Zoeken

Wow wat een response op mijn vorige blog! Drie keer zoveel lezers dan normaal, meer dan 50 mensen hebben zich ingeschreven om een mailtje te krijgen als ik een nieuwe blog heb geschreven. Maar waarom heeft deze blog het nu precies zo goed gedaan? Is het de foto? Nee dat denk ik niet. De titel? Zou kunnen. Of de eerste regels die te lezen zijn op social media / mail? Laat een reactie achter zodat ik weet waar er behoefte aan is. Gaat het me dan alleen om het aantal pageviews of het aantal mensen dat zich heeft ingeschreven voor de mail? Of schrijf ik gewoon wat ik leuk vind en wat mij bezig houdt? Ik zal niet ontkennen dat ik het leuk vind dat meer en meer mensen mijn blog lezen. Ook kijk ik geregeld hoe goed een bericht 'scoort' en lees ik graag de positieve reacties. Alles voor de waardering van buitenaf dus? Waardering uit jezelf Heel lang heb ik hard gewerkt om maar waardering van anderen te ontvangen, maar ik ben ervan overtuigd dat die tijd nu wel voorbij is. Waardering ontvangen van anderen is een bodemloze put. Het zal nooit genoeg zijn. Je kan beter trots zijn op jezelf, zelf blij zijn met dat wat je doet, de waardering uit jezelf halen. Is er dan wat mis met een compliment? Nee natuurlijk niet. Ik denk zelfs dat we elkaar veel te weinig complimenten geven. Maar ervan afhankelijk zijn voor je eigen welbevinden is heel wat anders. Het nodig hebben van waardering van anderen heeft alles te maken met je zelfbeeld. Als je jezelf fantastisch vindt (zie mijn blog ik ben geweldig) dan heb je geen waardering van anderen nodig. Ben je onzeker aangelegd dan smacht je naar waardering, maar het zal de onzekerheid nooit laten verdwijnen. "Het leven is minder serieus dan mijn gedachten me doen geloven" Loslaten Oké die onzekerheid mag je nu wel loslaten, je bent oud en wijs genoeg. Maar hoe laat je nu precies iets los? Hoe harder je probeert iets los te laten hoe meer je er mee bezig bent en je het dus eigenlijk juist nog harder vast houdt. Bij mij werkt het beter om iets niet los te laten maar juist toe te laten. Als je volledig accepteert dat je onzeker bent, verdrietig bent of pijn hebt dan vecht je er niet meer tegen en mag de pijn, je verdriet, jou loslaten. Net als de blaadjes aan een boom. Je denkt toch niet dat de boom alle blaadjes los laat in de herfst? Nee de blaadjes laten de boom los. Camperleven Terug naar het leven in mijn bus. Man wat ben ik toe aan het voorjaar. Vorige week vrijdag was het bar en boos. Sneeuw, regen, wind brrr. Juno was er toevallig ook die dag en na een lange wandeling zit de hele bus binnen no time onder de modder, natte haren en stinkt het een uur in de wind. Deze week werd ik om 4 uur 's nachts wakker doordat de bus zo hevig aan het schudden was door de wind, dat ik niet meer in slaap kon vallen. De was wil maar niet drogen met deze luchtvochtigheid. En dan wilde ik gisteren douchen en kwam er geen warm water uit de kraan in het toiletgebouw. Dus nee, mocht je dat uit de vorige blog begrepen hebben, het is niet alleen maar fantastisch in een bussie. Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!

Vorige week was het precies 6 maanden dat ik full-time in mijn bus, Globus2, woon. In deze blog een kleine terugblik op de afgelopen periode en of ik hier nu mee door wil gaan of niet. Mijn huis heb ik tenslotte voor een jaar verhuurd en ik mag langzaamaan een idee gaan vormen over de periode daarna. Het afgelopen halfjaar is voorbij gevlogen. Op 20 augustus ben ik verhuisd van mijn ruime eengezinswoning naar mijn 8 m2 grote bus. Ik begon met prachtig weer, elke avond buiten eten, de grote schuifdeur altijd open, heerlijk! Ik wist natuurlijk ook dat de zomer weldra voorbij zou zijn en de donkere, koude, natte winter er aan zat te komen. Maar als ik de winter door kom dan lukken de zomers ook wel, zo was de gedachte. Najaarsstorm Al snel kwamen daar de najaarsstormen. Mijn luifel was daar niet tegen bestand. Ik kwam een keer thuis na werk toen de 89-jarige buurman mijn luifel met extra touwen vast had weten te zetten. Alsnog dank u wel! Niet veel later moest ik 's nachts, tijdens één van die stormen, door de zeikende regen achter mijn luifel aan rennen om deze te redden. Lees HIER mijn blog over deze 'mooie' ervaring. De luifel werd dus snel opgeruimd en veilig opgeborgen in de garage, wachtend op de lente. Dit gaf gelijk een nieuwe uitdaging. Zo'n grote schuifdeur is mooi maar zonder luifel of voortent kan het ook geweldig inregenen. Nattigheid Als ik het dan toch over regen heb... Vocht is het grootste probleem waar ik tegenaan gelopen ben. Zowel buiten de bus: Alles is zo drassig dat ik eigenlijk niet met goed fatsoen van mijn tegeleilandje af kan (daar gaat de vrijheid waar ik voor ging). Nu zijn er zeer weinig mogelijkheden om elders te overnachten in deze regio dus zo'n groot probleem is dat nu ook weer niet. Maar ook zonder laarzen kan je eigenlijk niet bij het toiletgebouw komen. Naast het vocht buiten Globus is daar ook het vocht binnen. Condens was echt een uitdaging. Het water droop zo af en toe van het plafond. Er moest echt meer geventileerd worden. Dat is leuk maar dan moeten de ramen dus open, ook als het regent. Hier heb ik tijdens de bouw van Globus geen rekening mee gehouden. Het aanbrengen van zijwind schermen bij de voorramen, waardoor de ramen in de cockpit altijd op een kier open kunnen blijven, en alle andere ramen ook op een kiertje open laten staan heeft alle problemen verholpen. Aan de regen heb ik een speciaal blog gewijd die je HIER kunt lezen. Koud Veel mensen vragen mij geregeld of het nog wel te doen is in de bus nu zo met die kou. Kou is echter totaal geen issue. Door de kleine ruimte is de bus binnen een paar minuten warm gestookt. Als ik dan iets zou moeten noemen dan is het het reguleren van de temperatuur. Is het aangenaam in de "keuken" dan is het al snel veel te warm in de hoger gelegen slaapkamer en nog steeds ijzig koud bij de voeten. Een elektrisch verwarmde vloermat was de oplossing. Warme voeten betekent een warm lijf. De verwarming op tijd uit zetten voor het slapen gaan was de oplossing voor de te warme slaapkamer. Oké natuurlijk is het 's morgens best even lastig om je bed uit te komen als het binnen net zo warm is als buiten, zo rond het vriespunt. Werd het kouder dan bleef de verwarming ook 's nachts aan staan om het bevriezen van de waterleidingen te voorkomen. Stroom Hoe naïef kon ik zijn....Ik dacht dat ik met mijn vier zonnepanelen (560 Wp) misschien wel genoeg power kon opwekken, ook in de winter. Nu was die gedachte misschien nog niet eens zo gek als ik: Geen waterkoker had gekocht en mijn water gewoon op de gaspitten was blijven verwarmen Geen elektrische kachel was gaan gebruiken en altijd de standkachel had gebruikt voor de nodige verwarming. Ik heb dankbaar gebruik gemaakt van de all-in prijs van de camping. Bij de campingplaats zit "gratis" ook elektra en onbeperkt douchen. Dus waarom zou ik op diesel stoken als de elektra reeds betaald is. "Ga je mee verdwalen, ik weet de weg" Vooruitzicht Zoals op bovenstaande foto te zien is gloort er weer licht aan de horizon. De dagen worden al weer langer en we zien de zon steeds vaker. Heerlijk! Ik kijk er enorm naar uit om weer (met een dikke trui) buiten te kunnen eten. Ook de weekendjes weg samen met Elise staan weer voor de deur. De eerste is alweer gepland voor met de Paasdagen. Al met al kan ik niet anders concluderen dan dat het wonen in Globus2 me enorm goed bevallen is. Ik heb besloten dit voorlopig dan ook voort te zetten. Nu moet ik gaan beslissen wat ik met mijn huis doe. Ik heb diverse opties: Nogmaals tijdelijk verhuren voor nog één jaar Tijdelijk verhuren voor maximaal twee jaar Verhuren voor onbepaalde tijd ( hogere huurprijs) Verkopen. Hier mag ik de komende maanden eens goed over nadenken en/of voelen. Ik heb nog even de tijd dus de beslissing komt vast vanzelf naar boven. Wat zouden jullie doen? O, by the way.... ik doe al een halfjaar met mijn eerste gastank (vulling kost € 30,-). Dus mijn energie rekening.... ik zeg al niets meer. Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!

We zitten momenteel midden in de winter. Het is nat, guur en koud. Nou ja zo koud is het ook weer niet maar lekker warm is toch echt anders. Als ik thuis kom van werk is het al donker en ga ik snel naar binnen en doe de grote schuifdeur achter me dicht. Als een mol kruip ik in mijn mols-holletje. De winter is het seizoen van naar binnen trekken zowel letterlijk als figuurlijk. De tijd waar de natuur zich terugtrekt en wacht op betere tijden. Volgens de kalender zitten we ontegenzeggelijk in de winter maar in welk seizoen des levens zit je eigenlijk? Voor ieder mens is dat natuurlijk anders. Zo zou je heel generiek een indeling naar leeftijd kunnen maken: Lente van 0 - 18 jaar, Zomer van 18 - 45 jaar, Herfst 45 - 65 jaar en Winter 65 jaar en ouder. Als ik dit zo schrijf heb ik daar wel gelijk een beeld bij. Je zou de seizoenen echter nog specifieker kunnen maken door de dingen die er gebeuren in je leven. Hoe je je momenteel voelt: Lente De lente is gekoppeld aan het oosten. Daar waar de zon opkomt en een nieuwe dag begint. Waar nieuwe ideeën zich zichtbaar maken. Aan de start van nieuwe avonturen, vol verwachtingen, fris een enorme drang van binnenuit dat er iets te gebeuren staat. Een tijd waar risico's genomen mogen worden. Zomer De zomer is gekoppeld aan het zuiden. Daar waar de zon op zijn hoogst staat. Vol energie, alles in volle bloei, je leven verloopt voorspoedig. Alle inspanningen van de zomer komen tot bloei en laten zich overdadig zien. Het leven ziet er prachtig uit. Problemen worden met geringe inspanning overwonnen. Herfst De herfst is gekoppeld aan het westen. Daar waar de zon onder gaat. Het langzaamaan weer donker wordt. Het seizoen van verlies, versombering en pijn. De tijd waar dingen of mensen los gelaten mogen worden. Accepteren van dat wat is, zonder daar tegen te vechten. Maar ook de periode van kleur en vruchten/lessen die geplukt/geleerd mogen worden voor de volgende seizoenen. Winter De winter is gekoppeld aan het noorden. Daar waar het donker is. Een periode waarin er op het eerste oog niet veel gebeurt, dat alles doods lijkt en stil. Maar schijn bedriegt. Juist in de winter gebeurt er van alles onder de oppervlakte, om de grond weer klaar te maken voor het nieuwe leven in het voorjaar. Tijd van overdenken, dromen en nieuwe plannen maken. "De droomfiguur kan niet ontwaken maar de dromer wel" Observeren Als ik hier zo naar kijk dan zit ik momenteel in de lente denk ik. Nieuwe dingen dienen zich aan maar het is nog niet helemaal duidelijk hoe het eruit gaat zien. Natuurlijk, mijn leven in de bus begint al echt vorm te krijgen maar is nog volop in ontwikkeling. Ik begin deze maand met een opleiding tot outdoor coach waar ik heel veel zin in heb maar geen idee heb wat me dat gaat brengen. Ik ben net vrijwilliger geworden bij de eagle lodges en voel me krachtig en in een 'flow' zitten. Betekent dit dan dat ik helemaal geen tegenslagen ervaar op het moment. Zeker niet, genoeg tegenslagen op tal van vlakken en misschien wel meer dan gemiddeld maar ik kan ze aan. Ik laat me er niet door meeslepen. Ik blijf overeind. Center point Wat mij intrigeert is 'wie' in mezelf nu precies kijkt en beoordeeld in welk seizoen ik me bevindt. Als je je in de herfst bevind dan 'ben' je op dat moment herfst maar blijkbaar is er iets in je dat afstand kan nemen en kan observeren en beoordelen. Net als dat je heel boos bent, je zwelgt er helemaal in en dan opeens kan je tegen jezelf zeggen: Hé Richard doe eens normaal joh, stel je niet zo aan.... Je pakt jezelf bij de lurven Of: je mag meer van jezelf houden... Wie is dat, die dat tegen jezelf zegt? Een tweede zelf? Ben je dan een gespleten persoonlijkheid? En kan ik nu ook naar die observator kijken? Is er dan een derde? De indianen noemen dat center point. Je kern die kan observeren en naar alle gewesten kan kijken. Je bent niet boos, je doet boos. Je bent niet verdrietig je doet verdrietig. Je bent niet wat je denkt. Ik ben niet lente ik voel me lente. In welk seizoen zit jij? Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!

Globus2 is aangesloten op het internet middels een eigen data-abonnement. Zo kan ik altijd op mijn telefoon zien wat de temperatuur in de bus is, waar deze zich bevindt, hoe vol de accu is en kan ik op afstand zelfs de verwarming alvast aan- of uitzetten. Op hetzelfde data-abonnement heb ik ook wifi in de bus voor mijn laptop en de google TV. Super handig allemaal! Deze week bekeek ik het data verbruik en schok me een ongeluk. Mijn data verbruik gaat richting de 400 Gb in januari. Nu heb ik heel wat TV gekeken deze kletsnatte maand en heb ik mijn telefoon opnieuw geïnstalleerd en zijn alle app's, foto's en muziek opnieuw op mijn telefoon gezet allemaal via de wifi van Globus. Is dat slim geweest...euh nee niet echt dus! Wifi van de camping Nu hoor ik iedereen gelijk denken waarom gebruik je de wifi van de camping niet. Dat heeft te maken dat ik in de bus de wifi van de camping niet kan ontvangen. Dit komt omdat Globus een bijna perfecte kooi van Faraday is. Een kooi van Faraday is een kooivormige constructie van elektrisch geleidend materiaal, zoals koper of ijzer, die ervoor zorgt dat statische elektrische velden niet tot binnen de kooi kunnen doordringen. Antenne en router Bij het bouwen van de bus heb ik gekozen voor een Maxview Roam - mobiele 4G WiFi oplossing. Hierbij zitten twee 3/4G antennes op het dak van de bus en een router met gsm sim kaartje binnen. De wifi antenne zit echter binnen op de router. Ik zou nu een andere keuze gemaakt hebben. Bijvoorbeeld de Travel Vision 4G WiFi Connect. Deze heeft twee 3/4G antennes én twee wifi antennes op het dak zitten. Hierdoor heb je geen last van een kooi van Faraday. Nadeel is misschien dat je dan dus ook vier kabels door je dak heen moet zien te krijgen. Ook heb ik inmiddels tests gezien waaruit blijkt dat de software (omschakelen van 4G naar wifi en terug) met de Travel Vision veel beter verloopt. Zelf heb ik geregeld problemen met de software van de router en zeker met de bijbehorende app. Nadeel van de Travel Vision is de prijs, de Travel Vision is twee keer zo duur. Als je echter voor de data een hoop moet betalen is dat misschien snel terugverdiend. "Eerst maken we onze gewoonten en vervolgens maken onze gewoonten ons" Grenzen Tot ik een andere oplossing heb gevonden zal ik me voorlopig dus moeten beteugelen. Ik heb de interval van de elektrische installatie daarom verlaagd van elke 5 min naar elke 15 minuten en ik moet 'gewoon' minder vaak RTL nieuws en youtube filmpjes kijken... Zo simpel is dat, of toch niet? Het zijn de nieuw ingesleten gewoontes. Bij mooi weer zit je buiten en staat de TV zelden aan. Nu kom ik thuis van een dag werken en gaat bijna automatisch de TV aan kijk Boulevard en RTL Nieuws en dan gaat de TV weer uit. Maar die hoeveelheid data is dus al enorm. Veranderen van mijn gewoontes dus. Laat dat nou helemaal niet zo makkelijk te zijn. Ik heb hier al eens een blog over geschreven die vind je hier. Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!

Een aantal weken geleden schreef ik dat het water soms van het plafond af liep. Toch nog meer ventileren was de oplossing. Sinds ik de ramen veel vaker en langer open heb staan heb ik geen last van vocht meer gehad. Ook in de cockpit (achter het gordijn) staan nu de raampjes continu op een kier en hang ik mijn natte handdoek daar niet meer op en dat heeft het vochtprobleem ook daar verholpen. Maar buiten is er nu wel genoeg regen gevallen hoor! Het ergste van al die regen vind ik: Altijd je laarzen aan moeten als je de bus verlaat Het door de regen naar de douche lopen De schuifdeur zit altijd dicht Zonder de "woonruimte" buiten is de leefruimte behoorlijk beperkt Verbonden met de natuur Aan de andere kant geniet ik zo van de elementen van de natuur. Als ik op mijn bedje lig hoor ik de regen op mijn dak en word ik in slaap gewiegd door het heen en weer schudden van de bus door de storm buiten. In mijn grote mensenhuis was ik zo afgesneden van deze elementen. Ook die paar zonnestralen die er deze week ook zeker waren worden direct opgemerkt en dan gaan de deuren gelijk open. Heerlijk! "De meeste regen valt niet op je maar naast je" Die verbondenheid met de natuur zou ik nog veel meer willen voelen. We zijn zo verwijderd geraakt van de natuur. Veel dieren eten andere planten wanneer ze last hebben van kiespijn of obstipatie. Intuïtief weten ze welke plant ze wanneer moeten eten en moet je ons eens zien. We gaan voor elk wissewasje naar de dokter, we doen er alles aan om pijn te vermijden, en slikken dan weer een chemisch geproduceerd goedje om van de symptomen van onze klachten af te komen. Kunnen jullie ook niet vol bewondering naar de oude medicijnmannen kijken die de ingrediënten uit de natuur gebruikten om een hoop klachten op te lossen? Vermaak Zeker met dit 'opsluitende' weer ben blij dat ik mijn bus best luxe heb uitgevoerd. Met slecht weer kan ik me prima vermaken met het kijken van een goede film of een serietje, luisteren naar muziek, het lezen van een boek of een beetje mediteren. Maar oké, ik zal eerlijk zijn. IK BEN HELEMAAL KLAAR MET DIE REGEN! Ik kijk enorm uit naar het voorjaar. Maar zoals ik in mijn vorige blog schreef: Vecht niet tegen dat wat er toch al is dat is zonde van je energie. En het gaat weer beter weer worden dat is zeker! Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!

Ik sta nu al twee maanden op dezelfde plek. Niet omdat ik dat nu perse wil, maar omdat dit de enige camping is die hier in de buurt open is. Tevens is het zo onwijs nat op de camping dat ik niet van mijn tegel-eilandje af durf, omdat ik bang ben dan gelijk vast te zitten in de modder. Ook niet goed voor de bandjes, de accu en eigenlijk de hele bus om zo lang stil te staan. Dit terwijl ik eigenlijk maandelijks wel een weekend weg wil met Globus. Vanmorgen wilde ik eens even lekker ventileren om al het vocht weer eens af te voeren. Ook de zijramen in de cockpit wilde ik laten zakken maar gaven geen enkele reactie. Accu leeg! Nu heb ik een eigen jumpstarter gekocht om Globus te kunnen starten in dit soort situaties. Zeker als we in de middle of nowhere staan moet je er toch niet aan denken niet weg te kunnen omdat je met een lege accu zit. Het zit tegen Nu kan ik natuurlijk gaan klagen dat het weer eens niet mee zit. Want wees eens eerlijk, het zit ook geregeld niet mee. Maar dan ben ik dus in gevecht met de omstandigheid van dat moment. En als er iets geen zin heeft, is het wel je verzetten tegen dat wat er toch al is. Ik zie echter zoveel mensen om me heen dit wel doen. Ze zijn bijvoorbeeld boos op de politiek, de gemeente, of dat ze te lang in de wacht hebben moeten staan, hun stomme baas, de wegopbreking, of zelfs het weer... Zolang je in gevecht bent met deze zaken kun je je er niet mee verbinden. Als je vecht, duw je het bij je weg en daarmee plaats je het buiten je leven en door het buiten je leven te plaatsten heb je er ook geen invloed meer op. Daarnaast door er mee in gevecht te zijn hou je het ook nog eens in stand. Cirkel van belangrijkheid en invloed Ik geloof heel erg in dat wat je aandacht geeft groeit. Geef je dus een hoop aandacht aan het in gevecht zijn met dingen dan zal dat groeien. Er komt meer gevecht. Je ontmoet mensen die ook in gevecht zijn, je wordt lid van een facebook groep van mensen die allemaal in gevecht zijn. En zo wordt een belangrijk deel van je leven het vechten tegen dat wat is. Ik stel mezelf dan graag de vraag of ik het echt zo belangrijk vind en als het antwoord daarop ja is dan is de volgende vraag heb ik er invloed op. Ik kom dan negen van de tien keer al tot de conclusie dat het zonde is van mijn aandacht. "Als je zeven keer valt sta je acht keer op" (Japanse spreuk) Meer overvloed In plaats van je energie, tijd of misschien zelfs wel geld te stoppen in dingen die niet goed gaan kan je ook je aandacht richten op de dingen die juist wel goed gaan. Als de regel van alles wat je aandacht geeft groeit ook hier werkt, dan ervaar je steeds meer overvloed. Nou ben ik van nature misschien niet de meest positief ingestelde persoon dus ik heb hulpmiddeltjes die ik hiervoor gebruik. De meest belangrijke daarbij, en ik heb het al eerder aangehaald, is mijn dagboekje. Ik probeer elke dag mijn dagboekje in te vullen waarin vragen staan als: 'Wat gaat er goed?' en 'waar ben je dankbaar voor?' Ook hebben Elise en ik een tijd lang elke avond voor het slapen gaan de drie dingen met elkaar gedeeld waar je dankbaar voor bent die dag. Ik kan duidelijk merken dat als ik dit doe ik positiever in mijn vel ga zitten, de wereld leuker wordt, ik meer overvloed ervaar. Kortom Globus2 startte niet, jammer maar dat is wat het was. Ik ben dankbaar dat hij zo snel weer aan de praat geholpen kon worden met mijn jumpstarter. Ik kan iedereen aanbevelen zo'n apparaatje aan te schaffen. Ik gebruik deze voordelige versie. Nu een flinke rit maken zodat de accu weer helemaal opgeladen is en dan op naar de volgende belevenis. Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!

Het werd met Kerst pijnlijk duidelijk. Ik wist het al en het spookt ook geregeld door mijn hoofd. Eigenlijk wist ik het al voordat ik in mijn busje ging wonen dat ik hier tegenaan zou gaan lopen. Waar ik het over heb? Ik kan (in de winter) niet veel visite ontvangen. Je kan misschien denken, oh is dat alles. Maar ik ervaar dit als een groot gemis. Toen ik nog in mijn huis woonde kwamen mijn kinderen om het weekend langs. Soms het hele weekend, soms maar een dag, soms sloegen ze een weekend over maar toch zag ik ze heel geregeld. Met Kerst was daar de jaarlijkse traditie om met z'n allen bij elkaar te gourmetten. Nu kan ik Elise, mijn twee kids met hun relatie niet eens tegelijk ontvangen, laat staan dat we gaan gourmetten. "Een kind wordt pas echt groot als het stopt met vragen waar het vandaan komt en weigert te vertellen waar het naartoe gaat." Kerstmaaltijd Het gourmet probleem was snel opgelost door de kids met hun aanhang bij Elise thuis uit te nodigen. Zolang zij haar huis heeft is dat natuurlijk een prima oplossing. We hebben genoten van het met z'n allen samen zijn en hebben heerlijk gegeten. Maar het beperkt zich niet alleen tot de Kerst. Door mijn keuze kunnen de kids niet zomaar aanwaaien. Ik zie ze nu dan ook een stuk minder vaak. Het was mijn keuze om in een busje te gaan wonen en mijn huis te verhuren. Dat had tevens tot gevolg dat de kinderen ook hun kamer moesten 'inleveren'. Ik voel dit als een verantwoordelijkheid, als zij niet zomaar kunnen langskomen moet ik initiatieven nemen om contact te houden, ze uit te nodigen iets te gaan doen samen. Maar aan de andere kant.... Balans Toen ik zo oud was als mijn kinderen nu, woonde ik al een tijdje niet meer thuis. Ik bezocht mijn ouders zeker niet elke week. Ik was druk met mijn eigen leven en zat niet te wachten op het 'gezeur' van mijn ouders wanneer ik nou weer eens langs kwam. Wat is dan de juiste balans tussen initiatieven blijven nemen en mezelf niet opdringen? Spijt? Had ik deze stap dan niet moeten doen? Zodat ik een thuis, een terugvalbasis voor de kids had kunnen blijven bieden? Eerlijk gezegd denk ik van niet. Ik heb twintig jaar (om de week) voor ze gezorgd, ik hou van ze met heel mijn hart en ze kunnen altijd bij me aankloppen maar ze mogen nu ook op eigen benen staan. Ook ik mag weer op eigen benen staan en mijn eigen dromen najagen. Misschien juist wel nu, nu er nog geen kleinkinderen zijn of andere zaken waardoor ik weer andere keuzes zou maken. Kijk uit naar de zomer Misschien is dit wel het belangrijkste waarom ik uitkijk naar de zomer. Met mooi weer wordt mijn leefwereld weer een stuk groter. In de zomer kunnen de kinderen wel weer komen aanwaaien en kunnen we lekker in de zon BBQ-en. Het initiatief kan ik dan weer bij hen zelf laten. Ze kunnen langskomen wanneer zij daar behoefte aan hebben. Tot die tijd vind ik het maar lastig. Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!

Welkom bij mijn laatste blog van 2022. Bij deze wens ik iedereen een heel mooi, liefdevol, gezond en verrijkend 2023! Als ik terugkijk op afgelopen jaar, wat is er dan veel gebeurd. Naast alle dingen die er zich in de wereld afspelen zijn er ook op persoonlijk vlak behoorlijk wat dingen veranderd. Begin 2022 was ik net in het bezit gekomen van een tweedehands busje en nu woon ik erin. Tijdens het ombouwen van de bus naar camper heb ik honderden filmpjes gekeken en blogs gelezen. Dat heeft me geïnspireerd om ook stukjes te gaan schrijven over het hele ombouwproces. Ik had hier zoveel lol in dat ik daarmee door ben gegaan toen Globus2 klaar was. En kijk nu, mijn berichten worden elke week zo'n 1.000 keer gezien. Iedereen dankjewel daarvoor en voor alle positieve reacties die ik mag ontvangen. Echt heel erg leuk! Sinds ik in Globus2 woon voel ik me gelukkiger. Komt dat door het gebrek aan spullen, het dichter bij de natuur leven, de eenvoud? Of is het puur toeval en praat ik mezelf dat gewoon aan, wishful thinking? Eerlijk gezegd, ik weet het niet precies maar als het zo simpel is waarom doen niet veel meer mensen dit dan? Is geluk eigenlijk wel te meten? Het is volgens mij erg subjectief. Dagelijks schrijf ik in een boekje waarbij je aan het eind een cijfer over de dag mag geven. Meestal zit ik op een 8 of hoger. Niet slecht toch? Volledige overgave Gebeuren er momenteel dan geen vervelende dingen in mijn leven? Natuurlijk wel, er zijn altijd wel weer nieuwe (grote) uitdagingen. Ik oefen me echter in me minder te verzetten tegen dat wat is. Ik kan me wel heel erg druk maken over iets vervelends dat is gebeurd maar dat verandert de boel niet. Volledige overgave aan dat wat is, hoe erg of vervelend het ook is. Is dat makkelijk? Nee zeker niet, maar ik weet ook dat elk gevecht ertegen geen zin heeft en verspeelde energie is. Moet ik dan alles maar accepteren zoals het is? Nee, ook dat hoeft volgens mij niet. Ik kan stappen zetten om uit een bepaalde situatie te komen, maar dat is wat anders dan de huidige situatie niet accepteren. Volledige overgave dus, aan dat wat er toch al is. "Schenk mij de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen, de moed om te veranderen wat ik kan veranderen en de wijsheid het verschil hiertussen te zien (Reinhold Niebuhr)" Vreugde en plezier Wanneer ik me gelukkiger wil voelen maak ik onderscheid tussen vreugde en plezier. Plezier kan je bij tal van zaken ervaren, maar is gewoonlijk van korte duur en zit in de afwisselende cyclus van pijn en plezier. Plezier wordt altijd ontleend aan iets buiten je, terwijl vreugde van binnenuit komt. Wat je vandaag plezier geeft, doet je morgen pijn of het verlaat je weer, zodat je de pijn van het gemis voelt. Vreugde komt van binnenuit en is veel duurzamer. Niets mis dus met plezier maar ik probeer te streven naar vreugde van binnenuit. Mijn grootste uitdaging daarbij is dat ik maar door blijf rennen en nauwelijks tijd voor mezelf neem. Geen tijd neem om even naar binnen te gaan. Werk, relatie, vrienden, hobby's en andere verplichtingen slokken alle tijd op. Er zijn ook zoveel leuke en interessanten dingen. Ik merk steeds meer dat ik dat niet volhoud. Meer tijd voor mezelf nemen en niets doen dus. Kampvuur In vroegere tijden zaten we 's avonds bij een kampvuur te staren in de vlammen. We moesten wel want het was te donker en te koud om verder iets te doen. Nu is dat wel anders, we kunnen altijd verder werken, ergens heen gaan of anders is daar de tv om ons bezig te houden. Was het in vlammen staren vroeger niet het mediteren van vandaag de dag. Even tijd voor jezelf nemen, een goed gesprek met iemand voeren, even helemaal niets doen dan staren, we moeten het nu heel bewust opzoeken, tijd voor maken. Vroeger was het standaard, je kon niet anders. Je had tijd om rust te nemen, te bezinnen. Mijn voornemen voor 2023: Ik ga meer rust momenten voor mezelf nemen. Waar gaan jullie in 2023 mee starten of juist stoppen? Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!

De donkere dagen rondom kerst zijn best donker. Je gaat 's morgens in het donker naar kantoor en je komt 's avonds in het donker weer thuis. Nauwelijks contact met de mensen op de camping, je voelt je net een mol. Niet dat dat in een grotemensenhuis anders is natuurlijk, maar zo'n busje is dan net een klein holletje van de mol. Maankalender Gelukkig weten we dat de dagen nu weer lengen. Heel lang geleden was dat wel anders. De mensen verkeerden in angst. De dagen worden maar korter en korter, als dat zo door gaat, dan is er helemaal geen daglicht meer. Kan je vertrouwen op de zon? Dat was de tijd waarbij er nog geen tijd bestond. Er waren geen horloges, geen klokken, zelfs geen zonnewijzers. Gelukkig was er de maan. Die is veel betrouwbaarder. Van volle maan wordt de maan wel steeds kleiner maar wanneer de maan van halve, naar nieuwe totale donkerte is gegaan kwam de maan al snel weer te voorschijn. Een duidelijke cyclus. Heel betrouwbaar steeds weer en weer. Zo ontstonden de eerste maankalenders. En zie daar; Er was tijd! Een tijd op basis van de cyclus van de maan van 29,5 dagen. Eeuwen lang werd er gewerkt met de maankalender. De maankalender bleek heel betrouwbaar te werken. Elk jaar op 25 december werd de dag opeens niet meer korter. Twaalf dagen lang bleef de zon ongeveer even lang onder en hielden de mensen hun adem in. Groot feest was het dan ook als ook als op 6 januari de dagen weer langer werden. Later werd er elk jaar twaalf dagen lang feest gevierd. Twaalf dagen lang oud en nieuw, twaalf dagen lang lag het maatschappelijke leven van de Germaanse volkeren stil en mocht er niet gewerkt worden. De tijd stond als het ware stil. Zonnekalender Het was Julius Caesar (+/- 100 voor Chr), Romeins politicus, generaal en schrijver, een van de machtigste mannen van die tijd, die op 1 januari 45 voor Chr. de zonnekalender invoert. Een uitvinding van sterrenkundige Sosigenes. Maar hoe zit dat nou precies? De maancyclus duurt 29,5 dagen maal 12 maanden is 354 dagen. De zonnecyclus duurt 365,25 dagen Hier zit dus een gat tussen van 11 à 12 dagen. 12 dagen waarop de zon niet verder onder gaat of eerder opkomt om het “gat” kloppend te maken. Kerst Ver voordat Jezus geboren werd, was 25 december dus al een bijzondere datum. Een datum waarop een bepaalde periode stopte. Gevolgd door twaalf heilige nachten waarin de tijd stil stond. En dan op 6 januari een nieuw begin. Precies deze tijd, tussen 25 december en 6 januari, hadden de drie koningen nodig om vanuit het oosten aan te komen in Bethlehem, waar in de kerstnacht het kind Jezus was geboren. Vandaag de dag vieren we het feest van diepste duisternis, naar binnen gericht met het geschenk van de geboorte van Jezus dus in de periode van de winterzonnewende. "Duisternis kun je met duisternis niet bestrijden. Alleen het licht kan dat" Heilige nachten In veel oude culturen was bekend dat de tijd tussen 25 december en 6 januari een periode was van ‘wereldrust’, de aarde zelf is gevat in innerlijke stilte. Juist tijdens 'de Heilige Nachten', staat de hemel als het ware open en kan ieder mens zich gemakkelijker verbinden met spirituele impulsen. "Zo kunnen de Heilige Nachten jaarlijks een periode van bezinning (verleden) en bezieling (toekomst) vormen. Je kunt de ‘tijd van de heilige nachten’ ingaan met een persoonlijke vraag, een ‘levensvraag’ waarmee je worstelt, of een vraag ‘aan de toekomst’. Een klein ritueel kan je helpen om in een passende, ‘innerlijk verstilde stemming’ te raken op de momenten dat je met deze vraag probeert te zijn. Brand iedere avond een kaarsje en wees stil. Kijk met aandacht naar een mooi beeld (kunstwerk, ansichtkaart, icoon), lees iedere avond in een passend boek, stukjes uit het Nieuwe Testament, of een andere inhoud die voor jou essentieel is. Noteer na het wakker worden de stemming waarin je ontwaakte, beelden, dromen of gevoelens waarmee je wakker werd. Proef in jezelf juist in deze dagen en nachten: aan welke mensen moet ik ‘opeens’ denken, wie komt er op mij toe (met een telefoontje, een brief, of in je bewustzijn); komt er in je naar boven dat je iets nu toch echt wil regelen/goed maken/in beweging brengen?" Zomerzonnewende Dan nog even een klein uitstapje naar de andere zonnewende. In de zomer hebben we weer een zomerzonnewende. Vroeger werd ook dit groots gevierd met het Sint Jansfeest. Het feest van licht en naar buitengericht. Dit valt op 23 op 24 juni de geboortedag van Johannes de Doper. Ook dit Sint Jansfeest werd al jaren en jaren gevierd voordat Johannes de Doper geboren werd. Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!

Eindelijk was het dan zover. Het was echt onder nul. Al maanden zegt iedereen tegen me wacht maar tot de winter komt en het nat en koud wordt. En nu was het dan zover, minus 7 graden was de koudste nacht tot nu toe. Dat is toch serieus, voor Nederlandse begrippen dan. Maatregelen Nu het onder nul is ontkom ik er niet aan om de kachels dag en nacht aan te laten staan. Dus ook 's nachts en als ik naar mijn werk ben. Dit voelt wat ongemakkelijk maar is niet anders. Het heeft me nooit zo bezig gehouden maar het is heel vervelend, in mijn geval, dat warmte opstijgt. De waterleidingen liggen over de vloer achter het toilet en de keukenkastjes langs en mijn bed is hoog boven de 'garage'. Als ik op de bank zit is het op borsthoogte heerlijk warm terwijl de kou door de vloer omhoog trekt mijn voeten in. Het temperatuurverschil tussen mijn 'slaapkamer' en achter de keukenkastjes is meer dan 15 graden. 's Nachts staat de kachel te stampen om het achter de kastjes boven het vriespunt te houden waardoor het in het slaapgedeelte meer dan 20 graden wordt wat echt veel te warm is voor een fijne nacht. Dus staan de raampjes naast mijn bed ver open wat dan weer bevroren neusvleugels oplevert. Vocht De kou is echter niet mijn grootste probleem. Of eigenlijk helemaal geen probleem. Goede sloffen, een lekker dekentje en zolang ik me geen zorgen maak over de kachels die aanstaan als ik er niet ben, is er niets aan de hand. Vocht is daarentegen een grotere bron van zorgen. Ik heb al eerder geschreven dat het heel nat is om de bus. Nu alles bevroren is worden mijn sokken niet meer nat bij het naar de douche lopen, maar is alles wel in een ijsbaan veranderd. Oppassen dus met een slaperig ochtendhoofd. Het vocht in Globus2 baart me zo af en toe zorgen. Deze week druppelde het tussen de plafondplaten door. Ik schok me rot en dacht dat ik een lek had. Later realiseerde ik me dat het 'gewoon' condens was. Dat is op zich normaal. Iedereen heeft dat in een busje of caravan of zelfs thuis tegen de ramen. Ventileren is de enige remedie daartegen. Dus geregeld even alle ramen open. "Tussen het doorzetten door mag je best even uitrusten" Doorzetten Natuurlijk kijk ik er al vast naar uit als het weer mooier weer gaat worden, dat ik weer lekker buiten voor de bus met de schuifdeur open kan eten. In die zin is het even doorzetten en toch voelt dat helemaal niet zo. Ik geniet zo intens van deze levensstijl. Ik kan me nu niet voorstellen dat ik aan het einde van dit proefjaar weer terug naar mijn grotemensenhuis ga. Als het wel als doorzetten zou voelen was het allemaal een stuk moeilijker geweest. Wij mensen zijn nou eenmaal niet zo goed in doorzetten. Om door te zetten moet de noodzaak groot genoeg zijn. Over bewust zelf noodzaak creëren heb ik eerder HIER al geschreven. Ook helpt het mij om kleine stapjes te zetten en is het handig om mezelf te belonen voor elke stap die ik zet. Je kunt doorzetten ook heel goed oefenen met hele kleine onschuldige zaken. Doe eens een tijdje iets buiten je standaard gewoonte om. Poets je tanden eens met je linkerhand i.p.v. rechts en hou dat een week vol. Als het lukt met dit soort kleine dingen lukt het ook met de grotere belangrijkere dingen in het leven. Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!

Al meer dan zeven jaar heb ik het over mijn grote droom. Eerder stoppen met werken en dan met een camper rondtrekken door Europa of daarbuiten. Heel lang bleef dit een hele mooie droom, ik zette echter geen stappen. Daar kwam verandering in toen ik mijn droom vertaalde in een missie. Deze missie luidt: Reizen zonder eindtijd. Een droom is tenslotte ook maar een droom. In dromen gebeuren de meest wonderbaarlijke bizarre dingen die nooit werkelijkheid zullen worden... Toen ik mijn droom echter vertaalde naar een missie, werd het ineens werkelijkheid en is het een doel geworden. In beweging komen Tijdens mijn NLP opleidingen leerde ik al dat woorden enorme invloed kunnen hebben op gedrag. Het lijkt een klein verschil het woordje 'droom' vervangen door 'missie' maar het maakt echt een wereld van verschil. Het komen tot een persoonlijke missie kan echter heel goed beginnen bij een grote droom. Tijdens een cursus bij 365dagensuccesvol.nl ben ik echt concreet aan de slag gegaan met het formuleren van mijn droom om deze vervolgens te vertalen naar mijn missie. Toen ik dat helder had ben ik pas echt in beweging gekomen en heb concrete stappen gezet. Mocht je ook geïnteresseerd zijn in een cursus bij 365 zou je me enorm helpen door deze te boeken middels deze link: 365dagensuccesvol.nl ik ontvang dan een kleine vergoeding. Passie Bij het vertalen van je droom naar een echte missie zou de volgende methode behulpzaam kunnen zijn. Je missie zou iets moeten zijn waar je passie in zit. Passie is overigens niet perse dat wat je leuk vindt zoals winkelen of naar muziek luisteren. Nee, de oorspronkelijke betekenis van passie is eigenlijk, lijdensweg. Denk maar aan de Matthäus Passion of The Passion dat gaat over de lijdensweg van Jezus aan het kruis. Je passie gaat niet over wat je leuk vindt maar over wat je super belangrijk vindt. Waar zou je niet mee willen stoppen? Waar ben je bereid voor te sterven? Of misschien wel: waar ben je bereid voor te willen leven? Heb je dit helder voor jezelf of vraagt dat nog onderzoek? Talent Een tweede aspect is je talent. Waar ben je echt goed in? Ieder mens heeft een aantal talenten waarvoor je gewaardeerd wordt. Waar je voor betaald wordt. Het zijn echter ook vaak de zaken die veel energie kosten omdat het niet overeenkomt met je passie. Een talent is vaak ontstaan omdat je als kind ergens een compliment voor kreeg. Dit ben je vervolgens meer gaan doen en je werd er steeds beter en beter in. Overigens is het helemaal niet zo makkelijk om te zien waar je zelf heel erg goed in bent. Het is zo vanzelfsprekend dat je niet ziet dat het een talent is. Je zou kunnen zeggen, het is te dichtbij om te kunnen zien. Ook dit vergt dus best wat zelfonderzoek. "Iedereen gaat dood maar niet iedereen leeft echt" Behoefte Passie levert doorgaans dus energie op en talent kost energie. Mochten deze twee gebieden overlappen maar zit niemand erop te wachten dan heb je een prachtige hobby gevonden. Het laatste gebied is dan ook om te bepalen of er behoefte is aan jouw overlappende passie en talent. Het gevaar hier is dat je verstrikt raakt in belemmerende overtuigingen. We denken al snel dat het niet kan, dat er geen behoefte aan is, dat het onmogelijk is om..... Laat je dus niet weerhouden om ook hier onderzoek naar te doen. Er is bijna overal behoefte aan alleen misschien in een andere vorm dan je in eerste instantie dacht. Leef jouw eigen leven Moet je dan perse een missie hebben om gelukkig te kunnen zijn? Nee natuurlijk niet, maar het helpt wel om je eigen leven te leven. De meeste mensen denken hier niet over na en als je zelf geen idee hebt wat je met je leven wilt doen, dan bedenkt een ander het wel en leef je niet je eigen leven maar het leven van een ander. Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!

Vandaag weer een stukje over een vraag die ik geregeld krijg: Hoe doe je dat dan met koken? Eerlijk gezegd snap ik de vraag niet helemaal maar krijg hem geregeld gesteld. Hoe doe ik dat met koken.... ik pak een pan uit de la met pannen, doe er bijvoorbeeld water in, zet hem op de gaspit en ontsteek het vuur. Precies als toen ik nog in een 'grote mensen huis' woonde. Gas Misschien moet ik er dan toch iets meer over zeggen. Ik kook in de bus op gas. Achter in Globus heb ik een gasbun gemaakt. Een luchtdicht afgesloten box met een gat in de bodem naar buiten. Daar staat een 6 kg gasfles in. De fles is middels een slang en een crach-sensor op de vaste gasleiding aangesloten. Met een dergelijke crach-sensor mag de gaskraan op de fles ook onder het rijden open blijven staan. Heb je zo'n sensor niet dan moet je elke keer als je vertrekt de bun open maken en de kraan dicht draaien. Verbruik In augustus toen ik begon aan dit prachtige avontuur was de fles voor 65% gevuld met gas. Nu vier maanden verder staat de fles op 40%. Natuurlijk hangt het verbruik van het gas enorm af van hoe vaak je kookt, voor hoeveel mensen enz. Nu ben ik lang niet elke avond thuis en om het weekend ben ik bij Elise thuis dus gemiddeld kook ik denk ik 4 avonden per week. Verder heb ik een waterkoker voor koffie, thee en afwaswater en verbruik daarvoor dus geen gas maar elektra. Ook als ik een volle pan kokend water wil hebben doe ik dat eerst met behulp van de waterkoker en gooi het dan over in de pan. "Ik heb gekookt maar kan door alle rook nog niet precies zien wat." Energiekosten Ik schat in dat ik mijn gasfles 2 of 3 keer per jaar zal moeten laten bijvullen. Een vulling kost (op dit moment) ongeveer € 30,-. Daar de elektriciteit die ik verbruik of van mijn zonnepanelen komt of anders al bij de prijs van de staplaats zit zijn dit dus mijn enige energiekosten. Ik reken dus op maximaal € 90,- per jaar. Dus de hele energie crisis gaat aan mijn (schuif-)deur voorbij. Bapao O en dan misschien ter afronding. Laatst kocht ik een paar heerlijke Bapao's in de supermarkt. Lekker en binnen een minuut aan tafel. Thuis gekomen realiseerde ik me pas dat ik geen magnetron meer heb in de bus. Google is je beste vriend. 45 minuten stomen was de oplossing. Of ik dat werkelijk gedaan heb...... Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!