus naar mijn werk en terug. Maar als ik de bus nu naar mijn werk rij dan staat mijn auto nog op de camping. Ik heb dus de hulp nodig van iemand die me even heen en weer wil brengen. Natuurlijk een zeer makkelijk op te lossen probleem maar je moet het wel weer even regelen. Op reis Waar ik naar toe ga? Ik ga tien dagen naar Zweden voor een outdoor coachingsreis. Tien dagen hiken, slapen in een tentje en crosscountry skiën in het hoge noorden. Als alles volgens plan verloopt zal dit de eerste reis zijn in een serie van minimaal vier reizen. Het is namelijk de eerste reis van de opleiding tot outdoor coach. In deze eerste reis ben je 'gewoon' deelnemer en mag ik bij mezelf naar binnen gaan. De tweede reis loop je als stagiair mee in een team van coaches dat de reis voorbereidt, uitvoert en na afloop afrondt. Bij de derde reis loop je mee in de rol van junior coach. Onder begeleiding ga je echt bijdrage leveren aan het coachingsproces van deelnemers. Om tenslotte de vierde reis helemaal zelf te organiseren en de deelnemers te coachen. Onderstaand filmpje is van de reis naar IJsland maar geeft een aardige inkijk van de manier van coachen. Spannend Nu kan ik je vertellen dat ik het enorm spannend vind. Niet zozeer om mijn emotionele pijnpunten tegen te komen tijdens de coaching, maar meer voor de fysieke inspanning. Ik ben gewoon een kantoorklerk met mijn full-time kantoorbaan en kan nou niet echt zeggen dat ik sportief ben aangelegd. De hele dag berg op, berg af door de sneeuw ploeterend, slapen in een tentje bij -15ºC. En ik heb een enorme hekel aan skiën. "De mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest" Angst Angst dus voor iets dat in de toekomst misschien wel gaat gebeuren. Ik herken dit heel erg van het koud water dippen dat ik een hele tijd, elk weekend, gedaan hebt. De spanning vooraf is de ware pijn. Het moment zelf valt daar eigenlijk bij in het niet. Of de zweethutten die ik geregeld doe. Het van tevoren druk maken over de hitte en het ongemak dat ongetwijfeld te erg zal worden... In het hier en nu is er zelden werkelijke pijn. Het zijn de zorgen over het verleden of de toekomst. Waarom ga ik dit doen? Zoals jullie misschien al aan mijn blogs hebben gemerkt hebben persoonlijke ontwikkelingsthema's mijn grote interesse. Ik lees er veel over, volg opleidingen/cursussen en vind het leuk om mensen te inspireren of te helpen op hun levenspad. Komende week hoop ik dus weer veel inspiratie op te doen voor nog heel veel blogs. Volgende week dus geen blog daar ik in de bergen in Zweden geen bereik zal hebben. En even voor de volledigheid bovenstaande foto is niet in Zweden maar in Noorwegen op de Trolltunga. Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!

Zoals ik in mijn vorige blog al schreef mocht globus2 een ruime week uit logeren bij mijn werk. Zelf nam ik deel aan “de coachingsreis van je leven - Arctic edition”. Nou dat heb ik geweten. We vliegen met een groep van 16 mensen naar Stockholm om vervolgens nog zes uur richting het noorden te rijden naar de Höga Kusten van noord Zweden. Bij aankomst krijgen we onze grote leger rugzak die al voorzien is van pannetjes, thermoskan, gasbrander, 5 mm dik slaapmatje, slaapzak, binnenslaapzak en een grote waterdichte zak waar je met slaapzak en al in kan liggen. Je zou kunnen zeggen als een soort tent die je aantrekt. Tevens liggen er twee grote zakken met outdoor voedsel klaar. Elke zak is goed voor 24 uur overleven in de wildernis. Daar moet je dan nog aan toevoegen de kleding, toiletartikelen, powerbank, enz. die je de komende dagen denkt nodig te hebben. Na twee dagen wordt er nieuw voedsel gebracht en krijgen we tevens de kans kleding te wisselen. Tentendorp Met rugzak op en heel veel andere spullen zoals tenten, vuurkorven, toiletemmers, scheppen enz enz gaan we bergop aan de wandel. Gelukkig is het geen uren durende wandeling want ik ben binnen no time helemaal bekaf. Eenmaal aangekomen begint het opbouwen van ons tijdelijke dorp. Sneeuw egaliseren, tipy’s opzetten, toilet gelegenheid bouwen en een vuurplaats aanleggen. Na enkele uren staat alles en kunnen we aan het avondeten beginnen. Dit betekent pannetje vol scheppen met sneeuw en smelten maar. Als het water kookt kies je een zakje uit, vult het aan met water tot het streepje, 5 minuten in laten inwerken en eet smakelijk. De eerste nacht Nadat we gezellig hebben zitten kletsen rondom het vuur gaan we naar bed. De tipy's die we hebben opgezet bieden nul isolerende werking en de deuren kunnen aan de onderkant niet eens dicht. Enthousiast kleed ik me uit om in mijn lange thermo-ondergoed mijn slaapzak in te duiken. Ik ben echt dood en dood moe. Lekker slapen! Nog geen drie minuten later ligt een reisgenoot echt enorm te snurken (jaloers). Het dunne matje biedt nul comfort op de bobbelige ijsvloer, 15 minuten later heb ik het zo onwijs koud dat ik meer kleren aan moet doen. Ik trek zo’n beetje alles aan wat ik bij me heb en kruip mijn slaapzak weer in. Uren lig ik wakker om het na een tijdje weer steeds kouder te krijgen. Ook mijn jas verdwijnt in de slaapzak om als extra deken over mijn benen te fungeren. Wat een hel. Water en vuur Na een nacht zonder slaap beginnen we de dag met het sprokkelen van hout om het kampvuur brandende te houden en de ene na de andere pan sneeuw om te smelten tot kokend water. Ontbijt, koffie, soep, lunch, avond eten, alles is een zak die aangevuld moet worden met kokend water. De gasbranders doen het overigens steeds slechter hoe kouder ze worden. Ook dat is een uitdaging. Soms sta je echt 45 min te wachten op één pannetje kokend water waar je dan van kunt eten om vervolgens gelijk de volgende pan sneeuw te smelten voor een kopje koffie. Koud, kouder, koudst Overdag krijgen we uitleg over de fundamenten van je bestaan en doen diverse ervaringsoefeningen om vervolgens weer naar het zelfgebouwde dorp terug te keren zodat het kampvuur en de gasbranders weer opgestookt kunnen worden. Ook de tweede nacht heb ik het steenkoud en worden er dikke bomen doorgezaagd, ik doe weer geen oog dicht. En wat te denken als je zo rond een uur of 4 echt even moet plassen... Je slaapzak uit, jas aan en je bevroren schoenen, waarvan de veters rechtop kunnen blijven staan door de bevriezing, aantrekken. Je kan maar beter even gaan anders slaap je helemaal niet meer. En al die urine in je blaas moet ook warm gehouden worden dat kost onnodige energie. Dus hup daar gaat ie dan maar. Emotioneel De volgende morgen na de eerste oefening, die me behoorlijk geraakt heeft, kom ik terug in ons dorp en kan alleen maar huilen. Ik ben kapot, uitgeteld, heb enorme pijn in mijn rug. Is dit hele outdoor arctic gedoe wel iets voor mij? Of ben ik zo emotioneel door wat er tijdens de oefening gebeurde? Of is het de combinatie? Er is echter geen weg terug. Ik zit hier en zal de tien dagen door moeten komen. Hoe ik dat vol moet houden daar wil ik op dat moment niet aan denken. "Moed is de bereidheid om bang te zijn en het toch te doen" Overdag zetten we een vierde tipy op voor groepssessies. Voor de derde nacht verhuis ik samen met iemand anders naar deze vierde tent zodat ik in ieder geval geen last meer heb van het gesnurk. Dat doet me goed, ik slaap zowaar een aantal uur en heb het (daardoor?) minder koud gehad. Theorie en ervaren De modellen die we overdag en/of ‘s avonds bespreken vind ik razend interessant en de ervaringsoefeningen grijpen me geregeld enorm aan. Zo komen o.a. de volgende thema’s aan bod: Hechtingsstijlen: (veilige-, angstige-, vermijdende-, en gedesoriënteerde hechtingsstijl) Contactcirkel Isoleerstijlen basisbehoeften volgens Pesto, minderwaardigheid en compensatie gedrag, Meditaties (adem, bodyscan, visualisaties) Door de betere nachtrust en misschien ook wel de gewenning kom ik langzaam maar zeker steeds iets beter in mijn vel zitten. Alleen mijn rugpijn zit me enorm in de weg. Vooral omdat ik daardoor minder kan bijdragen aan het noodzakelijke hout sprokkelen, zagen, hakken en dat soort dingen. Niemand die me daarop aankijkt maar het is een innerlijke strijd/afwijzing van mezelf. Wat betekent dat eigenlijk, die altijd maar aanhoudende pijn in mijn rug? Draag ik teveel? Noorderlicht Op een avond worden we getrakteerd op mijn geliefde Noorderlicht. Natuurlijk heb ik mijn camera uitrusting niet meegenomen, maar ook met de iPhone worden de foto’s best aardig. Blij dit geweldige fenomeen weer een keer in het echt te mogen aanschouwen. Het blijft zo betoverend dat je er stil van wordt. Die nacht slaap ik best goed. Wat echt bijzonder is op zo’n ondergrond en zo’n dun matje in die kou. ‘s Morgens heb ik een lang mooi gesprek met mijn tent buddy Kitty. Uit je comfort zone Het is de combinatie van de extremiteiten, het enorm buiten je comfort zone vertoeven, de prachtige modellen, de ervaringsoefeningen en niet te vergeten de gesprekken met mede reizigers die allemaal in een eigen ontwikkelingsproces zitten. Er komt gewoon een moment dat je het niet meer volhoudt en er gezien mag worden wat lang (onbewust) niet werd aangekeken. Zijn je strategieën nog helpend of kunnen ze beter vervangen worden door nieuwe? En hoe doe je dat dan? Ik ga hier vast in volgende blogs hier en daar wat over vertellen. Voor nu hou ik het even voor gezien, neem een warme douche, scheer mezelf en kruip in een warm bed met een heel zacht matras. Zo waardeer je weer de simpele dingen in het leven. YES I did it! Trots op mezelf. Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!

Uit de winterslaap! Zo voelde het afgelopen weekend. YES het is voorjaar. Zaterdagochtend was iedereen hier op de camping buiten. Beetje aan het prutsen aan zijn camper, de was aan het ophangen, koffie drinken, van alles en nog wat maar in ieder geval buiten. Gelijk was daar ook het contact. Na 6 maanden binnen gezeten te hebben stond iedereen met iedereen te praten over koetjes en kalfjes. Er werd kennisgemaakt met de buurman / buurvrouw waar je al maanden naast stond. Wat heerlijk! We hebben al enkele mooie dagen achter ons maar zaterdag was anders. Het leek een grote ommekeer. Goed gesprek De beide buurmannen die ik sprak vertelden dat ze door hun scheiding een jaar en respectievelijk 1,5 jaar geleden geen andere optie zagen dan in een camper te gaan wonen. Een vreselijke stap na zoveel jaar huwelijk, een goede baan en een mooi huis. Je dacht alles zo goed voor elkaar te hebben en dan woon je opeens als een zwerver in een camper. "Cadeau waar je niet op zat te wachten." Maar nadat de eerste pijn verwerkt is en de boel tot is rust gekomen blijkt het eigenlijk helemaal zo slecht nog niet dat wonen in een camper. Ze maken dan ook in zijn geheel geen haast met het zoeken naar een huis. Voorlopig blijven ze nog wel even wonen zo. Het is eigenlijk wel heerlijk zo dicht bij de natuur en vergeet niet een heel duurzaam en goedkoop leven. Volledige overgave aan dat wat is Is dat eigenlijk niet heel vaak zo? Dat dingen die je overkomen in je leven, die in eerste instantie vreselijk lijken, achteraf een zegen of een enorme les bleken te zijn? Ik heb al diverse van dat soort ervaringen. Break-up Een paar weken geleden hebben Elise en ik onze relatie verbroken. Er is meer dan genoeg liefde tussen ons, maar de vorm waarin we zaten werkte niet meer. Dit is heel verdrietig, maar hopelijk is dit ook zo'n cadeautje waar we beiden later van kunnen zeggen dat het ons gediend heeft. Ik hoop het. Het helpt in ieder geval om er op die manier naar te kijken. Volledige overgave aan dat wat is. Wat overigens niet zegt dat er geen ruimte mag zijn voor verdriet en rouw. Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Ik plaats af en toe affiliate links. Dit betekent dat wanneer je een product koopt via deze link ik daar een kleine vergoeding voor ontvang. Op deze manier steun je onze manier van leven. Graag tot de volgende blog!

Onder Globus2 heb ik geen vuilwatertank gemaakt. Ik gebruikte altijd een losse vuilwatertank die onder het rijden in de garage staat en op bestemming onder de bus wordt geschoven. De camping waar ik al geruime tijd bivakkeer heeft echter per staplaats naast een elektra en water aansluiting ook een afvoer. Vorige wek heb ik Globus2 met een speciale harmonica afvoerbuis daarop aangesloten. Wat een genot! Niet meer de vuilwatertank te hoeven legen, afvalwater uit zowel het toilet als de keuken loopt nu rechtstreeks de riolering in. Ik heb hiervoor twee uittrekbare slangen gekocht. Uitgetrokken zijn ze samen 6 meter en klein te maken tot ongeveer 1,5 meter. Dus makkelijk op te ruimen onder het rijden. Ik heb zelf nog een 45° opschuifmof aan de slang bevestigd zodat ik hem makkelijk over mijn afvoerpijp kan schuiven en goed vast blijft zitten. Naast deze prima oplossing zit ik er toch over te denken een vaste grijswater tank onder de bus te gaan bevestigen. Zo'n losse tank neemt best een hoop ruimte in in de garage. Off-grid Wonen in een busje geeft het gevoel van ultieme vrijheid. Maar kan ik nu nog wel zeggen dat ik off-grid woon? Ik gebruik, in ieder geval in de winter, de stroom van de camping en heb nu dus zelfs een eigen riolering... Natuurlijk binnen 5 minuten ben ik losgekoppeld en kan ik ook heel lang zonder enige connectie in the middle of nowhere verblijven. Maar toch... "Home is where the heart is." Ik merk sowieso dat ik het ook best prettig vind om hier op de camping te staan. Je kent de camping eigenaren goed, het sanitair is perfect, dichtbij mijn werk. Allemaal heel praktisch, ik ben me stiekem thuis gaan voelen hier. En toch, iets klopt er niet. Waar is die drang naar vrijheid nu gebleven? Die is er natuurlijk nog steeds, als ik zin heb plug ik mezelf voor een weekend uit en ben weg. Maar misschien binnenkort ook maar eens een paar weken op een andere camping staan. Gewoon om mezelf te blijven uitdagen. Het moet natuurlijk allemaal niet te 'convenient' worden. Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Ik plaats af en toe affiliate links. Dit betekent dat wanneer je een product koopt via deze link ik daar een kleine vergoeding voor ontvang. Op deze manier steun je onze manier van leven. Graag tot de volgende blog!

Zoals jullie inmiddels misschien wel weten ben ik gek op gadgets voor Globus2. Ik ben dan ook blij dat ik bij de bouw gekozen heb een Victron elektrische installatie met Cerbo GX in te bouwen. Deze komt geregeld met nieuwe firmware updates met nieuwe mogelijkheden. Na de bluetooth temperatuur sensors van Ruuvi, die niet alleen de temperatuur maar ook de luchtvochtigheid kan meten, is er nu ook een mogelijkheid de inhoud van de LPG tank weer te geven. Het betreft de Mopeka pro in combinatie met Victron Cerbo GX firmware versie 2.92 (meest actuele versie bij het schrijven van deze blog is 2.93). Het is een klein plat apparaatje wat met twee sterke magneten onder de metalen fles wordt bevestigd. Tussen de Mopeka en de fles smeer een beetje van de bijgeleverde contact gel. Voor je het apparaatje onder de fles monteert moet je eerst een paar handelingen uitvoeren. Ten eerste download je de gratis Mopeka app om vervolgens een connectie te leggen tussen het apparaatje en je smartphone. Als dat gelukt is dan leg je de Mopeka op een horizontale ondergrond en 'ijk' je het apparaatje. Vervolgens kan je met de app de Mopeka precies horizontaal onder op de vaak wat bolle onderkant van de metalen fles bevestigen. Zit de Mopeka precies vlak onder de fles bevestigd dan kan je verder met de fijnafstellingen zoals tankinhoud, sensor update rate en wanneer je een melding wil krijgen als de tank bijna leeg is. Op afstand Dit alles werkt heel eenvoudig en is binnen een minuut of tien afgerond. De app werkt natuurlijk alleen wanneer je binnen bluetooth bereik blijft. Hier komt de Victron Cerbo GX om de hoek kijken. Als je in het Cerbo menu naar de bluetooth apparaten gaat, wordt de Mopeka direct gesignaleerd en kan je hem toevoegen. Ook geeft de Cerbo nog mogelijkheden voor fijninstellingen. Een gasfles kan namelijk nooit voor 100% gevuld worden. De app zal dus maximaal iets van 80% aan kunnen geven. Als je een volle fles aansluit kun je op de Cerbo aangeven dat dat 'vol' is en wordt dus voortaan als 100% aangeduid. Zoals je op de afbeelding ziet kan je nu via de Victron app of internet (Globus2 is altijd verbonden met het internet) het LPG niveau aflezen. "Meten is weten, gissen is missen." Aangesloten Zoals je ziet is er nog veel meer informatie af te lezen" Temperatuur met Ruuvi bluetooth sensors Water level met een Wema tanklevel meter GPS met een G-Star gps antenne Denk je nu: "Heb je dit echt allemaal nodig?" Euh, nee absoluut niet. Maar leuk is het wel :-) Dus heb je nog meer tips en gadgets die ik leuk zou kunnen vinden, laat het me weten! Kosten Natuurlijk leef ik momenteel heel voordelig. Het wonen in een camper is nou eenmaal vele malen goedkoper dan wonen in een eengezinswoning. Het is dan ook een sport zo voordelig mogelijk te leven maar leuke gadgets kan ik niet weerstaan. De Mopeka Pro kost momenteel € 89,95. Het is maar goed dat ik in een busje woon daar passen niet zoveel gadgets in als in een grote mensen huis. Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Ik plaats af en toe affiliate links. Dit betekent dat wanneer je een product koopt via deze link ik daar een kleine vergoeding voor ontvang. Op deze manier steun je onze manier van leven. Graag tot de volgende blog!

Het eerste vrije weekend van 2023 is een feit, dus hoogste tijd om Globus2 in beweging te zetten naar nieuwe plekken en Elise ook weer eens een blog te laten schrijven. We hebben de kaart erbij gepakt om te zien waar we in Nederland nog gaten te vullen hebben en dat bleek rondom Doetinchem. We proberen altijd een natuurcamping te zoeken dichtbij een hondenlosloopgebied; niet eenvoudig in Staatsbosbeheergebieden, maar zeker niet onmogelijk. Natuurkampeerterrein Distelheide is het geworden; 25 plekken, middenin het bos, 4 wc's en 1 douche. Het ligt bij Landgoed Slangenburg, met een kasteel en koetshuis en vele kilometers wandelroutes. Voordat we goed en wel wakker waren vrijdag (nog op de vaste plek van Richard) begon ons vrije weekend met ongewenst bezoek: geklop op de deur om 7.15 uur. Wij negeerden het. Weer geklop. Wij negeerden het. "Doe open", zegt een mannenstem. Richard vroeg door het kleine raampje bij het bed wat er was en hij zei weer "Doe open", om vervolgens zelf de deur dan maar open te doen. Bang dat Juno eruit zou spurten riepen we "nee", maar de deur ging open en de man, een bekende van de camping, vroeg "heb jij contact met S, zie jij S". S is een andere bekende van de camping en had een relatie met deze man E. Hij accepteert niet dat het over is en hij haalt zich in zijn hoofd dat zij met Jan en alleman het bed in duikt. Blijkbaar verdenkt hij Richard hier ook van. Ik antwoordde met een slaperig hoofd "nee, want hij hoort bij mij", waarop de man, een drank- en rooklucht achterlatend, afdroop met een "dat is een hele geruststelling". Pffff, wat een halve zool! Je kan naast een blog ook een boek schrijven over de soap die zich op een camping afspeelt met en tussen de 'vaste' bewoners. Goed, onze dag was begonnen, tijd om alles in te pakken voor vertrek. De volgende uitdaging was het starten van Globus2; dat verliep probleemloos! En toen het wegrijden. Het had weer behoorlijk geregend dus zomaar wegrijden was geen vanzelfsprekendheid met alle plassen en modder. Wat sporen achterlatend, maar zonder hulp van de tractor konden we op pad. "Home is where we park it." Onderweg klotste de regen tegen de voorruit en de onverharde weg naar de camping was kletsnat. Als dat maar goedkomt... 😬 Plek 18 op het Achterste veld hadden we gereserveerd en dat bleek een prima plek zonder grote nattigheid. Een volgende keer zou 19 - 24 beter zijn. Ik heb in de middag de omgeving verkend met Juno en hij heeft lekker los kunnen baggeren in het bos. Het was even zoeken op Google Maps maar na 1.5 uur waren we voldaan en enigszins nat weer terug. En intussen had Richard de bus helemaal in orde gebracht voor ons verblijf. De vraag was of we stroom nodig zouden hebben voor de verwarming. We gokten erop dat we elkaar genoeg warmte konden geven en besloten het zonder te proberen. En dat bleek te een goede beslissing. Zaterdagochtend scheen het zonnetje al lekker dus de dag begon met een koffie op bed voor Richard en een theetje voor mij in de deuropening. Heerlijk! Fijn dat onze haarbal dan ook weer gewoon buiten kan liggen. Om 10.15 uur vertrok Richard voor een wandeling met Juno. Ik zag al snel dat hij zijn telefoon vergeten was, wat héél ongebruikelijk is en ook onhandig in een bekende omgeving. Om 11.00 uur was hij nog niet terug. Ik kreeg intussen toch wel wat trek en vraagtekens of dit wel goed zou gaan. Om 11.30 nog geen teken van leven; tja, wat kan je doen? Ik dacht dat Richard zijn eigen telefoon wel zou bellen m.b.v. iemand anders (mijn nummer weet hij niet uit zijn hoofd) als hij echt verdwaald was maar realiseerde toen dat hij op 'stil' stond en dat ik hem dus bij me moest houden om te zien of hij zou bellen. Het bleef stil en er kwam geen teken van leven. Om 12 uur heb ik toch maar ontbijt voor mezelf gemaakt en toen ik net wilde gaan zitten kwamen ze het veld op gelopen. Dat was een, ongepland, lange wandeling geworden. Waar Richard eerst nog gepoogd had Juno hem naar 'huis' te geleiden, bleek deze taak teveel gevraagd. Wat hulp van andere wandelaars was nodig om de goede weg terug te vinden. Eind goed, al goed.

Ondanks dat de lente officieel begonnen is zou ik niet weten wat ik zonder mijn kacheltje moet. Deze week werd ik 's nachts wakker en was het gewoon 4º C in de bus. Blij dan even het kacheltje aan te kunnen doen waarna de bus binnen 15 minuten aangenaam warm is. Maar drie weken geleden was mijn kacheltje opeens stuk. Ging zomaar uit, beetje rommelen waarna hij het weer 10 minuten deed om vervolgens weer spontaan uit te gaan. Nu was het keramische kacheltje destijds maar € 29,95 en heeft toch een maand of vier dagelijks een paar uur aangestaan dus ach tijd voor een nieuwe. Ik dacht laat ik er iets meer geld aan besteden misschien gaat hij dan iets langer mee. En om eerlijk te zijn... ik hou ook erg van gadgets en deze nieuwe zag er iets fancier uit met een mooi displaytje erop waar je de temperatuur kan aflezen. Teleurstelling Het nieuwe kacheltje is een Haba Sunnywarm 360 keramische kachel en ziet er echt prachtig uit. Veel mooier dan mijn oude logge geval. Maar binnen een paar uur ben ik al teleurgesteld. Wat is er aan de hand: Je stelt hem in op 20º C maar na het bereiken van de 20º C gaat het kacheltje gewoon lekker door naar 21º C, 22º C, 23º C.... Volgende dag poging twee. Kachel weer op 20º C en nadat de 18º C bereikt was ging de kachel opeens koude lucht blazen. Wanneer de stroom uitgeschakeld is geweest en de stroom er weer op gaat, gaat het kacheltje niet automatisch aan maar moet aangezet worden met het knopje bovenop de kachel. Dit laatste punt had ik misschien kunnen bedenken maar vind ik uiterst onhandig. Ik kan namelijk op mijn iPhone de Victron Cerbo gx bedienen en daarmee de 220V in Globus in- en uitschakelen. Hiermee kon ik dus op afstand de kachel aan en uit zetten. Ideaal voor als je niet thuis bent en je ziet dat het onder de 0º C wordt. Of gewoon om de kachel aan te zetten vlak voor je van je werk naar huis rijdt. Toch anders thuis komen in een warme bus dan in een koude. Met mijn nieuwe aanwinst werkte dat dus niet meer. Derde optie Het mooie, slanke zwarte kacheltje met display gaat dus terug naar de leverancier. Nu had ik natuurlijk gewoon een nieuw exemplaar van mijn eerste kachel kunnen kopen maar vind het ook leuk om weer eens wat nieuws uit te proberen. Het werd de VONROC Elektrische kachel. "Je kunt van alles kopen maar je kunt niet alles kopen." Drie maal scheepsrecht Dus we gaan nu voor de Vonroc (slechts € 29,95). Hij lijkt voor mij een beetje op een bouwlamp. Eerste snelle check was natuurlijk of de kachel weer aan ging zodra de stroom er weer op wordt gezet. Dit is gelukkig het geval dus het eerste ✓ heeft hij te pakken. Tweede test is of hij afslaat als de gewenste temperatuur bereikt is. En ook hier een ✓. So far so good! Nadeel ten opzichte van de Haba is dat je de temperatuur niet kan aflezen. Dus je stelt hem met de draaiknop in op 'een' temperatuur. En fijn is dat je met de andere knop het apparaat helemaal uit kan zetten. Hij is ook mooi compact zodat hij in het hoekje naast het keukenblok past, net als versie 2. De eerste variant paste daar niet waardoor ik hem steeds moest verplaatsten als het keukenlaadje open moest. Oké ik heb hem nog maar een paar dagen in huis maar tot nu toe ben ik heel tevreden. Nu kijken hoelang deze het volhoudt. Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Ik plaats af en toe affiliate links. Dit betekent dat wanneer je een product koopt via deze link ik daar een kleine vergoeding voor ontvang. Op deze manier steun je onze manier van leven. Graag tot de volgende blog!

Begin van de winter heb ik passende raamisolatie voor aan de buitenzijde van de voorruit van Globus2 gekocht. Niet goedkoop voor een stukje aluminium folie maar wel precies passend en makkelijk te monteren. Het werkt fantastisch in de zomer blijft de warmte buiten en in de winter blijft de kou buiten. Ook scheelt het heel veel condens in de bus en dat is zoals ik al diverse keren geschreven heb een grote uitdaging. Toch baal ik enorm! Wat is namelijk het geval, de isolatiedeken is aan de achterkant niet afgewerkt met een gladde, zachte stof. De harde wind van de afgelopen maanden heeft de deken steeds een beetje doen bewegen wat geresulteerd heeft in allemaal kleine krasjes op de motorkap en de deurstijlen. Reparatie Afgelopen zondag in de weer geweest met speciale scratch remover maar helaas heb ik de krassen daar niet mee weg gekregen. Het is wel minder geworden maar de krassen blijven duidelijk zichtbaar. Man wat baal ik hiervan! Onze mooie bus over de volle breedte van de motorkap vol met kleine krasjes. Na behandeling met de scratch remover alle beschadigde delen in de Turtle wax gezet. Zijn de plekken in ieder geval voorlopig weer goed beschermd. Als iemand nog een beter middel weet om de krassen te repareren hoor ik het graag. In ieder geval komt deze isolatie niet op deze manier terug. Zou ik er iets zachts tussen kunnen leggen (zonder dat het weg waait) of toch iets nieuws kopen? Andere klusjes Nu we toch bezig waren met de bus hebben we gelijk wat andere klusjes gedaan. Zo liep er al heel lang een verlengsnoer vanuit het stopcontact aan de onderzijde van de bovenkastjes naar het aanrecht voor de waterkoker. Nu zit er een stopcontact in het aanrechtblad weggewerkt zodat er geen kabels meer dwars door de keuken lopen. Ook is Elise in de weer geweest met behangplaksel om alle losgelaten stukjes behang weer vast te lijmen. Tot slot hebben we het toilet gereinigd. Oei dat was even schrikken... Toilet In Globus2 zit een droogtoilet. Dat wil zeggen dat de grote boodschap opgevangen wordt in een emmer met een biologisch afbreekbaar zakje en de kleine boodschap direct afgevoerd wordt door een flexibele buis, door de vloer onder de bus door, naar de grijswatertank. De grote boodschap doe ik alleen als het echt niet anders kan op dit toilet, voor de kleine boodschap echter gebruik ik het toilet dagelijks. Ideaal, alles loopt direct naar buiten naar de grijswatertank die los onder de bus staat en waar ook de afvoer van de keuken op uitkomt. De grijswatertank legen we wekelijks en klaar is Kees. Toch begon het toilet de laatste tijd een beetje te stinken. Waar komt dat toch vandaan? Dat werd al snel duidelijk bij een grondige inspectie... De buis die onder de bus doorloopt is niet op afschot en er blijft dan ook altijd een beetje urine in staan. Ondanks dat ik het toilet toch dagelijks gebruik en ik hem geregeld doorspoel met een flinke plas water zat de buis vol met urinesteen. "Een eik volgroeit door weer en wind. Een mens door tegenslagen die hij overwint." Too much information? Oké misschien vind je dit een beetje 'too much information' maar ook dit zijn zaken waar we tegenaan lopen bij het wonen in een busje. Oplossing is de flexibele buis vervangen voor een harde PVC buis en deze op afschot monteren. Dit gaat echter niet zo makkelijk daar de buis wat bochten moet maken. Kortom, ik hou het voorlopig zo en zal wat vaker "doortrekken" met een grote fles water met wat milieuvriendelijk schoonmaakmiddel. Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Ik plaats af en toe affiliate links. Dit betekent dat wanneer je een product koopt via deze link ik daar een kleine vergoeding voor ontvang. Op deze manier steun je onze manier van leven. Graag tot de volgende blog!

Wow wat een response op mijn vorige blog! Drie keer zoveel lezers dan normaal, meer dan 50 mensen hebben zich ingeschreven om een mailtje te krijgen als ik een nieuwe blog heb geschreven. Maar waarom heeft deze blog het nu precies zo goed gedaan? Is het de foto? Nee dat denk ik niet. De titel? Zou kunnen. Of de eerste regels die te lezen zijn op social media / mail? Laat een reactie achter zodat ik weet waar er behoefte aan is. Gaat het me dan alleen om het aantal pageviews of het aantal mensen dat zich heeft ingeschreven voor de mail? Of schrijf ik gewoon wat ik leuk vind en wat mij bezig houdt? Ik zal niet ontkennen dat ik het leuk vind dat meer en meer mensen mijn blog lezen. Ook kijk ik geregeld hoe goed een bericht 'scoort' en lees ik graag de positieve reacties. Alles voor de waardering van buitenaf dus? Waardering uit jezelf Heel lang heb ik hard gewerkt om maar waardering van anderen te ontvangen, maar ik ben ervan overtuigd dat die tijd nu wel voorbij is. Waardering ontvangen van anderen is een bodemloze put. Het zal nooit genoeg zijn. Je kan beter trots zijn op jezelf, zelf blij zijn met dat wat je doet, de waardering uit jezelf halen. Is er dan wat mis met een compliment? Nee natuurlijk niet. Ik denk zelfs dat we elkaar veel te weinig complimenten geven. Maar ervan afhankelijk zijn voor je eigen welbevinden is heel wat anders. Het nodig hebben van waardering van anderen heeft alles te maken met je zelfbeeld. Als je jezelf fantastisch vindt (zie mijn blog ik ben geweldig) dan heb je geen waardering van anderen nodig. Ben je onzeker aangelegd dan smacht je naar waardering, maar het zal de onzekerheid nooit laten verdwijnen. "Het leven is minder serieus dan mijn gedachten me doen geloven" Loslaten Oké die onzekerheid mag je nu wel loslaten, je bent oud en wijs genoeg. Maar hoe laat je nu precies iets los? Hoe harder je probeert iets los te laten hoe meer je er mee bezig bent en je het dus eigenlijk juist nog harder vast houdt. Bij mij werkt het beter om iets niet los te laten maar juist toe te laten. Als je volledig accepteert dat je onzeker bent, verdrietig bent of pijn hebt dan vecht je er niet meer tegen en mag de pijn, je verdriet, jou loslaten. Net als de blaadjes aan een boom. Je denkt toch niet dat de boom alle blaadjes los laat in de herfst? Nee de blaadjes laten de boom los. Camperleven Terug naar het leven in mijn bus. Man wat ben ik toe aan het voorjaar. Vorige week vrijdag was het bar en boos. Sneeuw, regen, wind brrr. Juno was er toevallig ook die dag en na een lange wandeling zit de hele bus binnen no time onder de modder, natte haren en stinkt het een uur in de wind. Deze week werd ik om 4 uur 's nachts wakker doordat de bus zo hevig aan het schudden was door de wind, dat ik niet meer in slaap kon vallen. De was wil maar niet drogen met deze luchtvochtigheid. En dan wilde ik gisteren douchen en kwam er geen warm water uit de kraan in het toiletgebouw. Dus nee, mocht je dat uit de vorige blog begrepen hebben, het is niet alleen maar fantastisch in een bussie. Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!

Vorige week was het precies 6 maanden dat ik full-time in mijn bus, Globus2, woon. In deze blog een kleine terugblik op de afgelopen periode en of ik hier nu mee door wil gaan of niet. Mijn huis heb ik tenslotte voor een jaar verhuurd en ik mag langzaamaan een idee gaan vormen over de periode daarna. Het afgelopen halfjaar is voorbij gevlogen. Op 20 augustus ben ik verhuisd van mijn ruime eengezinswoning naar mijn 8 m2 grote bus. Ik begon met prachtig weer, elke avond buiten eten, de grote schuifdeur altijd open, heerlijk! Ik wist natuurlijk ook dat de zomer weldra voorbij zou zijn en de donkere, koude, natte winter er aan zat te komen. Maar als ik de winter door kom dan lukken de zomers ook wel, zo was de gedachte. Najaarsstorm Al snel kwamen daar de najaarsstormen. Mijn luifel was daar niet tegen bestand. Ik kwam een keer thuis na werk toen de 89-jarige buurman mijn luifel met extra touwen vast had weten te zetten. Alsnog dank u wel! Niet veel later moest ik 's nachts, tijdens één van die stormen, door de zeikende regen achter mijn luifel aan rennen om deze te redden. Lees HIER mijn blog over deze 'mooie' ervaring. De luifel werd dus snel opgeruimd en veilig opgeborgen in de garage, wachtend op de lente. Dit gaf gelijk een nieuwe uitdaging. Zo'n grote schuifdeur is mooi maar zonder luifel of voortent kan het ook geweldig inregenen. Nattigheid Als ik het dan toch over regen heb... Vocht is het grootste probleem waar ik tegenaan gelopen ben. Zowel buiten de bus: Alles is zo drassig dat ik eigenlijk niet met goed fatsoen van mijn tegeleilandje af kan (daar gaat de vrijheid waar ik voor ging). Nu zijn er zeer weinig mogelijkheden om elders te overnachten in deze regio dus zo'n groot probleem is dat nu ook weer niet. Maar ook zonder laarzen kan je eigenlijk niet bij het toiletgebouw komen. Naast het vocht buiten Globus is daar ook het vocht binnen. Condens was echt een uitdaging. Het water droop zo af en toe van het plafond. Er moest echt meer geventileerd worden. Dat is leuk maar dan moeten de ramen dus open, ook als het regent. Hier heb ik tijdens de bouw van Globus geen rekening mee gehouden. Het aanbrengen van zijwind schermen bij de voorramen, waardoor de ramen in de cockpit altijd op een kier open kunnen blijven, en alle andere ramen ook op een kiertje open laten staan heeft alle problemen verholpen. Aan de regen heb ik een speciaal blog gewijd die je HIER kunt lezen. Koud Veel mensen vragen mij geregeld of het nog wel te doen is in de bus nu zo met die kou. Kou is echter totaal geen issue. Door de kleine ruimte is de bus binnen een paar minuten warm gestookt. Als ik dan iets zou moeten noemen dan is het het reguleren van de temperatuur. Is het aangenaam in de "keuken" dan is het al snel veel te warm in de hoger gelegen slaapkamer en nog steeds ijzig koud bij de voeten. Een elektrisch verwarmde vloermat was de oplossing. Warme voeten betekent een warm lijf. De verwarming op tijd uit zetten voor het slapen gaan was de oplossing voor de te warme slaapkamer. Oké natuurlijk is het 's morgens best even lastig om je bed uit te komen als het binnen net zo warm is als buiten, zo rond het vriespunt. Werd het kouder dan bleef de verwarming ook 's nachts aan staan om het bevriezen van de waterleidingen te voorkomen. Stroom Hoe naïef kon ik zijn....Ik dacht dat ik met mijn vier zonnepanelen (560 Wp) misschien wel genoeg power kon opwekken, ook in de winter. Nu was die gedachte misschien nog niet eens zo gek als ik: Geen waterkoker had gekocht en mijn water gewoon op de gaspitten was blijven verwarmen Geen elektrische kachel was gaan gebruiken en altijd de standkachel had gebruikt voor de nodige verwarming. Ik heb dankbaar gebruik gemaakt van de all-in prijs van de camping. Bij de campingplaats zit "gratis" ook elektra en onbeperkt douchen. Dus waarom zou ik op diesel stoken als de elektra reeds betaald is. "Ga je mee verdwalen, ik weet de weg" Vooruitzicht Zoals op bovenstaande foto te zien is gloort er weer licht aan de horizon. De dagen worden al weer langer en we zien de zon steeds vaker. Heerlijk! Ik kijk er enorm naar uit om weer (met een dikke trui) buiten te kunnen eten. Ook de weekendjes weg samen met Elise staan weer voor de deur. De eerste is alweer gepland voor met de Paasdagen. Al met al kan ik niet anders concluderen dan dat het wonen in Globus2 me enorm goed bevallen is. Ik heb besloten dit voorlopig dan ook voort te zetten. Nu moet ik gaan beslissen wat ik met mijn huis doe. Ik heb diverse opties: Nogmaals tijdelijk verhuren voor nog één jaar Tijdelijk verhuren voor maximaal twee jaar Verhuren voor onbepaalde tijd ( hogere huurprijs) Verkopen. Hier mag ik de komende maanden eens goed over nadenken en/of voelen. Ik heb nog even de tijd dus de beslissing komt vast vanzelf naar boven. Wat zouden jullie doen? O, by the way.... ik doe al een halfjaar met mijn eerste gastank (vulling kost € 30,-). Dus mijn energie rekening.... ik zeg al niets meer. Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!

We zitten momenteel midden in de winter. Het is nat, guur en koud. Nou ja zo koud is het ook weer niet maar lekker warm is toch echt anders. Als ik thuis kom van werk is het al donker en ga ik snel naar binnen en doe de grote schuifdeur achter me dicht. Als een mol kruip ik in mijn mols-holletje. De winter is het seizoen van naar binnen trekken zowel letterlijk als figuurlijk. De tijd waar de natuur zich terugtrekt en wacht op betere tijden. Volgens de kalender zitten we ontegenzeggelijk in de winter maar in welk seizoen des levens zit je eigenlijk? Voor ieder mens is dat natuurlijk anders. Zo zou je heel generiek een indeling naar leeftijd kunnen maken: Lente van 0 - 18 jaar, Zomer van 18 - 45 jaar, Herfst 45 - 65 jaar en Winter 65 jaar en ouder. Als ik dit zo schrijf heb ik daar wel gelijk een beeld bij. Je zou de seizoenen echter nog specifieker kunnen maken door de dingen die er gebeuren in je leven. Hoe je je momenteel voelt: Lente De lente is gekoppeld aan het oosten. Daar waar de zon opkomt en een nieuwe dag begint. Waar nieuwe ideeën zich zichtbaar maken. Aan de start van nieuwe avonturen, vol verwachtingen, fris een enorme drang van binnenuit dat er iets te gebeuren staat. Een tijd waar risico's genomen mogen worden. Zomer De zomer is gekoppeld aan het zuiden. Daar waar de zon op zijn hoogst staat. Vol energie, alles in volle bloei, je leven verloopt voorspoedig. Alle inspanningen van de zomer komen tot bloei en laten zich overdadig zien. Het leven ziet er prachtig uit. Problemen worden met geringe inspanning overwonnen. Herfst De herfst is gekoppeld aan het westen. Daar waar de zon onder gaat. Het langzaamaan weer donker wordt. Het seizoen van verlies, versombering en pijn. De tijd waar dingen of mensen los gelaten mogen worden. Accepteren van dat wat is, zonder daar tegen te vechten. Maar ook de periode van kleur en vruchten/lessen die geplukt/geleerd mogen worden voor de volgende seizoenen. Winter De winter is gekoppeld aan het noorden. Daar waar het donker is. Een periode waarin er op het eerste oog niet veel gebeurt, dat alles doods lijkt en stil. Maar schijn bedriegt. Juist in de winter gebeurt er van alles onder de oppervlakte, om de grond weer klaar te maken voor het nieuwe leven in het voorjaar. Tijd van overdenken, dromen en nieuwe plannen maken. "De droomfiguur kan niet ontwaken maar de dromer wel" Observeren Als ik hier zo naar kijk dan zit ik momenteel in de lente denk ik. Nieuwe dingen dienen zich aan maar het is nog niet helemaal duidelijk hoe het eruit gaat zien. Natuurlijk, mijn leven in de bus begint al echt vorm te krijgen maar is nog volop in ontwikkeling. Ik begin deze maand met een opleiding tot outdoor coach waar ik heel veel zin in heb maar geen idee heb wat me dat gaat brengen. Ik ben net vrijwilliger geworden bij de eagle lodges en voel me krachtig en in een 'flow' zitten. Betekent dit dan dat ik helemaal geen tegenslagen ervaar op het moment. Zeker niet, genoeg tegenslagen op tal van vlakken en misschien wel meer dan gemiddeld maar ik kan ze aan. Ik laat me er niet door meeslepen. Ik blijf overeind. Center point Wat mij intrigeert is 'wie' in mezelf nu precies kijkt en beoordeeld in welk seizoen ik me bevindt. Als je je in de herfst bevind dan 'ben' je op dat moment herfst maar blijkbaar is er iets in je dat afstand kan nemen en kan observeren en beoordelen. Net als dat je heel boos bent, je zwelgt er helemaal in en dan opeens kan je tegen jezelf zeggen: Hé Richard doe eens normaal joh, stel je niet zo aan.... Je pakt jezelf bij de lurven Of: je mag meer van jezelf houden... Wie is dat, die dat tegen jezelf zegt? Een tweede zelf? Ben je dan een gespleten persoonlijkheid? En kan ik nu ook naar die observator kijken? Is er dan een derde? De indianen noemen dat center point. Je kern die kan observeren en naar alle gewesten kan kijken. Je bent niet boos, je doet boos. Je bent niet verdrietig je doet verdrietig. Je bent niet wat je denkt. Ik ben niet lente ik voel me lente. In welk seizoen zit jij? Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!