Zoeken

Surprise! Daar stond ineens mijn familie op de camping in Enschede. Kosten noch moeite waren gespaard. Slingers, hapjes, drank, taart, BBQ en cadeautjes hadden ze meegenomen. Het was een geweldig afscheidsfeest en tevens de laatste keer dat we elkaar zouden zien voor onze grote reis. Naastenliefde Toen de familieleden aankwamen was ik eigenlijk wat prikkelbaar. De dingen die we nog moesten regelen zo vlak voor vertrek gingen mij niet in de koude kleren zitten. We waren de verbinding met elkaar, maar vooral die met mezelf even kwijt. We waren eerst dan ook niet bepaald uitgelaten over deze surprise party. Een uur later zaten we gelukkig heel ontspannen aan een stuk zelfgebakken taart en een kopje koffie. Uiteraard waren we overdonderd door dit verrassingsbezoek, maar wat voelden we ons daarna geliefd. Dankbaar met deze lieve mensen om ons heen, het programma 'Ik vertrek' was er niets bij ;) "Als alles volgens het boekje gaat, heb je niets te vertellen" Final countdown Inmiddels heb ik ook mijn laatste werkdag achter de rug en wordt het ook voor mij nu heel concreet. De laatste dingen inpakken, de auto verkopen, een ander telefoonabonnement afsluiten, verzekering aanpassen, allemaal zaken die geregeld moesten worden. Komende woensdag laten we Enschede achter ons om in het westen een strandconcert te bezoeken. Om vervolgens vrijdag definitief door Europa te gaan trekken. Advertentie: Concert Maar eerst hadden we nog een openluchtconcert van Xavier Rudd op de planning staan. Helaas moesten we na het voorprogramma het terrein door het plotselinge noodweer in allerijl verlaten. Tot onze grote vreugde kon het concert een paar dagen later alsnog doorgaan! Het was een prachtige avond. De muziek van Xavier past perfect bij ons toekomstige vanlife leven. After party Na het concert zaten we nog vol adrenaline. We besloten om Globus 2 vlakbij de uitgang te parkeren in de hoop andere concertgangers over te halen voor een afterparty. Muziek uit de speakers, “discolampen” aan en dansen maar. Al gauw kwamen er mensen een kijkje nemen en feestten gezellig mee. Uiteindelijk ook drie spontane vrouwen uit Nijmegen. Enthousiast stapten ze Globus 2 binnen en keken ze verwonderd rond. Niet heel veel later hoorde ik Richard ineens zeggen “schat, er liggen twee vreemde vrouwen in ons bed, maar ik doe niks hoor”. De dames stelden ongefilterde vragen zoals ''of je wel goed kan seksen in zo'n kleine ruimte''. Wat een lol en gekkigheid die avond, maar vooral ook verbondenheid en helemaal in het hier en nu leven. Hoeveel van dit soort avonden gaan we straks nog meer beleven? Samen met andere mensen om een kampvuur zitten, mooie gesprekken voeren en de essentie van het leven mogen ervaren. Opnieuw kiezen De onrust van afgelopen weken was onnodig. Ik ben niet onrustig, ik voel me onrustig. We hebben de neiging om ons te vereenzelvigen met dat wat we voelen en ons hele humeur erdoor te laten bepalen. Als je dit los van elkaar kan koppelen kies je zelf wat je raakt en wat niet raakt. Vaak is het je ego die de boventoon voert, maar het is niet wie je daadwerkelijk bent. En alle onvrede die je ervaart en kritiek die je op anderen uit, zegt alleen iets over jezelf. Kies daarom iedere dag opnieuw voor fijne gevoelens die jou mogen raken en laat gevoelens van onvrede snel van je afglijden. Dit klinkt allemaal heel eenvoudig, maar is in de praktijk best moeilijk. In het boek Choose again van Diederik Wolsak wordt een handig stappenplan beschreven hoe je dit kan aanpakken. Vind je het leuk om onze ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog hebben geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!

Afgelopen week stond voor mij in het teken van loslaten. Afgelopen woensdag was, ondanks dat het officiële afscheidsfeest vorige maand al was, mijn laatste werkdag bij Weleda. Sleutels, laptop, pasjes en auto inleveren dus. Het voelde allemaal heel erg definitief en dat is het natuurlijk ook. Waarom hebben we over het algemeen toch zo'n moeite met loslaten? Loslaten Negen maanden lang weet ik al dat deze dag er aan zat te komen. Ik heb nog geen dag spijt gehad van die beslissing en toch.... Afgelopen weekend de familie van Kelly nog een rondleiding gegeven door het pand en de tuin. Als ik het dan later over Weleda heb dan hebben ze er in ieder geval een beeld bij. Waarom is loslaten toch zo moeilijk? Dit is toch precies wat ik wil? Onder de moeilijkheid van het loslaten zit een stuk vrees. Wat als het reizen toch niet ons ding is? Krijg ik ooit weer zo'n goede baan? Kan ik ooit een werkgever vinden die net zo maatschappelijk verantwoord is? Kan ik mijn kinderen en andere familieleden wel achterlaten? Ik weet nu wat ik allemaal heb en kies voor zoveel onzekerheid, is dat nu wel verstandig? Advertentie: De bomen en de blaadjes De afgelopen weken ben ik er in mijn hoofd natuurlijk ook heel erg mee bezig geweest. Elke dag stond in het teken van overdragen en laatste afspraken en gedag zeggen. En elke keer denk je dan: ik mag het loslaten. Maar de grap is hoe meer je actief bezig bent met loslaten je het eigenlijk juist meer vasthoudt. In de zweethut ( Een zweethutceremonie is een ritueel dat door de Native Americans gebruikt wordt als voorbereiding op belangrijke evenementen) hebben ze het daarom vaak over dat je het mag toelaten i.p.v loslaten. Net als de bomen in de herfst. Die laten echt de blaadjes niet los. Nee ze laten toe dat de blaadjes de boom loslaten. Als je het toelaat ben je er niet zo krampachtig mee bezig. Van betekenis Als je je ergens echt diepgaand aan gehecht hebt, of dat nu een persoon of een baan is, dan doet scheiden pijn. Je kan dit natuurlijk bagatelliseren: Nee hoor het was maar werk of nee hoor ik heb eigenlijk altijd al geweten dat we ooit uit elkaar zouden gaan. Of je kan boos worden: mijn partner is echt een grote &%# wil hem/haar nooit meer zien of mijn leidinggevende was zo'n &%# blij dat ik er weg ben. Maar als je dat doet is de gezamenlijke periode eigenlijk zinloos geweest. Dan had je je tijd beter anders kunnen besteden. Ga je liefdevol uit elkaar en neem je je rouw dan kan de tijd samen van grote betekenis worden. De tijd die ik bij Weleda gewerkt heb is van grote positieve invloed geweest op mijn persoonlijke ontwikkeling. "Loslaten is niet altijd nodig, laten is meestal al genoeg" Toekomst Nu klinkt dit allemaal heel zwaar maar er staat tegenover dat er een pak verantwoordelijkheid van mijn schouders is gevallen. Pas als je echt gestopt bent met werken voel je hoe zwaar die last eigenlijk was. Ook staan we nu aan het begin van een fantastisch avontuur. Al zeven jaar ben ik bezig met later. En wat als je dat later nooit haalt? Nu is later dan toch echt begonnen. Gestopt met werken en eind deze maand, als Kelly ook gestopt is met werken, start ons grote avontuur waar we al zo lang naar uitkijken. We hebben er zo'n zin in. Kom maar op toekomst, ik laat graag toe dat die andere zaken mij loslaten. Vind je het leuk om onze ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog hebben geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!

Ze zeggen wel eens dat het leven een feestje is, maar dat je zelf de slingers moet ophangen. Voor ons zijn de slingers afgelopen maand opgehangen. We hadden namelijk twee feestjes te vieren. 100ste blog Het eerste feestje is dat dit onze 100ste blog is. Wauw, de honderdste! Twee en een halfjaar geleden begonnen we blogjes te schrijven over de ombouw van onze Globus. Het hele ombouwproces is vastgelegd om andere mensen te inspireren en ze hiermee konden leren van onze ervaringen. Zelf hebben we tenslotte ook het hele internet afgestruind voor informatie. Destijds werden de blogs aangeklikt door zo'n 100 tot 200 mensen en nu worden onze blogs tussen de 1.500 en 5.000 keer gelezen. Hier zijn we trots op en we willen graag iedereen hartelijk bedanken voor het volgen van onze verhalen! Alle blogs over de ombouw zijn hier te vinden. "Feest schept verbondenheid, omdat je het samen viert" Feestje Er was nog een feest. Afgelopen donderdag was namelijk mijn afscheidsfeest bij Weleda. Dat hebben ze niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Na 14 jaar en 7 maanden is het tijd voor een nieuwe grote stap. Tijdens het jaarlijkse Weleda zomerfeest was er ook aandacht voor mijn vertrek. Er waren speeches van mijn baas uit Zwitserland, die speciaal voor deze gelegenheid was overgekomen en mijn collega directeur. Ook waren er mooie cadeautjes zoals een afscheidsboek met bijdragen van alle medewerkers, nieuwe velgen voor Globus en speciale zelfgebrouwen Weleda Limoncello. Alles in aanwezigheid van mijn familie en onder het genot van lekker eten en drinken, muziek en prachtig weer. Wat een geweldige avond en een voor mij waardevolle herinnering. Rituelen Ik heb het afscheid van medewerkers altijd al serieus genomen bij het schrijven van speeches en het organiseren van recepties. Nu kon ik zelf aan den lijve ondervinden hoe belangrijk ze zijn. Herman van Dijn (filosoof) legt in zijn boek ‘ Rituelen. Waarom we niet zonder kunnen ’ uit waarom rituelen zo belangrijk zijn in ons leven. Zonder rituelen hebben mensen volgens hem geen natuurlijke of rationele manier om met grote momenten in het leven om te gaan. Advertentie: Rouw Het weekend na het feestje was ik chagrijnig en ik wist niet goed waarom. Ik had juist zo'n mooi feest gehad en zat nog na te genieten met het lezen van 'het afscheidsboek'. Arme Kelly die het een beetje moest bezuren door mijn humeur. Tot ik me opeens realiseerde dat dit rouw was. Ja natuurlijk, ik ga iets prachtigs doen, op groot avontuur. Tegelijkertijd laat ik ook iets achter waar ik van hou. Weleda was "mijn" bedrijf. De rol die ik daar mocht vervullen bepaalde voor een groot deel ook mijn identiteit. Nu valt dat weg en en kies ik voor een onzekere toekomst. Toen ik me dat realiseerde en hardop uitsprak was mijn nukkige bui vrijwel gelijk verdwenen. Het mag dan ook best allemaal even zeer doen. Vind je het leuk om onze ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog hebben geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!

Leven wij in een droomwereld? We idealiseren ons 'reizen zonder eindtijd' enorm. Dat hebben we zelf ook wel door. Natuurlijk zal niet alles rozengeur en maneschijn zijn. Maar wat vinden we het heerlijk om te dromen! En dromen we eigenlijk niet allemaal? Op het werk zijn we veelal alert en wakker, maar in ons privéleven lijken we wel in een droomwereld te verkeren. Levensplan Ik bedoel daarmee dat we op het werk constant 'aan' staan. We moeten opletten, alert zijn, kan het niet anders, hoe ziet komend jaar eruit, hoe kom ik over op anderen, presteer ik wel goed genoeg enz. enz. Als we vervolgens thuiskomen zijn we moe. Mogen we lekker ontspannen en genieten van onze welverdiende rust. Echter met ontspannen en genieten verstrijkt ook de tijd ongemerkt voorbij. Of hebben we voor ons privéleven ook een visie, een strategie een plan met concrete doelen? Gelukkig niet zal menigeen zeggen. Toch houd ik ervan om voor mijn privéleven ook een plan te hebben. Als je zelf geen plan hebt is de kans groot dat je het plan van een ander leeft. Ritje met de taxi. Stel je stapt in een taxi en de chauffeur vraagt waar gaat de reis naartoe? Je antwoordt: "ow maakt niet uit breng me maar ergens heen." Na een uurtje rijden kom je op een vreselijke plek en de chauffeur zegt dat je op de bestemming bent.... Had je niet beter zelf een bestemming kunnen bedenken? Ergens waar je zelf graag naartoe zou willen. Is het op de weg van het leven niet net zo? "Droom niet je leven... maar leef je dromen" Mijn plan Mijn plan is al jaren: reizen zonder eindtijd en dan niets meer te moeten. Kijken wat er op ons pad komt, wat het universum in petto heeft. Uit de dingen die ik leuk vind mag iets gaan ontstaan. Over een maand of drie dan is het zover en gaan we dit plan verwezenlijken. Op weg met Globus en dan maar zien wat er gaat gebeuren. Advertentie: Contradictie Maar hé, zit daar niet een enorme contradictie in? Ik heb dus eigenlijk het plan om straks geen plan meer te hebben.... Wat maak ik me dan al die jaren druk over mijn plan? Natuurlijk het plan van de afgelopen jaren geeft me nu de vrijheid om mijn baan op te zeggen en het avontuur van reizen aan te gaan. Er is genoeg buffer om even vooruit te kunnen alvorens er weer geld verdiend moet worden. Hoe? Wederom geen plan! Eigenlijk best lekker om geen plan te hebben en te verkeren in een droomwereld. Vind je het leuk om onze ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog hebben geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!

Nog drie maanden en dan gaan we onze vrijheid tegemoet. Het komt nu echt heel dichtbij. Mijn opvolger is inmiddels aangenomen en zal beginnen op 1 juni. Vanaf dan kan het overdragen en afbouwen echt beginnen. Het verlangen naar vrijheid wordt met de dag groter maar wat betekent dat eigenlijk vrijheid? Verschillende soorten vrijheid Er zijn verschillende vormen waarop je vrijheid kan ervaren. Hieronder zal ik er enkele bespreken. Vrijheid van tijd We hebben het al eerder geschreven maar tijd is het waardevolste waarover we beschikken. Tegelijkertijd is het iets waar de meeste van ons een enorm tekort aan hebben. We hebben het allemaal zo druk met werk, kinderen, sporten, sociale activiteiten dat er geen tijd over is voor jezelf. Voor ons is dit misschien wel de belangrijkste vorm van vrijheid waar we naar verlangen. "Ware vrijheid is vrij zijn van de angst om niet perfect te zijn" Vrijheid van locatie We zijn natuurlijk allemaal vrij om te gaan en staan waar we willen. We zijn echter vaak aan een plaats gebonden door werk, schoolgaande kinderen, familie en vrienden in de buurt. Werken vanuit huis en remote werken begint steeds normaler te worden en kan de nieuwe toekomst worden. Zodra de kinderen het huis uit zijn, zoals bij ons, en je kan je geld online verdienen dan komt vrijheid alweer een stap dichterbij. Vrijheid van geld Natuurlijk er moet ook over geld gesproken worden. Dit is misschien het onderwerp dat de meeste mensen als eerste noemen wanneer er over vrijheid gesproken wordt. Financieel onafhankelijk zijn wie wil dat nu niet? Geld maakt dan wel niet gelukkig, we hebben nu eenmaal een minimaal bedrag nodig om van te leven. Met meer geld kun je ook meer vrijheid creëren. Toch ben ik er van overtuigd dat we met veel minder af kunnen dan we denken. Wonend in mijn busje met nauwelijks vaste lasten ben ik een stuk vrijer dan in mijn eengezinswoning met hoge hypotheek. Advertentie: Vrijheid van binnen Vrijheid van binnen is misschien wel de meest belangrijke vrijheidsvorm. Een tijd geleden heb ik het boek De zin van het bestaan van Victor Frankl gelezen. Viktor Frankl, een Joodse psychiater, wordt in de Tweede Wereldoorlog gedeporteerd naar verschillende concentratiekampen. Zijn vrouw Tilly wordt vermoord. Zijn ouders worden vermoord. En Victor Frankl overleeft. Hij schrijft in zijn boek: "Hun aantal was wellicht klein, maar toch hebben deze mannen overtuigend bewezen dat één ding de mens niet kan worden ontnomen: de allerlaatste menselijke vrijheid - de keuze om onder alle omstandigheden zijn eigen houding te bepalen en zijn eigen weg te kiezen." In het concentratiekamp, waar hem alle vrijheid was afgenomen, nam hij een groot besluit: Ze kunnen me op allerlei manieren proberen pijn te doen maar ik ben de enige die bepaald of het me raakt. En daarmee gaf hij zichzelf de ultieme innerlijke vrijheid. Vrijheid is een keuze Vrijheid is dus beïnvloedbaar en in zekere zin een keuze. Wij hebben er voor gekozen meer van deze vrijheid te willen ervaren. Dat we daar ook dingen voor moeten laten en risico's lopen nemen we graag voor lief. Hoeveel vrijheid ervaar jij eigenlijk of zit je 'vast' in je leven? Vind je het leuk om onze ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog hebben geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!

Vaak krijg ik de vraag of het reizen zonder eindtijd ook mijn droom is. Wil ik ook wonen in een camperbus of is dit alleen de droom van Richard? Het zijn vragen die ik mezelf ook regelmatig stel. Het is geen geheim dat ik nooit plannen heb gemaakt om te gaan rondreizen in een camper. Ook omschrijf ik mezelf niet meteen als heel reislustig. Wat dat betreft heeft Richard veel meer wanderlust in zich dan ik. Toch ga ik zonder enige twijfel met hem mee. Is alleen liefde de beweegreden of zijn er ook andere redenen van toepassing? Beweegredenen Ik mag dan niet zoveel 'wanderlust' in me hebben ik snak wel, net als Richard, naar vrijheid. De vaste structuur met elke dag werken is prima als je daar gelukkig van wordt, maar ik heb het gevoel het leven meer te willen leven. Wat dat precies betekent mogen we gaan ontdekken. In ieder geval weg uit de drukte van de grote stad en dichter bij de natuur zijn. Daar biedt Globus alle mogelijkheden toe. “Als je niet uitkijkt, blijf je je leven lang voorbereiden” Voorbereiden Met enige regelmaat herinner ik Richard eraan dat hij al jaren bezig is met de voorbereiding. Dat voorbereiden uit zich op verschillende manieren zoals het ombouwen van de bus, het wonen in de bus, financieel de zaken goed regelen etc. Ik heb minder dan één jaar voorbereidingstijd gekregen. Misschien is dat maar goed ook, want hoeveel voorbereidingstijd heb je nodig? Wat is een goede voorbereiding? Wat is genoeg spaargeld? Vragen waar je nooit een antwoord op zal krijgen. Go with the flow, dat hoort bij deze reis. We weten niet hoe ons avontuur gaat verlopen en dat is spannend en leuk tegelijk. Er zullen mooie dingen op ons pad komen, maar ook tegenslagen of onderlinge irritaties. Thuis is Globus2 Gelukkig heb ik mijn draai helemaal gevonden in Globus. Ook voor mij voelt het inmiddels als thuis. De bus is zelfs bestickerd met mijn favoriete symbool; de levensbloem. Daar ben ik Richard erg dankbaar voor. Inmiddels weet ik hoe alle gadgets werken, weet waar alles ligt en heeft Richard speciaal een stopcontact gemaakt voor de krultang ;-) Soms gaat het mis Onlangs ging het toch mis toen ik teveel stroom gebruikte. Richard kreeg, onder werktijd, tientallen meldingen op zijn telefoon over teveel stroomverbruik. Hij appte mij onrustig wat ik in hemelsnaam aan het doen was. Nou gewoon koffie zetten, verwarming aan, vergaderen in teams en de telefoon opladen. Het zorgde uiteindelijk voor complete stroomuitval. Even naar de meterkast lopen en de stoppen omhoog duwen kan dan dus niet. Gelukkig is Van der Hoek een prima elektricien en was het probleem snel verholpen. “Ik raak alles kwijt, behalve mijn kilo’s” Richard lost meer zaken op In bepaalde zaken blijf ik chaotisch. Ik geef het maar eerlijk toe, ik raak heel snel iets kwijt. Ook in een bus van 8m2. Richard ziet mij dan weer met een verwilderde blik naar iets zoeken. Irritant genoeg weet hij meestal waar het ligt en ik niet. "Je bent een slechte zoeker" kreeg ik laatst nog te horen. Jajaa, dat weet ik ook wel hoor. Koppig als ik ben zoek ik dan liever zelf eerst een halfuur naar iets, voordat ik zo luchtig mogelijk probeer te vragen: "zeg, heb jij mijn oplader ergens gezien?" Achja, zo hebben we allemaal onze eigenaardigheden. Advertentie: Vind je het leuk om onze ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog hebben geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!

Met de paasdagen waren we een lang weekend in Luxemburg. Een uur of drie rijden en je begeeft je in een totaal andere wereld. Heerlijk! Een weekend weg kan dan aanvoelen alsof je een week bent weggeweest. We hebben mooie lange wandelingen kunnen maken met aardig weer. Helaas hebben we het niet helemaal droog kunnen houden net als in Nederland zo bleek later. Bij terugkomst op de camping, waar ik momenteel sta, reed ik me binnen vijf minuten muurvast in de natte, sompige aarde. Hulp Scheppen, graven, tegel eronder, rijplaten....niets mocht baten. Dan maar de campingeigenaar bellen. Deze was niet aanwezig en zou pas einde van de middag weer op locatie zijn. Daar sta je dan, midden op het pad, hulpeloos wachtend. Mijn hele middagprogramma werd erdoor in de war gegooid. En toch bleef ik rustig en kon ik zijn met dat wat er was. Het had allemaal op een veel vervelender moment kunnen gebeuren. Dus relax, alles komt goed. Einde van de middag kwam de campingeigenaar met zijn trekker en 10 minuten later stond ik op mijn plekkie. Zo ook weer gefixt. Elkaar de tent uit vechten Tijdens het wachten op hulp zat ik zo een beetje te mijmeren over de reis die we straks gaan maken. Ook dan zal niet alles van een leien dakje gaan. We zullen ongetwijfeld tegenslagen voor onze kiezen krijgen. Mijn gedachten gingen van hele praktische zaken als: moet ik niet een paar rijplaten kopen om altijd bij ons te hebben tot hoe zullen Kelly en ik samen deze tegenslagen het hoofd bieden? Vechten we elkaar de bus uit of kunnen we genieten, ook van deze tegenslagen. Je weet tenslotte, dat juist de tegenslagen later de mooiste, spannendste verhalen kunnen opleveren. Vergeet dus ook vooral niet foto's te maken in het heetst van de strijd :-) "Van overleven naar leven" Leven in het nu Al was ik nu heel goed in staat de situatie te accepteren zoals deze was, het gebeurt mij vaak genoeg dat ik dat minder goed kan. Als iets tegenzit denk ik dan aan de consequenties die dat allemaal zou kunnen hebben. Juist, precies 'zou kunnen hebben', want je weet helemaal niet of dat ook werkelijk gaat gebeuren. Zo zijn wij westerlingen altijd maar bezig met het verleden of de toekomst. We blijven hopen op een beter verleden of maken ons zorgen over de toekomst terwijl er in het heden zelden echt iets aan de hand is. Over het leven in het nu heeft Eckhart Tolle een inspirerend boek geschreven: De kracht van het NU. Advertentie: Boeddhisme Ik las laatst dat boeddhisten met enige verbazing naar ons westerlingen kijken. Altijd maar druk. Als we in een dal zitten doen we er echt alles aan om daar zo snel mogelijk weer uit te raken, zonder te kijken welke les er misschien wel te leren valt. En als we gelukkig zijn, dan zijn we met alle macht bezig dat zo te behouden. In plaatst van ervan te genieten ben je dus eigenlijk al bezig bent met het vechten tegen het ongeluk dat ongetwijfeld wel een keer op je pad zal komen. We zijn, aldus het boeddhisme, zo doorgeslagen dat als we heel veel van iemand houden we samen een contract sluiten en elkaar beloven de rest van ons leven gelukkig te blijven.... Weer een fantastische dag Na een aantal relaties gehad te hebben weet ik maar al te goed dat het zo niet werkt. Ik hoef dan ook niet meer zo nodig te trouwen. Ik word liever 's morgens wakker, kijk opzij en denk JA met deze vrouw wil ik ook vandaag weer een fantastische dag beleven. Als we veel meer in het hier en nu leven, zouden we dan ook niet meer LEVEN in plaats van OVERLEVEN? Vind je het leuk om onze ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog hebben geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!

De hele winter krijg ik vragen over hoe het met mij gaat in de bus. Heb ik het niet heel koud, is het niet heel klein en benauwend zo'n busje, slaap je wel goed enz. enz. Altijd kon ik antwoorden dat ik gewoon een kachel heb en dat, juist doordat het zo'n kleine ruimte is, de bus binnen 10 minuten snikheet te stoken is. Ik kan zelfs de verwarming onderweg naar 'huis' al aanzetten waardoor ik in een lekker warm busje aankom. Maar niemand vraagt me dat nu in de zomer. Warm Afgelopen vrijdag was ik de hele dag weg en kwam pas laat thuis. Bij binnenkomst was het 45º C in het slaapgedeelte van Globus. Ondanks dat de ramen met horren de hele dag open hadden gestaan. De grote schuifdeur en de achterdeuren open zetten was geen optie gezien de hoeveelheid muggen die hier zitten. Een mooie hor om voor de schuifdeur te plaatsten heb ik nog niet gevonden voor de VW Crafter. Zoals jullie je misschien kunnen voorstellen heb ik niet zo'n hele goede nacht gehad en ben totaal gesmolten. Een zwarte bus Zeg nou zelf een zwarte bus is toch echt veel mooier dan al die grote witte koelkastmodel campers die je altijd ziet... Zeker, mooier vind ik het wel maar is het ook wel zo praktisch? Zouden al die witte koelkasten niet voor niets wit zijn? In ieder geval zal de zwarte kleur niet helpen om de bus lekker koel te houden. Maatregelen Het was de afgelopen dagen natuurlijk ook wel ineens extreem warm. Ik heb daarom diverse maatregelen genomen. De luifel geplaatst (opletten bij teveel wind, zie mijn eerdere ervaringen hier...) Een wit schaduwdoek gespannen aan de zonkant van de bus De watertank vaker verversen met schoonwater (om de dag) Raampjes en deur open wanneer het maar kan "Wees blij dat het niet sneeuwt, stel je voor dat je sneeuw moest schuiven met deze hitte!" Waar ik ook tegenaan loop zijn de muggen die vast blijven plakken aan de zwarte bus. Er zitten steeds zoveel muggen op de motorkap vast dat het lijkt of ze na het landen niet meer weg kunnen komen. Een hele klus om steeds schoon te maken maar natuurlijk ook best sneu. Zo goed gaat het al niet met de insecten in Nederland. Globus lijkt wel zo'n plakkerige vliegenvanger. Voor de opbrengst van de zonnepanelen is het natuurlijk wel fantastisch. De walstroom heb ik al een paar weken niet gebruikt en de boiler staat eigenlijk continu aan voor heet water. Deze week, naast de motorkap, ook de zonnepanelen maar eens een reinigingsbeurt gegeven en dat was direct merkbaar in de opbrengst. Sinds deze week werkt het Cerbo GX touch schermpje niet meer. Tenminste het scherm werkt wel maar de 'touch' werkt niet meer. Zou dat ook met de warmte te maken hebben? Eens informeren bij stroomwinkel.nl Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Ik plaats af en toe affiliate links. Dit betekent dat wanneer je een product koopt via deze link ik daar een kleine vergoeding voor ontvang. Op deze manier steun je onze manier van leven. Graag tot de volgende blog!

Komend weekend is het zover. Dan woon ik precies één jaar in Globus2. Het klinkt natuurlijk allemaal heel idyllisch en het levert allemaal mooie Instagram foto's op, maar hoe heb ik dat eerste jaar nu ervaren? In ieder geval was het een enorme ervaring met veel belevenissen. Nu tijd om te evalueren en keuzes te maken. Hoe het begon In oktober 2021 heb ik mijn oude VW California verkocht en kocht ik mijn VW Crafter L4H3 103kW automaat. Het grote ombouwen kon beginnen. Eerst helemaal strippen en toen stap voor stap opbouwen. Al deze stapjes heb ik vastgelegd in blogs die je hier kunt vinden. Omdat het midden in de Corona tijd was en je nergens heen mocht kon ik elke avond na werk en in het weekend aan het project werken. Na een klein half jaar goed doorbikkelen is Globus2 op 9 maart 2022 omgekeurd naar camper. Yes ik had weer een camper! Daarna nog veel kleine aanpassingen gedaan en de puntjes op de i gezet. In juni '22 is Globus voor het eerst mee geweest op vakantie. Of moet ik misschien wel zeggen ik ben met Globus mee geweest... Die vier weken vakantie hebben nog wat kleine aanpassingen opgeleverd, maar eigenlijk was ik heel tevreden. Na mijn vakantie had ik nog 1,5 maand om mijn eengezinswoning leeg te halen daar het huis per 1 sept verhuurd zou worden. Ook dat was nog best een intensief, emotioneel proces. Uiteindelijk was dan 20 aug 2022 de officiële verhuisdag. Vanaf die datum woon ik fulltime in camper-bus Globus2. Het eerste jaar Ik begon het avontuur met prachtig weer. Ik had echt een prachtige nazomer wat natuurlijk alleen maar genieten was. Toen kwamen de najaarsstormen en heb ik een aantal keer achter mijn luifel aan moeten rennen. Iets dat om een andere oplossing vraagt maar nog steeds op de planning staat. Zonder luifel moet de grote schuifdeur (en de grote ramen) dicht anders regent het enorm naar binnen. Eerlijk gezegd was ik blij, opgetogen toen het eindelijk een beetje kouder begon te worden. Nu zou het echte avontuur pas echt beginnen. Een periode waar vooral anderen me voor waarschuwden of niet kunnen begrijpen dat dit een vrijwillige keuze is. "Als je geest niet is beneveld door futiliteiten, is dit de mooiste tijd van je leven." De grootste uitdaging was het vocht. Dit gold voor buiten de camper: Zonder laarzen kon je bijna niet bij het toiletgebouw komen alsook wanneer je een weekend weg wou en Globus van zijn tegeleilandje af moest. Ook in de camper had ik last van vocht. Er waren eigenlijk geen ramen die open konden als het flink regende. Daarnaast was ik geneigd om bij het koude weer alle ramen te sluiten. Dit bleek niet handig, als ik 's morgens wakker werd droop het water van het plafond. Binnen no-time had ik dan ook windsheelds gekocht en bij de voorruiten geplaatst. Deze ramen staan nu continu op een flinke kier wat enorm scheelt. Wat ik het meeste mis Het geen dat ik het meeste gemist heb is dat de kinderen niet onverwacht even langs konden komen. Zeker met aanhang is Globus daar net te klein voor. Wat ik ook soms mis is een oven om een lekkere ovenschotel of pizza te maken. Ook zou iets meer opbergruimte fijn zijn geweest. En tot slot een plek om je natte schoenen en jas te laten. Dat laatste wil ik voor de winter oplossen door een bustent aan te schaffen. Conclusie De conclusie moet toch echter zijn dat het leven in Globus me zo onwijs goed bevalt. Mij zie je voorlopig niet terug naar een huis gaan. Het leven zo dicht bij de natuur, veel meer buiten zijn en een heel stuk duurzamer en natuurlijk. Bovendien is het ook financieel heel aantrekkelijk. Mijn huis heb ik voor de komende twee jaar verhuurd, dus de komende jaren woon ik lekker in mijn kleine zwarte Globus grotje. Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Ik plaats af en toe affiliate links. Dit betekent dat wanneer je een product koopt via deze link ik daar een kleine vergoeding voor ontvang. Op deze manier steun je onze manier van leven. Graag tot de volgende blog!

Ik ben al diverse keren op IJsland geweest, maar nog nooit met Globus. Dit staat op mijn wensenlijstje, maar ik wil er dan wel echt de tijd voor nemen. De lange overtocht vanuit Denemarken en het rondje IJsland over de rondweg nemen zoveel tijd in beslag dat de gebruikelijke drie weken vakantie daar echt veel te kort voor zijn. Afgelopen maand was ik echter wel op IJsland, maar dan voor seizoen II van mijn outdoor coach opleiding. Nadat ik in februari met de arctic editie de kou getrotseerd heb in Zweden, is nu de 4x4 editie op IJsland aan de beurt. Globus2 bleef dit keer op de parkeerplaats van de camping staan. In deze blog diverse foto's en de route die we gereden hebben. "Het leven is als fotograferen, gebruik het negatieve, om het positieve te ontwikkelen" Route Laat ik beginnen met de route. Op IJsland heb je eigenlijk maar 1 echte doorgaande weg en dat is de 1 ook wel de rondweg genoemd. Alle wegen in het binnenland zijn off-road en alleen te doen met een 4x4. In de winter zijn dan ook bijna alle binnenwegen afgesloten en dat is dus niet voor niets. We sliepen diverse nachten in een tipi, in een grot of gewoon buiten onder de sterrenhemel. Een goede slaapzak, een liner en een bivakzak zijn dan natuurlijk onontbeerlijk. Naast de bekende toeristische plekken zoals de Geysir en het Jökulsárlón gletsjermeer hebben we ook tal van andere mooie plekken bezocht. Het is echt een fantastische reis waar coaching, outdoor en de prachtige natuur samen komen. De reis kon helemaal niet meer stuk toen we maar liefst drie avonden noorderlicht hebben mogen zien. Nu heb ik dat al meerdere keren mogen aanschouwen, maar nog nooit bewoog het noorderlicht zo snel en werden we er zo door omringd. Het was dan ook echt magisch. Natuurlijk zat ik enorm te balen dat ik mijn camera niet bij me had. Echter stond deze reis in het teken van coaching en niet van de fotografie. Gelukkig kunnen de smartphones van tegenwoordig hele acceptabele foto's maken. Coaching Ik wil hier niet teveel reclame maken, maar mocht je meer willen weten over deze reis dan kan je de info hier vinden: decoachingsreisvanjeleven.nl. Voor mensen die graag bezig zijn met persoonlijke groei én houden van een heftig avontuur is dit echt een buitenkans! Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Ik plaats af en toe affiliate links. Dit betekent dat wanneer je een product koopt via deze link ik daar een kleine vergoeding voor ontvang. Op deze manier steun je onze manier van leven. Graag tot de volgende blog!

Het is mooi geweest. Het heeft lang genoeg geduurd. Ik heb er lang genoeg mee gewacht. Zeven jaar voorbereiding komt nu tot een beslissend moment. Het hoge woord is eruit. Ik stop met werken! Voorbereiding Een jaar of tien geleden kocht ik Globus1, een VW T5 California. Na een aantal vakanties wist ik het zeker: ik wil meer reizen, fotograferen, dichter bij de natuur zijn, leven met de seizoenen. Ik wil vrij zijn! Weg uit het systeem waarin we denken vast te zitten. Een ruim huis met een flinke hypotheek, een auto, verre vakanties, mooie spullen en natuurlijk een zware baan om dat allemaal te kunnen betalen. Het meest kostbare wat we hebben is 'tijd' en dat verspillen we met uren en uren op kantoor te zitten, afgesneden van de natuur en de natuur in ons jezelf. Passief inkomen Het verlangen om los te komen van het systeem waarin we gevangen lijken te zitten werd groter en groter. Maar hoe doorbreek je dat? Ik begon, tegen de financiële adviezen in, met versneld aflossen van mijn hypotheek. Al het geld dat ik over had ging naar de aflossing. Daardoor worden de maandlasten lager, waardoor je weer meer kan aflossen. Op een bepaald moment kom je dan op een omslagpunt en het aflossen 'opeens' razend snel gaat. Nu is mijn huis zo goed als afgelost en verhuur ik het. De huuropbrengsten zorgen voor een passief basisinkomen waar de vaste lasten mee betaald kunnen worden. Balans Ja, maar je leeft toch nu en niet later? Helmaal waar! Je hoeft niet elk dubbeltje om te draaien en opzij te zetten voor later. Je moet ook in het hier en nu genieten van het leven. Maar hoeveel geld geven we niet uit aan (onzin) dingen of aan kortstondige bevrediging? Hoeveel spullen liggen niet ongebruikt in een la of erger nog ergens op zolder? Als je bij alles waar je geld aan uitgeeft even nadenkt of het echt bijdraagt aan duurzaam geluk dan kan je vele euro's besparen. Als je deze euro's investeert, in bijvoorbeeld extra aflossing, hou je steeds meer over. "Liever spijt van de dingen die ik heb geprobeerd dan spijt van de dingen die ik nooit gedurfd heb!" Weleda Is die kantoorbaan dan zo vreselijk? Nee, absoluut niet! Ik werk al 14 jaar met hart en ziel bij Weleda, waarvan de laatste 11 jaar als Operationeel & Financieel Directeur. Weleda is het meest fantastische bedrijf dat ik me maar kan wensen. Misschien heeft het werken bij Weleda me zelfs mede gestimuleerd om deze keuze te (durven) maken. Balans tussen werk en privé, duurzaamheid, goed zorgen voor lichaam, ziel en geest zijn thema's die bij Weleda de gewoonste zaak van de wereld zijn. Weleda is ruim honderd jaar geleden mede opgericht door Rudolf Steiner, de grondlegger van de antroposofie. Deze antroposofie oftewel wijsheid van de mens, heeft me geleerd om soms anders naar bepaalde zaken te kijken en andere keuzes te maken. Weleda gaat me zo aan het hart dat ik het ook niet van de ene op de andere dag verlaat. Het komende halfjaar zal ik processen documenteren en mijn taken overdragen, zodat ik met een goed gevoel de volgende fase van mijn leven in kan gaan. Toekomst Wat ik precies ga doen weet ik oprecht nog niet. Soms moet je eerst een deur achter je sluiten voordat er een andere deur open kan gaan. Hiermee geef ik 100% vertrouwen aan het universum. Het komt wel goed! Hoe mooi zou het zijn wanneer er uit de zaken waar ik veel energie van krijg (reizen, fotograferen, bloggen en mijn coach opleidingen) iets moois mag gaan ontstaan. Wat is het ergste dat er kan gebeuren? Dus: liever spijt van de dingen die ik heb geprobeerd dan spijt van de dingen die ik nooit gedurfd heb! Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!

Ongelooflijk wat een reacties hebben we mogen ontvangen op onze laatste blog. Uit het systeem stappen, minimalistisch leven, stoppen met werken en vertrouwen op het universum spreekt blijkbaar tot de verbeelding. De woorden: stoer, respect, bewondering en inspirerend zijn veelvuldig gevallen. Waarom 'raakt' dit zoveel mensen? Ik volg alleen maar mijn gevoel. Waarom volgen niet meer mensen hun gevoel? Systeemdenken "Ik ben wel jaloers op je, stoer zeg, dat zou ik ergens ook wel willen." Waarom doen niet veel meer mensen dit dan? "Ja, maar dat gaat natuurlijk niet! Jij hebt makkelijk praten, ik kan dat niet. Ik heb een hypotheek. Ik kan mijn baan niet zomaar opzeggen. Mijn partner vindt dit niks. Ik heb kinderen." In mijn ogen allemaal belemmerende overtuigingen. Overtuigingen waar ik zelf natuurlijk ook doorheen ben gegaan. We zitten zo vast in het systeem van hoe het allemaal zou horen te zijn. Uit het systeem stappen Ik zeg niet dat uit het systeem stappen eenvoudig is. Zo is het bijvoorbeeld handig eerst een financiële buffer op te bouwen of passief inkomen te genereren. Maar wanneer is het genoeg? Nooit! Wacht niet tot er voldoende geld op je spaarrekening staat, want dat zal nooit het geval zijn. Vertrouw 100% op het universum dat er wel iets op je pad zal komen. Eng? Ik noem het liever spannend. Eng klinkt voor mij negatief, spannend daar zit avontuur is. "Als je geen plan maakt voor je eigen leven, word je onderdeel van andermans plan..." Belemmerende overtuigingen Wij mensen zijn bijzonder goed in het bedenken van allerlei redenen waarom je dat, wat je heel graag zou willen, echt niet kan. Ik noem dat dus belemmerende overtuigingen. Deze overtuigingen zijn echter slechts gedachten over jezelf of een situatie. Deze gedachten houden je af van dat wat je het liefste zou willen. Uiteindelijk is dan de vraag: hoe waar zijn deze gedachten? Waar komen deze gedachten überhaupt vandaan? Van je ouders? Je baas? Je cultuur? Weet je 100% zeker of die gedachten waar zijn? Of is het de stem van je innerlijke criticus? Als je leeft naar al die gedachten, dan leef je eigenlijk het leven van anderen en niet je eigen leven. Het roer om Mensen die een bijna dood ervaring hebben gehad of te horen krijgen terminaal ziek te zijn, zijn vaak in staat om hun leven volledig om te gooien. Ze gaan doen wat ze echt belangrijk vinden in het leven! Waarom hebben wij zo'n heftige ervaring nodig voordat we het leven durven te veranderen? Niet iedereen heeft de ambitie om eerder te stopen met werken en in een klein busje de wereld rond te trekken. Gelukkig maar 😊. Maar weet jij van jezelf wat je het liefste wil? Wat staat er tussen jou en deze droom in? Welke belemmerende overtuigingen houden je tegen? Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Graag tot de volgende blog!