Zoeken

Laat ik deze blog beginnen met jullie te bedanken. We zijn recent de grens van 1.000 subscribers gepasseerd. Duizend mensen die zich geabonneerd hebben en een mailtje ontvangen wanneer er een nieuwe blog is verschenen. We vinden dit echt supertof en zijn jullie enorm dankbaar! Het directieteam Benoemd tot CFO Vorige week kreeg ik de mededeling dat Kelly zichzelf officieel heeft benoemd tot CFO van Globus2. Niet dat ze een financiële achtergrond heeft, maar omdat ze denkt dat ik anders teveel geld uitgeef. Straks, als we aan het reizen zijn en geen vaste baan meer hebben, zullen we tenslotte heel zuinig moeten leven. Dat reizen geeft heel veel vrijheid, maar vraagt ook een minimalistisch leven met hier en daar wat werken voor het nodige brood op de plank. Ik was nogal verbaasd en overrompeld door deze zelfbenoeming, maar eerlijk gezegd heeft ze misschien wel een punt. Ik leef al jaren best bescheiden maar geef toch ook best makkelijk geld uit aan gadgets voor de bus, wat te snoepen of iets leuks doen... Met wat tegensputteren leg ik me dus maar neer bij deze zelfbenoeming. CEO Nu we dan toch aan het benoemen zijn heb ik mezelf dan maar snel tot CEO van Globus2 benoemd. Iemand moet de stressbestendige strategische koers uitzetten. En wanneer je voor onbepaalde tijd gaat reizen moeten er tenslotte heel wat koersen uitgezet worden. Minderwaardigheid Of bij nader inzien... Misschien toch maar liever niet, laat die mooie titel maar zitten. Het is mijn EGO die belangrijker gevonden wil worden. Wij mensen hebben de neiging om onszelf meerderwaardig of minderwaardig tot anderen te voelen. Bij minderwaardigheid gaan we proberen dit te compenseren. Bijvoorbeeld, zoals bij mij, wanneer je minderwaardigheid ervaart op intellect. De natuurlijke neiging is dan om extra veel of hard te gaan studeren. Ik zat vroeger op een LOM school en heb 'maar' MAVO gedaan en voelde me dom. Ik ben daarna dan ook heel veel cursussen en opleidingen gaan volgen. Bedrijfskunde Uiteindelijk zelfs op mijn 38-ste bedrijfskunde gestudeerd naast mijn full-time baan en het zorgen voor twee jonge kinderen. Was mijn minderwaardigheidsgevoel toen opgelost? Helaas, natuurlijk niet. Het is een bodemloze put. Al zou ik alle papiertjes behalen die te behalen vallen dan nog zou ik me waarschijnlijk minderwaardig voelen aan anderen. Het is iets dat ontstaan is in de jonge kinderjaren en het behalen van een papiertje gaat dat niet oplossen. "Om te kunnen zeggen dat je af en toe onzeker bent, heb je een heleboel zelfvertrouwen nodig" Compensatie Wij mensen hebben daarom, heel slim weer, een andere strategie. Als we ons niet meerderwaardig kunnen voelen op dat ene thema, compenseren we dat gewoon op een ander thema. Dus het domme kind in de klas is bijvoorbeeld wel heel sociaal. Of iemand die niet zo knap is blinkt uit in intelligentie. Zo zijn er vijf gebieden waar je je minderwaardig of meerderwaardig op kunt voelen en waarop je dus ook kunt compenseren. Dat zijn: Meerderwaardig Meerderwaardig Meerderwaardig Meerderwaardig Meerderwaardig Uiterlijk Intellect Milieu Sociale rol Seksualiteit Minderwaardig Minderwaardig Minderwaardig Minderwaardig Minderwaardig Uiteindelijk ben ik operationeel- financieel directeur geworden. Mijn minderwaardigheid op intellect heb ik dus mooi kunnen compenseren op sociale rol. Gelijkwaardigheid Dus laat die titel als CEO maar zitten. Ik ben mens net als jullie en we zijn allemaal gelijkwaardig maar niet gelijk. Natuurlijk kan de ene beter rekenen, de ander bijvoorbeeld beter overzicht houden maar ieder mens heeft een gave. Heb je deze gave in jezelf al ontdekt? Of ben je gaan doen wat je ouders deden, of waar je vroeger goed in was op school? Ik vind het niet eens een makkelijke vraag om te beantwoorden. Vind je het leuk om onze ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog hebben geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!

Twee maanden door Marokko gereden en geen moment bang geweest dat er iets met Globus 2 zou gebeuren. In de grote toeristische steden van Spanje en op de grote parkeerplaatsen in Frankrijk is dat veilige gevoel snel verdwenen. Het vinden van een veilige plek om Globus 2 achter te laten valt lang niet altijd mee. De reviews in Park4Night over inbraken maken je vaak nog angstiger dan je al was. Op dat soort momenten moet je toch een beetje vertrouwen op de beveiliging die in de bus gebouwd zit. Is dit een veilige parkeerplaats om even boodschappen te doen? Beveiliging Deze week stond ik op de camping met onze tijdelijke buurman te praten. Hij vertelde dat vorig jaar in Italië zijn camper met alles erop en eraan gestolen is. Naast je camper zijn dan ook al je bezittingen in één klap weg en in ons geval ons hele huis. Daar sta je dan, wat moet je? Helemaal voorkomen kan je dit waarschijnlijk niet, maar ik ben blij dat we een aantal beveiligingen in Globus 2 hebben gebouwd. Dan loop je toch net even wat relaxter door een grote stad of tijdens een verre hike. "Safety doesn't happen by accident" Inbraak Wat we in de afgelopen 6 maanden al geregeld gezien hebben, is dat er bij campers wordt ingebroken door een grote ruk aan de meestal plastic raampjes. Wij hebben begin dit jaar de E-Switch op onze ramen en het dakluik geplaatst. Zodra een raam of dakluik open wordt gebroken krijg ik direct een melding op mijn telefoon en kan ik actie ondernemen. Je bent er dus echt heel snel bij als er ingebroken wordt. Een handige extra functionaliteit van deze E-Switch is dat wanneer je voor vertrek bijvoorbeeld het dakluik vergeet dicht te doen, je ook een waarschuwing krijgt wanneer je gaat rijden. Dit werkt zo goed dat we ook een E-Switch  hebben geplaatst op het kastdeurtje van de bovenkastjes. Deze vergaten we nog wel eens goed te sluiten voor het rijden. Als ze toch binnen zijn gekomen De tweede beveiliging die we hebben ingebouwd is voor wanneer de dieven toch binnen zijn komen. Een bewegingssensor, de E-Movement , die met dubbelzijdige tape aan het plafond bevestigd zit. Ook deze is van de firma E-Trailer en werkt met dezelfde app en geeft dus ook een melding zodra er beweging wordt gedetecteerd. Het is een klein draadloos kastje dat dus eenvoudig te installeren is. Ik hou van draadloze apparatuur. Het trekken van draden is nou eenmaal niet zo eenvoudig wanneer de camper al helemaal gereed is. Camper gestolen Dan je ergste nachtmerrie, ze zijn niet alleen binnen gekomen, maar ze hebben de hele camper gestolen. Je hele hebben en houwen is verdwenen. Wat nu? Ik moet er echt niet aan denken dat ons dit ooit gaat overkomen. Wanneer dat toch gebeurt dan gaat de derde laag van beveiliging in werking. De twee eerder genoemde modules maken verbinding met de E-Trailer basismodule Plus . In deze basismodule Plus zit standaard al een gps ingebouwd. Nu kan je op je telefoon middels E-Track&Trace altijd zien waar je camper zich bevindt. Je moet hiervoor wel een abonnement afsluiten, zodat de E-Trailer modules in verbinding blijven met het internet. Alarmcentrale Om de beveiliging helemaal compleet te maken kan je nog een recovery abonnement afsluiten, waardoor je E-Trailer systeem verbonden is met de NVD-beveiligingsgroep. Wordt de camper gestolen dan gaat er met één druk op de knop een melding naar deze centrale inclusief de exacte locatie van de camper. Zij nemen dan direct actie en is de kans dat we onze Globus 2 ooit terugzien een stuk groter. Dit werkt in een heel groot deel van de wereld ! Een leuke bijkomstigheid is dat wanneer je een camperverzekering bij Aveco hebt je tot 31 dec 2025 een cashback korting van 50% op het eerste jaar van je Recovery- abonnementskosten kan krijgen. Advertentie: Klik op deze banner en koop vervolgens iets bij bol.com Een klein % van de aankoop gaat naar het bekostigen van deze website. Toekomstige ontwikkelingen Je leest het goed, ik ben zeer te spreken over de spullen die het bedrijf E-Trailer maakt. Het jonge bedrijf, dat opgezet is door twee studenten van de TU in Delft, blijft zich constant innoveren en ze komen bijna jaarlijks met nieuwe modules op de markt. Zo wordt het systeem steeds completer. En alles is draadloos en binnen één app te bedienen. Ik heb gehoord dat er aan het einde van dit jaar ook weer nieuwe functionaliteiten aan het systeem toegevoegd gaan worden. Ik kan niet wachten om dat te gaan zien. Module Prijs De hele beveiligingsset  compleet € 590,- Abonnement op E-Trailer (bij een duur van 1 jaar) € 100,- p.j. Meerprijs abonnement op E-Trailer Recovery-abonnement € 60,- p.j. Verantwoording Wanneer je deze blog leest denk je misschien wat een reclame, maar we hebben van E-trailer geen financiële vergoeding gekregen voor deze blog. Wel hebben we de besproken modules van E-trailer gekregen om ze te testen. Ze stellen geen eisen aan de inhoud van deze blog en we zijn dus geheel vrij om onze echte eigen objectieve ervaring te verwoorden. Het mag duidelijk zijn dat ik heel enthousiast ben. je e-mailadres onderaan deze pagina in en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog plaatsen. Wil je ons financieel steunen zodat we deze website online kunnen houden doneer dan een bedrag via deze link .

Afgelopen dagen hebben we heel wat werk verzet en klussen geklaard. Een extra bezoekje aan de stroomwinkel.nl was hiervoor nodig, want er ontbrak nog een stuk kabel. Richard heeft zich toegelegd op het boren van gaten in de bus. Een enge klus. Tot nu toe waren de gaten (voor de ramen en het dakluik) gemaakt door mensen die dit vaker doen. Het is belangrijk de wand waarin gezaagd moet worden goed af te plakken met bijvoorbeeld schilderstape. De decoupeerzaag maakt anders enorme krassen in de lak. Ook de zool van de decoupeerzaag kan je voorzien van een laag schilderstape. Een mooi scherp ijzerzaagje van de aanwezige "adviseurs" heeft zeker geholpen bij het mooie eindresultaat. Na het zagen goed veilen en de randjes voorzien van Hammerite om te voorkomen dat het kan gaan roesten. Het resultaat: Een prachtig gat voor de aansluiting van de walstroom en vervolgens, na veel passen en meten en driedubbel controleren om goed uit te komen, een gat voor de watervulopening. En hoera, de walstroom aansluiting deed het prima, de accu is weer 100% opgeladen. De volgende gaten moesten in het dak komen: een voor de GPS tracker en een voor de internet ontvanger. De snoertjes van de internet ontvanger waren erg kort en lieten dus niet heel veel keus in de plek op het dak waar hij moest komen. Voor de GPS tracker was dat wat makkelijker. De GPS sluit je aan op de Victron Cerbo. Op die manier kan je je camper online volgen waar deze is. Dus zonder speciale apparatuur, software of abonnementen. En hoera, de walstroom aansluiting deed het prima, de accu is weer 100% opgeladen. De 230V zekeringkast is aangesloten op de Victron MultiPlus. Elise heeft de grote bank en de wand voor de bedieningspanelen twee keer in de grondverf gezet. Van binnen en van buiten om te voorkomen dat het dunne triplex krom gaat trekken. De lage temperatuur in de hal is niet bevorderlijk voor het droogproces van de verf en daar mee voor de snelheid van werken. Ook het lelijke witte frame van het antracietgrijze dakluik moest een kleurtje krijgen, dus na het inpakken van alle delen die niet meegespoten mochten worden, ging de zwarte spuitbus erover. Op het dak lopen is niet verstandig en ook eng, dus liggend en half kruipend moest de klus geklaard worden. Gelukkig konden we een steiger gebruiken van de mannen ter plaatse, echt ideaal! Dat geldt overigens voor veel meer klusmaterialen en gereedschappen: alles mogen we lenen/gebruiken, geen enkel punt. Daarnaast is er nog wat Armaflex op het plafond geplakt op de plekken waar we zeker niet meer bij hoeven, we hebben een frame gemaakt waar de watertank aan bevestigd kan worden en dit dan ook meteen gedaan. Ook de verwarming is getest en deze werkt. Wel lekker tijdens het klussen om af en toe wat warmte te kunnen genereren.

Rijdend door het hoge noorden ontkomen we niet aan de Sámi-cultuur. Kleurrijke vlaggen wapperen in de wind en herinneren ons aan het oorspronkelijke volk dat hier al eeuwenlang thuis is. Het is de laatst overgebleven inheemse cultuur van Europa. Vaak wordt gedacht dat inheemse culturen verdwijnen door modernisering, maar niets is minder waar. Sámi en hun traditionele kleding In Lapland is de Sámi-cultuur nog altijd springlevend. Het hoeden van rendieren, de joik, leven met de seizoenen, het maakt nog steeds deel uit van hun bestaan. En tegenwoordig beschikken ze zelfs over een eigen parlement. Sápmi De Samen leven in het uitgestrekte Sápmi-gebied, dat zich uitstrekt over Noorwegen, Zweden, Finland en een stukje van Rusland. Van oorsprong waren zij een nomadisch volk: in de zomer trokken ze met de rendieren de bergen in, in de winter zochten ze de beschutting van de bossen. Symbolen die gebruikt worden door het Sámi-volk Geschiedenis van onderdrukking De Sámi zijn lange tijd onderdrukt en gediscrimineerd door de overheid en de niet-Sámi bevolking. Onder beleid van assimilatie moesten ze zich aanpassen aan de heersende cultuur en mochten ze hun taal niet spreken. Hun geloof werd onderdrukt toen de staatskerk werd opgelegd en hun cultuur werd weggezet als ‘heidens’. Racistische theorieën verklaarden hen zelfs tot een zogenaamd inferieur ras; schedels en lichamen werden gemeten om dat te “bewijzen”. Het is een donkere bladzijde uit de Noord-Europese geschiedenis. (Filmtip: Sami Blood ) Bekijk onze video over Noord Zweden Excuus In Noorwegen werden er excuses aangeboden en werd het Sámi-parlement opgericht. De Sámi-cultuur beleeft momenteel een opleving met erkenning van hun cultuur en tradities, hoewel er nog steeds uitdagingen zijn, zoals conflicten over land en mijnbouw. Ons bezoek aan het Sámi Parlement in Kárášjohka Noorwegen Volk in beweging Vandaag de dag is de situatie veranderd. De Sámen zijn modern, gebruiken quads en sneeuwscooters om hun rendieren bijeen te drijven ook worden ze erkend door zowel het volk als de overheid. Toch is hun bestaan allesbehalve romantisch: het hoeden van rendieren is zwaar en vaak gevaarlijk werk. Vooral in het voorjaar, wanneer de rendieren bijeen gedreven moeten worden en de sneeuw begint te smelten gebeuren er regelmatig ernstige ongelukken. Een weetje dat misschien verrast: het is not done om een Sámi te vragen hoeveel rendieren hij bezit. Dat staat gelijk aan vragen hoeveel geld iemand op zijn bankrekening heeft. Ziel van de joik Een van de mooiste uitingen van de Sámi-cultuur is de joik. Deze manier van zingen gaat vaak zonder woorden, maar raakt rechtstreeks je ziel. Een joik kan emoties, mensen, dieren of de natuur bezingen in herhalende klanken en ritmes. Luister bijvoorbeeld eens naar dit bekende joik-lied, geschreven ter ere van een overleden vriend. Wij krijgen hier nog steeds kippenvel van. Van oorsprong werd er gejoikt zonder instrumenten, behalve de trommel van de sjamaan. Tijdens de kolonisatie werden veel sjamanen vermoord en hun trommels vernietigd. Slechts enkele exemplaren zijn nog te zien in musea. Hoewel er nog altijd sjamanen bestaan, praktiseren zij vaak niet in het openbaar de angst van vroeger zit diep. Bij de souvenierswinkel Sjamanisme en heilige plekken Het sjamanisme leeft echter voort. Zo vertelde een Sámi-vrouw ons dat ze als baby ontroostbaar huilde, totdat haar moeder de hulp van een sjamaan inriep. Deze voorspelde dat het meisje 24 uur onafgebroken zou slapen waarna het huilen zou ophouden en zo geschiedde. Stenen cirkels op een heilige offerberg Heilige rotsen Door heel Sápmi zijn heilige plekken te vinden. Rotsen en bergen waar men om hulp vraagt of offers brengt. Rondom zo’n berg zie je vaak nog attributen liggen: kristallen, briefjes of andere voorwerpen. Volgens de Samen dragen de rotsen een eeuwenoude wijsheid in zich; ze waren er al lang vóór de mensen en zullen er ook nog zijn wanneer wij allang verdwenen zijn. Ook stenencirkels, die je in het landschap tegenkomt, zijn vaak oude offerplekken. "To joik someone is not to sing about them, but to let their spirit live in the sound." Maar pas op: maak de geesten niet boos. Toen bij de werkzaamheden aan de Noordkaap-tunnel een heilige rots werd opgeblazen, waarschuwde een Sámi-rendierhouder op voorhand dat dit ongeluk zou brengen. Kort daarna volgden lawines, ongelukken en branden. Uiteindelijk legde de aannemer, op advies van de Samen, bloemen bij een nabijgelegen heilige rots om vergeving te vragen. Lees hier het Noorse artikel . Symboliek van de vlag Wie het hoge noorden binnenrijdt, kan er niet omheen: de Sámi-vlag wappert trots aan huizen en openbare gebouwen. De vlag weerspiegelt de kleuren van de traditionele klederdracht (gákti) en bevat een cirkel die zon en maan symboliseert, afkomstig van de oude sjamanistische trommels. Rood  → vuur Blauw  → water Groen  → natuur Geel  → zonlicht Cirkel  → zon en maan Typische Sámi armbanden Samen of Inuit? Soms worden de Samen verward met andere inheemse volkeren, zoals de Inuit. Er zijn overeenkomsten, maar ook duidelijke verschillen. De Inuit leven in Groenland, Canada en Alaska en leefden traditioneel van visserij en jacht op zeezoogdieren. Met de iglo als iconisch symbool. De Samen daarentegen zijn verbonden met rendierhouderij in Noord-Scandinavië en Rusland. Zij leefden voornamelijk in tenten (lavvu). Spiegel voor onszelf De Sámi-cultuur wordt soms nog steeds omschreven als primitief, een etiket dat vaker aan inheemse culturen wordt gehangen. Maar wie goed kijkt, ziet iets anders. Waar het Westen zich vaak richt op technologie en economische groei, leven de Sámen in balans met natuur, gemeenschap en spiritualiteit. Zij nemen niet meer van de natuur dan nodig is, vervuilen lucht en bodem niet en dragen een diepe ecologische kennis met zich mee. En dan rijst de vraag: wat is er werkelijk primitief: een cultuur die leeft in harmonie met de aarde, of een cultuur die haar uitput? Misschien is de Sámi-cultuur wel een spiegel waarin wij onszelf mogen herkennen. Eerdere video's van Globus 2 waar de Samen in voorkomen: In deze video bezochten we een souvenierswinkel van een echte Sámi In deze video maakten we een wandeling naar een Sami offerberg In deze video zien we een Sami-offercirkel Vul je e-mailadres onderaan deze pagina in en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog plaatsen. Wil je ons financieel steunen zodat we deze website online kunnen houden doneer dan een bedrag via deze link .

We rijden verder richting de Noordkaap met onze Globus 2 . Hier, boven de boomgrens, is een wereld waar het landschap zichzelf terugbrengt tot de essentie. Geen hoge bomen, geen weelderige bossen, alleen wind, steen, mos en gras. We rijden over kale vlaktes. Fjell, noemen ze het in Noorwegen of fjäll in Zweden. Het betekent simpelweg hoogvlakte, boven de boomgrens. Geen bomen meer alleen maar berkenstruiken die laag bij de grond blijven, alsof ze buigen voor de harde wind en de sneeuw in de winter. Het landschap in het noorden van Noorwegen Toendra of steppe? De kale vlakte onder onze wielen lijkt op andere uitgestrekte plekken die we al zagen. En toch is elke vorm anders. Is dit nu een toendra of een steppe? Toendra’s Toendra's bevinden zich aan de randen van de wereld. In Alaska, Siberië, Groenland en Noord-Scandinavië. De grond is er altijd koud. Zelfs in de zomer smelt alleen een dun bovenlaagje: de ‘actieve laag’. Daaronder ligt permafrost , bevroren aarde die soms honderden meters diep reikt. Hier groeien geen bomen. Alleen mossen, dwergstruiken en wat taaie kruiden. De bodem tekent zichzelf met polygonen geometrische vormen gevormd door het eeuwige bevriezen en ontdooien. Steppen   Steppen daarentegen ademen droogte. Grasvlaktes zonder bomen, maar niet vanwege vorst – vanwege gebrek aan regen. Je vindt ze in Mongolië, Kazachstan, de Oekraïense vlakten, maar ook in delen van Noord-Amerika. De wind ruist er door wuivend gras. Soms groeit er een struikje, maar bomen zijn schaars. Twee werelden zonder bomen en toch zo verschillend. Toendra: koud en nat. Steppe: droog en gematigd. Senja, vanaf de top van Husjellet Fjell Het is wonderlijk hoe landschappen eigen woorden hebben. Woorden die niet goed te vertalen zijn, omdat ze een gevoel dragen, een herinnering van een volk. Fjell of vidda zijn dit soort woorden. Het duidt op kale bergruggen en hoogvlakten boven de naaldbosgrens in Scandinavië. Geen toendra, geen steppe, maar iets ertussenin. Ruiger misschien, grilliger. Met z'n tweeën Terwijl buiten de wereld leeg en wijds is, leven wij met z’n tweeën op een paar vierkante meter. Dat is soms zoeken naar ruimte in jezelf en naar stilte in elkaar. In zo’n kleine woonruimte is er geen ontsnappen aan elkaars ritmes, woorden en stemmingen. Maar juist doordat alles zo dichtbij komt, worden we uitgenodigd om eerlijk te zijn en in verbinding te blijven. Om te benoemen wat wringt, maar ook om te koesteren wat klopt. De ander wordt je grootste spiegel, niet altijd makkelijk wel verhelderend. Net als het landschap vraagt het samenleven in Globus 2 om terug te gaan naar de kern: wat heb je écht nodig? Wat laat je los? Wat blijft? "Rust ontstaat niet door ruimte om je heen, maar door ruimte in jezelf." Dankbaar Misschien is het de stilte of de uitgestrektheid, maar deze omgeving maakt me sentimenteel. Alsof de kou en leegte iets aanraken wat ik in het volle leven vaak vergeet. Hier, waar bijna niets groeit, voel ik juist meer. Meer dankbaarheid, meer verwondering, meer verbinding met wat écht telt. En misschien is dat wat deze landschappen ons geven: geen antwoorden, maar ruimte om stil te staan bij waar we anders zo snel aan voorbijlopen. Vul je e-mailadres onderaan deze pagina in en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog plaatsen. Wil je ons financieel steunen zodat we deze website online kunnen houden doneer dan een bedrag via deze link .

Wie ons al een tijdje volgt weet dat we nog steeds in een proces zitten van onthaasten. Inmiddels zijn we straks een jaar onderweg en nog hebben we dat onrustige gevoel van steeds maar verder te moeten in ons systeem. Of is er nu toch iets aan het veranderen? Rendieren in Lapland Met onze Globus 2 doorkruisen we het uiterste noorden van Europa. Er hangt een zachtheid in de lucht. De dagen zijn lang, de stilte dieper. Alsof de natuur ons uitnodigt om te vertragen. Stilstaan is geen stilstand We zijn al lange tijd op zoek naar vertraging. Niet alleen in kilometers per uur, maar in ons hele zijn. Minder moeten en meer voelen. Maar het lukte ons nog niet. Er was altijd de verleiding of drang om toch weer verder te gaan. Alsof we zelf nog moesten wennen aan het idee dat rust niet lui is en stilstaan geen stilstand betekent. En nu, hier in het Varangergebied in het hoge noorden van Lapland, lijkt het alsof het een klein beetje lukt. Dit ruige, stille landschap tegen de ijskoude Barentszzee aan met de eindeloze toendra's fluistert: blijf nog even. Ritme wordt bepaald door de seizoenen We bevinden ons in Sámi gebied. Niet iets uit het verleden, maar een levende cultuur. Hier, in het noorden van Lapland, worden de rendieren nog altijd uitsluitend gehoed door de Sámi bevolking, die met diepe verbondenheid en respect met de natuur leeft. Hun ritme wordt bepaald door de seizoenen. Het herinnert aan iets ouds en essentieels. Iets dat wij deels zijn kwijtgeraakt, maar wat hier nog voelbaar is. tragen om niet langer slaaf te zijn van de tijd, maar te zijn in het moment. Wat gebeurt er als we het gaspedaal even loslaten? Als we niet proberen zoveel mogelijk plekken ‘af te vinken’, maar enkele plekken écht binnen te laten komen? Eindelijk weer de rust en tijd nemen om te fotograferen. Om de drone de lucht in te gooien en het landschap vanuit een ander perspectief vast te leggen. We schrijven ook geen wekelijkse blogs meer. Niet omdat we niets te vertellen hebben, maar omdat we niet willen schrijven vanuit moeten, maar vanuit zin. Vanuit inspiratie. Vanuit rust. Ook dat is vertragen. Het stemmetje dat zegt En ja, regelmatig voelen we de onrust weer. Het stemmetje dat zegt: “Jullie zouden nu al veel verder kunnen zijn.” Maar verder wáár naartoe? Naar welk eindpunt haasten we ons eigenlijk? En wat als we al op de juiste plek zijn? "Zoals de rendieren de seizoenen volgen zonder haast, zo vindt de ziel haar weg in het ritme van de stilte." In een wereld die draait op snelheid en efficiency, is vertragen bijna een daad van verzet. Een keuze voor kwaliteit boven kwantiteit. Voor adem boven scrollen. Voor 'zijn' boven doen. Langzaam wennen we aan het vertraagde ritme van onze reis. Van dagen zonder plan. Steeds dichter bij onszelf Misschien is dat wel de grootste rijkdom van deze manier van leven: dat we leren om met minder te leven, maar meer te zijn. Dat we, door te vertragen, steeds dichter bij onszelf komen. Bij de natuur, waar haast geen plaats heeft. Vul je e-mailadres onderaan deze pagina in en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog plaatsen. Wil je ons financieel steunen zodat we deze website online kunnen houden doneer dan een bedrag via deze link .

Tijdens ons verblijf in Estland zijn we op ‘jacht’ geweest naar bruine beren. Niet met geweren natuurlijk, maar met de camera in de aanslag. In de hoop een glimp op te vangen van deze indrukwekkende dieren in hun natuurlijke habitat. En met succes! Spannend? Absoluut. Bang? Nee, eigenlijk niet. Net zo spannend als toen we, geheel legaal, een stukje door Rusland reden, zonder visum of enige paspoortcontrole. Veel mensen vragen ons: “Zijn jullie nooit bang?” Beren zoeken, rijden langs diepe afgronden en de Russische grens oversteken… Op berenjacht in Estland Het antwoord is: bijna nooit. Toch knijp ik hem natuurlijk ook wel eens. Zoals die ene keer in Portugal, op een steile, modderige haarspeldbocht. Globus 2 weigerde verder omhoog te klimmen en we gleden steeds dichter naar het ravijn. Of in de Hoge Atlas van Marokko, waar we op een smalle zandweg reden, rechts een rotswand, links een eindeloze afgrond. Dát zijn momenten waarop ik de angst voel. Maar de meeste spanning voel ik als we Globus 2 moeten achterlaten in een drukke stad. Want als Globus 2 verdwijnt, zijn we niet alleen ons vervoersmiddel kwijt, maar ook ons huis, ons thuis. Wie heeft angst binnengelaten? Angst is een natuurlijke emotie. Het waarschuwt ons voor gevaar, helpt ons alert te blijven. Zijn we echter niet een beetje té bang geworden? Bang voor dieren, voor onbekende plekken, voor elkaar. Niet omdat die angst reëel is, maar omdat we zo ver verwijderd zijn geraakt van de natuur en van onszelf. Als kind kende ik die angst niet. Wie heeft hem dan binnengelaten? En waarom laten we hem zo vaak het roer overnemen? Bruine beer, Estland Rampscenario’s Onze maatschappij is ingericht op controle en beveiliging, letterlijk en figuurlijk. Angst regeert. Van waarschuwingsborden en hekken tot de NAVO die dagelijks rampscenario’s schetst. Als we deze angst zelf binnenlaten, kunnen we dan ook niet besluiten hem weer naar buiten te zetten? "Angst klopte op de deur. Vertrouwen deed open. Niemand stond daar." Grenzen en prikkeldraad Tijdens deze reis reden we een stukje door Rusland. Geen grenscontrole, geen paspoortcheck, gewoon een stukje weg tussen twee landen. Toch staan er hoge hekken, afschrikwekkend versierd met prikkeldraad. Niet door de Russen neergezet, maar door ‘ons’. Zijn we dan zo bang dat iemand onze kant op komt? Als er ooit tanks komen, houden die hekken ze echt niet tegen toch? Klik op de video om hem te bekijken St. Petersburg Het is bizar, als je erover nadenkt. Waarom mogen we als mensen niet gewoon vrij over deze aarde bewegen? Wie bepaalt dat een bepaald stuk grond van iemand is en dat je er niet mag komen tenzij je daar ‘toestemming’ voor hebt? We wilden graag via St. Petersburg naar Finland reizen. In plaats daarvan kozen we voor de ‘veilige’ overtocht van Tallinn naar Helsinki. Advertentie: Klik op deze banner en koop vervolgens iets bij bol.com Een klein % van de aankoop gaat naar het bekostigen van deze website. Angst of Liefde? In de cursus die ik momenteel volg leer ik iets eenvoudigs, maar krachtigs: er zijn maar twee basistoestanden van de mens: Angst en Liefde. Alle andere emoties komen daaruit voort. Boosheid, verdriet en afschuw komen voort uit Angst. Vreugde, verbondenheid en verwondering uit Liefde. En misschien… is Angst niet eigenlijk gewoon een schreeuw om Liefde? Alexander Nevski-kathedraal, Tallinn Liefde En dan stel ik mezelf de vraag: wat als we vaker zouden kiezen voor Liefde? Voor vertrouwen, openheid, verbinding met elkaar, met de natuur, met onszelf? Wat als we ons niet laten leiden door het donkerste scenario, maar juist door het mooiste? Misschien zouden we dan, net als de beren in Estland, weer een stukje dichter bij onze oorsprong leven. Onbevreesd, vrij en verbonden. Want uiteindelijk is dat waar reizen ons steeds weer aan herinnert: dat de wereld niet van ‘ons’ is maar dat wij van haar zijn. Vul je e-mailadres onderaan deze pagina in en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog plaatsen. Wil je ons financieel steunen zodat we deze website online kunnen houden doneer dan een bedrag via deze link .

Polen hebben we inmiddels verlaten en we zijn in Litouwen aangekomen. Ook hier geen enkele grenscontrole dankzij het Schengenverdrag. Zelfs een grensbord met vrolijke EU sterren erop ontbreekt. Gediminatoten in Vilnius Menselijke keten Baltische landen Reizend door Litouwen merken we dat vrijheid en onafhankelijkheid niet altijd met geweld zijn verdedigd. Soms is een moedig collectief verzet voldoende. Een indrukkend voorbeeld van vreedzaam verzet vond plaats op 28 augustus 1989. Twee miljoen mensen vormden een keten tussen de hoofdsteden Talinn (Estland) - Riga (Letland) en Vilnius (Litouwen). De menselijke keten van ruim 600 kilometer was een protest tegen de toenmalige Sovjetbezetting. Niet lang daarna verklaarde Litouwen zich onafhankelijk. Dat werd uiteindelijk op 6 sept 1991 door de Sovjet-Unie erkend. Heuvel der Kruisen Een ander mooi voorbeeld van vreedzaam verzet is de Heuvel der Kruisen . Op een glooiende heuvel, in Noord-Litouwen, staan duizenden en duizenden kruisen. Van simpele houten kruisjes tot kruisen met gigantische afmetingen. Ieder kruis met z'n eigen verhaal. De Heuvel der Kruisen ontstond in de 19e eeuw als herdenkingsplaats voor overleden opstandelingen. Tijdens de Sovjetbezetting werd hij herhaaldelijk verwoest, maar telkens herbouwd door lokale gelovigen. Vandaag symboliseert de heuvel Litouwse veerkracht, katholiek geloof en vreedzaam verzet. De duizenden kruisen maken het een belangrijk bedevaartsoord en cultureel erfgoed. "Vrede begint niet buiten ons, maar in onszelf" Vreedzaam camperleven Ons reizen zonder eindtijd verloopt over het algemeen ook zeer vreedzaam. We hebben geen last van burenruzies of irritante collega’s en hebben doorgaans leuke interessante gesprekken met medereizigers of met de lokale bevolking. Globus 2 aan de Memel Vrede komt van binnen Wat we steeds meer voelen, is dat echte vrede van binnen komt. Niet uit het oplossen van conflicten of het streven naar wereldvrede, maar uit rust in onszelf. Als we in balans zijn, kijken we milder naar de wereld om ons heen. Het camperleven helpt ons daarbij. De eenvoud, de stilte, de vrijheid – het nodigt uit om terug te keren naar de kern. Ver weg van de drukte vinden we ruimte om gewoon te zijn . Juist daar, onderweg in de natuur, ervaren we het het sterkst: vrede begint niet buiten ons, maar in onszelf. Advertentie: Klik op deze banner en koop vervolgens iets bij bol.com Een klein % van de aankoop gaat naar het bekostigen van deze website. Pauzeknop Misschien makkelijk praten als je in een kleine bubbel zit. In het vreedzame camperleven hoeven we met niemand rekening te houden en kennen we geen deadlines. Dit eenvoudige leven maakt ruimte voor rust in je hoofd. Alhoewel wij af en toe wel moeite hebben met het vinden van de pauzeknop, vertragen blijft onze grote uitdaging. Onze video over Litouwen EUROPAPA Het valt ons trouwens op dat de mensen hier, in tegenstelling tot bij ons, trots zijn op hun EU-lidmaatschap. In alle grote steden wappert de Europese vlag. Tegelijkertijd zien we ook veel borden staan met "mede mogelijk gemaakt door de EU". Wegen, stadsparken, monumenten allemaal opgeknapt met Europese fondsen. Niet echt verwonderlijk dat ze hier extra blij zijn met de Europese Unie. Of doen ze hier gewoon veel beter aan EU marketing? Slechte wegen Niet alle wegen zijn al met EU geld aangepakt... Wat een drama zeg! De snelwegen zijn over het algemeen prima, maar de provinciale wegen zijn veelal zeer slecht. Het slechte wegdek wordt niet opnieuw geasfalteerd, nee er wordt slechts “pleisterwerk” verricht op de mindere stukken. Zo krijg je een lappendeken van stukjes asfalt en gaten. Niet echt lekker ontspannen rijden. Maar hé, het is zoals het is, zonder gevecht tegen de realiteit ervaar je meer vrede. Vul je e-mailadres onderaan deze pagina in en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog plaatsen. Wil je ons financieel steunen zodat we deze website online kunnen houden doneer dan een bedrag via deze link .

Twee maanden in Nederland verblijven voelt voor ons als een eeuwigheid. Natuurlijk is het heerlijk om familie en vrienden weer in levenden lijve te zien en alle klusjes aan Globus 2 op ons gemak te kunnen uitvoeren, maar het kriebelt ook alweer. We willen opnieuw vertrekken, maar waar naartoe? Olie verversen Globus 2 Geen verrassing Onze bestemming zal voor veel mensen geen verrassing zijn. We gaan 'eindelijk' weer naar ons geliefde Scandinavië. Eigenlijk hadden we daar al eerder heen gewild, maar de wintermaanden vonden we niet zo geschikt om het "reizen zonder eindtijd" avontuur mee te beginnen. Met de zomermaanden in aantocht gaan we daar eens uitgebreid de tijd voor nemen. Advertentie: Klik op deze banner en koop vervolgens iets bij bol.com Een klein % van de aankoop gaat naar het bekostigen van deze website. Baltische staten Het plan is echter niet om de snelste route richting Noorwegen te pakken. Nu we veel meer tijd tot onze beschikking hebben willen we de route via Polen, de Baltische staten en Finland nemen. Deze landen zijn, voor ons, zo onbekend. Wie gaat er nou naar Letland op vakantie? Hoe ziet de natuur er daar uit? Hoe zijn de mensen? Deze route staat al heel lang op mijn wensenlijstje, maar was altijd simpelweg te ver rijden voor drie a vier weken vakantie. Zeker Polen heeft niet het allerbeste imago, maar we weten uit ervaring dat een imago en de werkelijkheid nogal eens uit elkaar liggen. Zes maanden onderweg Na twee keer drie maanden onderweg geweest te zijn durven we het nu aan om wat langer van huis te zijn. We trekken voor deze reis zes maanden uit. Hierdoor hebben we niet alleen tijd om de Baltische staten te ontdekken, maar nemen we ook echt de tijd voor het noorden van Scandinavië. Daar blijven tot we het Noorderlicht gezien hebben? Globus 2 is in ieder geval de afgelopen weken voorbereid op koudere temperaturen, zodat niet weer de waterleidingen bevriezen. "Happiness is, planning a trip to somewhere new, with someone you love" Sami We willen ons heel graag onderdompelen in de Sami-cultuur. Ik heb altijd het gevoel dat ik daar thuis ben. Zou ik daar in een vorig leven geleefd hebben? Het lijkt me echt geweldig om een weekje mee te draaien in een Sami dorp of samen een traditionele Sami trommel te maken. Uiteraard met alle rituelen die daarbij komen kijken. Dus als iemand daar tips voor heeft dan hoor ik het graag. Wandelen Uiteraard staan er ook diverse wandelingen op het programma. De bekendste drie zijn de wandelingen naar: Trolltunga Kjeragbolten Preikestolen Naast deze drie bekende wandelingen willen we er uiteraard nog heel veel meer doen. Maar misschien ook andere activiteiten zoals raften, een zipline, kanoën etc. Vul je e-mailadres onderaan deze pagina in en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog plaatsen. Wil je ons financieel steunen zodat we deze website online kunnen houden doneer dan een bedrag via deze link .

Al waren we in het begin wat sceptisch over Marokko, we zijn inmiddels helemaal om. De westkust zullen we niet snel nogmaals bezoeken, maar de route die we de afgelopen week gereden hebben door het Anti-Atlasgebergte is werkelijk fantastisch. Naast de mooie dingen die we zien komen we ook veel mooie mensen tegen. De ene nog bijzonderder dan de ander. Grand Canyon Alles te wijten natuurlijk aan onze slechte voorbereiding, maar wist jij dat Marokko ook een heuse Grand Canyon heeft? Bij Tafraout rijden we naar de Aït Mansour Oase om vervolgens een uitdagende weg naar Grand Canyon viewpoint te nemen. Nadat we van het prachtige uitzicht hebben genoten rijden we verder. Al snel wordt de weg hier zo slecht dat we op een bepaald moment besluiten terug te keren. Een aantal km rijden we achteruit voor we op een plek komen waar we weer kunnen keren. Later leren we dat deze regio afgelopen september flink wateroverlast heeft gehad en dat daardoor veel wegen geheel of gedeeltelijk zijn weggevaagd. Dat kunnen we op veel plekken dus goed merken. Werkelijk prachtig Ook al zijn de wegen zo af en toe behoorlijk beschadigd en uitdagend we genieten echt met volle teugen van de omgeving. Het is onbeschrijfelijk mooi dus kijk maar naar de foto's en het filmpje. Ontmoetingen Een van de leuke dingen van reizen is dat je veel andere mensen ontmoet. Andere reizigers waarmee je ervaringen kunt uitwisselen of lokale mensen die een inkijkje geven van hun alledaagse leven. Zo is het bezoeken van een lokale markt ( souk ) een hele belevenis en komen lokale mensen op de camperplaats langs 'de deur' om van alles en nog wat te verkopen. Zo konden we op een camperplaats onze bus laten beschilderen of de was buiten zetten of gewoon een brood kopen bij een 'fietsbakker'. Wim en Liesbeth Op de camping in Tata komen we Wim en Liesbeth Wessels tegen. Op het eerste gezicht gewoon een reizend stel zoals zo velen. Ze blijken al vele malen in Marokko geweest te zijn en weten alle mooie plekken op de kaart aan te wijzen. Ook welke wegen er momenteel wel en niet begaanbaar zijn. "Hé, jou ken ik nog nergens van!" Brillen Wim en Liesbeth hebben echter naast dat ze 'gewoon' op vakantie zijn een missie. Ze verzamelen in Nederland namelijk brillen. Brillen van uiteenlopende sterktes. Deze kijken ze geheel na, vervangen schroefjes en maken ze minutieus schoon. Met maar liefst 600 brillen reizen ze vervolgens, in hun kleine autootje, af naar Marokko. Vervolgens zorgen ze er hoogstpersoonlijk voor dat de brillen hier goed terechtkomen. Ze zijn beide geen opticien dus het is net zo lang uitproberen tot er een grote brede glimlach op het gezicht van de nieuwe eigenaar komt. Ze houden op hun website precies bij hoeveel brillen waar zijn uitgereikt. Dus hierbij een oproep: heb je nog ongebruikte, goede brillen liggen zorg dan dat ze bij Wim en Liesbeth terechtkomen. Advertentie: Klik op deze banner en koop vervolgens iets bij bol.com Een klein % van de aankoop gaat naar het bekostigen van deze website. Route omgegooid Naast dat ik onder de indruk ben van de missie van Wim en Liesbeth maak ik ook dankbaar gebruik van hun Marokko kennis. Ze weten exact wat de mooie gebieden zijn. Ik vertel hen waar onze interesses liggen en zo ontstaat er een geheel nieuwe route. Nu alleen Kelly nog even informeren dat we er iets langer over gaan doen. Vul je e-mailadres onderaan deze pagina in en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog plaatsen. Wil je ons financieel steunen zodat we deze website online kunnen houden doneer dan een bedrag via deze link .

We zijn weer vertrokken. Op naar Scandinavië. Maar dan wel de ongebruikelijke route via Polen en de Baltische Staten. In deze blog onze eerste ervaringen in Polen. Wat kunnen we eigenlijk verwachten van dit land? Is het echt zo onveilig zoals we gehoord hebben? Zien we nog iets terug van de typische Oostblok invloeden? Plan gewijzigd In Marokko hadden we op voorhand een route uitgestippeld. Nu willen we ons nu meer laten verrassen en gaan waar de wind ons die dag brengt. We weten dat Scandinavië zich daar bij uitstek voor leent, maar hoe zit dat met Polen en de Baltische Staten? In Polen hadden we het voornemen om rechtstreeks naar Warschau te rijden. TomTom had, door het ontwijken van de tol-wegen, echter een ander voorstel. Wat dachten we van een bezoek aan het Reuzengebergte net over de Tsjechische grens? Na even googlen blijkt dit één van de mooiste wandelgebieden van Polen te zijn. Wij dus Globus 2 de instructies van TomTom laten opvolgen. Adr š pach rotsen in Tsjechië Reuzengebergte En wat een verrassing! Dit is inderdaad een prachtig gebied met fabelachtige rotsformaties. We hebben er diverse wandelingen kunnen maken en enorm genoten. Voor het vervolg van de reis hebben we de kaart er eens bij gepakt. Auschwitz en Krakau komen nu eigenlijk automatisch op ons pad te liggen. Bij het indrukwekkende Auschwitz waren we verrast dat veel van de gebouwen replica's zijn van het origineel. In het leuke Krakau lieten we ons verrassen over de legende van de draak en het ontstaan van de stad. Als je je ook wil laten verrassen lees dan hier de legende van Koning Krak en de draak. Advertentie: Klik op deze banner en koop vervolgens iets bij bol.com Een klein % van de aankoop gaat naar het bekostigen van deze website. Warschau Op naar Warschau, de hoofdstad van Polen. Ook hier waren we weer verrast. De gehele 'oude' stadskern daar is echter niets ouds aan. Alles is immers tijdens WOII plat gebombardeerd. De binnenstad is op basis van oude foto's geheel gereconstrueerd. Achter de oud uitziende gevels zitten dus hele nieuwe panden. Ook verraste het ons dat het er, zelfs op zaterdagmiddag, relatief rustig was en we het bruisende van een hoofdstad compleet misten. Gdansk Gaan we dan ook nog naar Gdansk.....? Geheel niet op de route richting Scandinavië, maar op onze vorige blog kregen we de reactie dat dit echt een hele leuke stad is. Dus waarom niet? We hebben de tijd immers aan onszelf. En ook hier zijn we weer verrast. Wat een enorm verrassende hippe stad is dit! De hele stad staat vol met Nederlands ogende herenhuizen. We drinken koffie in een Harry Potter café en genieten van lokale gerechten zoals: pączki (een soort gevulde oliebollen) en het nationale gerecht van Polen: pierogi (aardappel dumplings) Russische grens Wat lang niet iedereen weet is dat Polen ook grenst aan een stukje Rusland. Een stukje, ingesloten tussen Polen en Litouwen, dat voor Rusland strategisch van groot belang is, omdat het aan de Oostzee ligt. Wij waren benieuwd hoe zo'n grens met Rusland er nou uit zou zien. De grens loopt hier bijvoorbeeld dwars door een groot bos. Zou daar echt een hek staan? Of kunnen we heel even ongemerkt de grens passeren en daarmee ook Rusland afvinken? De verrassing was groot om te ontdekken dat er inderdaad slagbomen, grote rollen prikkeldraad en een hoog hek dwars door het bos loopt. Wat ons daarbij nog meer verbaasde was dat de hoge rollen prikkeldraad door Polen zijn neergelegd en niet door de Russen. "Als alles volgens het boekje gaat, heb je niets te vertellen." Een beetje stout Ondanks de verbodsborden vonden we het leuk om een paar selfies te maken net achter de slagbomen bij het prikkeldraad. En zo midden in het bos, niemand te zien dat kan toch geen kwaad....? Als we beter uit onze doppen hadden gekeken dan hadden we gezien dat langs de hele grens overal camera's hangen en waren we bij terugkomst bij Globus 2 niet verrast door de grenspolitie. Na een uitvoerige controle van al onze papieren werden we gelukkig weer met rust gelaten. Het drielandenpunt van Polen, Litouwen en Rusland Tot slot Tot slot valt het ons enorm op hoe schoon het hier overal is. Je ziet geen plastic of sigarettenpeuken op de grond liggen. Hoe krijgen ze dat voor elkaar? Is dat opvoeding/cultuur? Nu moeten we ook eerlijk zijn, niet alles in Polen is alleen maar verrassend positief. Behalve het Reuzengebergte, helemaal in het zuiden, hebben we voornamelijk door heel vlak, saai koolzaad landschap gereden. Ik zeg dan ook geregeld tegen Kelly dat ik wel wat sneller naar mijn geliefde Scandinavië wil. Maar gelukkig weet Kelly me te overtuigen ook deze landen de kans te geven me te laten verrassen. Vul je e-mailadres onderaan deze pagina in en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog plaatsen. Wil je ons financieel steunen zodat we deze website online kunnen houden doneer dan een bedrag via deze link .

In de vorige blog schreef ik al dat we hebben besloten om door te gaan met het maken van korte video's. We krijgen veel positieve reacties en we vinden het ook nog eens heel leuk om te maken. Vaak kregen we daarbij de vraag of ze ook op YouTube te vinden waren, iets wat tot nu toe niet het geval was. Maar.... met gepaste trots hebben we nu ons eigen YouTube kanaal gelanceerd. Ons YouTube kanaal Terug naar Nederland Nu we weer even in Nederland zijn en genoeg data hebben, hebben we alle video's die we de afgelopen periode gemaakt hebben geüpload naar YouTube. Bij diverse video's hebben we nog wat extra beelden toegevoegd die jullie nog niet eerder gezien hebben. Alle toekomstige video's zullen we daar natuurlijk ook gaan plaatsten. Dat uploaden was nog een heel gedoe, omdat we bij meerdere video's de muziek moesten vervangen. Op YouTube moet natuurlijk alles rechtenvrij zijn. Zo jammer, want we waren best tevreden met de gekozen muziek. En omdat wij niet praten tijdens de video's is de muziek van extra groot belang. Abonneren Nu zijn we natuurlijk heel benieuwd hoeveel views we gaan krijgen en hoeveel abonnees. Super leuk als je je wil abonneren op ons kanaal. Op die manier komen we bij YouTube hoger in de rankings en worden de video's ook aan andere mensen voorgesteld. Dus doe ons een groot plezier en klik even hier om je te abonneren. Starlink mini Omdat het op YouTube zetten van video's behoorlijk wat data kost en mobiele abonnementen in het buitenland best duur kunnen zijn, hebben we ook een Starlink mini gekocht. Nu hebben we, als het goed is, overal snel internet. Heel handig ook voor als we off-grid staan op plaatsen waar helemaal geen mobiel bereik is. Het is ongelooflijk dat zo'n klein apparaatje verbinding maakt met heel veel satellieten die rond de aarde draaien en je daardoor altijd verzekerd bent van snel internet. Dat had je een aantal jaren geleden toch niet voor mogelijk gehouden. Het aansluiten en installeren van de Starlink was echt een fluitje van een cent. Na het openen van de doos waren we binnen 5 minuten online. Onderweg Het voordeel van de Starlink mini is, naast dat hij zo klein is, dat hij ook op de huishoudaccu werkt en niet alleen op 220V. Ik heb daarvoor tussen de accu en de Starlink een kleine transformator geplaatst die max 12V 20A omvormt naar max 48V 5A. Precies wat de Starlink nodig heeft. Hierdoor verbruikt hij uiteindelijk minder stroom. Je kan de mini zelfs, die niet veel groter is dan een A4-tje, meenemen op een hike en met een powerbank van stroom voorzien. Onder het rijden zit de Starlink met zuignappen tegen het dakraam aan. Op deze positie hebben we al meer dan voldoende snelheid. Gaan we echt zware video's verzenden dan kunnen we hem buiten zetten en met behulp van de Starlink app in precies de juiste positie zetten voor een nog beter bereik. "Hé, die technologische vooruitgang was toch bedoeld om minder hard te hoeven werken" Kosten en dekking De aanschaf van de Starlink mini is op het moment van schrijven € 299,- Daarnaast heb je een abonnement nodig. Je hebt daarin de keuze voor maximaal 50Gb per maand voor €40,- of onbeperkt voor €72,- Als tijdens onze volgende reis blijkt dat het allemaal goed werkt dan zeggen we het data only abonnement dat nu in Globus 2 zit natuurlijk op en dat bespaart weer zo'n €36,- per maand. Met het Roam abonnement van Starlink heb je in een heel groot deel van de wereld dekking. Zoals je op de kaart hieronder ziet valt Marokko daar (nog) niet onder. We hebben het echter tijdens onze laatste reis bij veel mensen gewoon zien werken in Marokko. Dus dat Starlink in die landen nog niet te koop is wil niet zeggen dat hij niet werkt. Ervaring Een groot nadeel van de Starlink abonnementen is dat je na twee maanden weer even in het land van registratie moet zijn. Dus in ons geval Nederland. Wanneer je dat niet doet dan zou de verbinding wegvallen tot je weer even in Nederland geweest bent. Dit hebben ze gedaan omdat de abonnementen niet in elk land even duur zijn. Je zou anders de Starlink in een 'goedkoop' land kunnen aanschaffen en activeren om hem vervolgens in een 'duur' land te gaan gebruiken. Voor ons zou dit echt heel vervelend en niet werkbaar zijn. Op internet lees ik echter verschillende verhalen. Heel voorzichtig trek ik nu de conclusie dat bij mensen die maanden lang op één plek blijven (bijvoorbeeld overwinteraars in Spanje) de verbinding inderdaad is komen te vervallen en bij mensen die regelmatig landgrenzen passeren hij gewoon blijft werken. Zijn er mensen die hiermee ervaring hebben? Klopt mijn analyse? We horen het graag! Advertentie: Klik op deze banner en koop vervolgens iets bij bol.com Een klein % van de aankoop gaat naar het bekostigen van deze website. Vul je e-mailadres onderaan deze pagina in en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog plaatsen. Wil je ons financieel steunen zodat we deze website online kunnen houden doneer dan een bedrag via deze link .