top of page

Vergeten wijsheid van de natuur

De natuur regelt alles: lucht om te ademen, water om te drinken, voedsel om te leven. Toch is het niet alleen dat wat ons raakt, ook de momenten van stilte en verwondering. Een landschap dat je omarmt, een ontmoeting die je niet had verwacht, het gevoel één te zijn met de natuur. Wat is het toch dat de natuur ons steeds opnieuw zo diep weet te raken?


Duikende potvis
Potvis gaat duiken

De natuur geeft natuurlijk meer dan voedsel, water en warmte. De natuur schenkt ons ook geneeskracht. Planten, wortels, mineralen, eeuwenoude bondgenoten in het helen van ons lichaam. Ik ben er trots op dat ik veertien jaar lang als directeur bij Weleda heb mogen werken, een bedrijf dat volledig vertrouwt op die natuurlijke wijsheid. Daar produceerden we, en doen ze nog steeds, 100% natuurlijke geneesmiddelen. Deze middelen zijn gericht op genezen en niet op symptoombestrijding die vaak bijwerkingen geven, waarvoor vervolgens weer nieuwe geneesmiddelen nodig zijn. Ze zijn gebaseerd op kennis die soms duizenden jaren oud is.


We hebben steeds meer kennis en we weten steeds minder

En toch… wij mensen willen vaak méér. Meer zekerheid, meer spullen, meer comfort. We nemen niet alleen het noodzakelijke, maar stapelen voorraden op, bouwen huizen groter dan ons hart, vullen kasten voller dan we nodig hebben. We pakken alsof de natuur onuitputtelijk is.


Bekijk onze video over regenachtig Noorwegen

Minder is vaak genoeg

Onderweg merken we hoe weinig er eigenlijk nodig is. Een kleine voorraad eten, water in de tank, warmte van een deken en een uitzicht dat nooit verveelt. Leven in de camper dwingt ons tot eenvoud. Elke liter brandstof, elke tas boodschappen, elk stukje afval is zichtbaar en voelbaar.

"De natuur spreekt zacht, maar wie luistert?"

Alleen maar kijken

Soms kunnen we eindeloos kijken naar de natuur. Zonder iets te willen of te moeten, gewoon alleen maar kijken naar al dat moois. Voorbij zwemmende orka’s, rendieren die over de heuvels trekken, elanden die je vanuit het bos stiekem aankijken, nieuwsgierige vossen, beren die ’s nachts op zoek gaan naar voedsel, zeeotters die spelen in de golven, een hermelijn die over de rotsen sluipt en nog zoveel meer. Dieren weten instinctief welke plant ze moeten eten bij kiespijn of welke kruiden helpen bij een andere kwaal. Een innerlijk weten wat wij mensen grotendeels kwijt zijn geraakt. Voor ons zijn dit de momenten waarin het leven vanzelf eenvoudiger voelt, waarin het genoeg is om te ontvangen zonder iets terug te hoeven doen.


Risso dolfijn
Risso dolfijn

Niet roomser dan de paus

Tegelijkertijd zijn we niet roomser dan de paus. We reizen in een dieselcamper die de lucht vervuilt. Dat stoort me. Het zit me dwars dat ik net zo hard meedoe aan die vervuiling, alleen omdat ik zo nodig wil reizen, zo graag wil leven op de weg. Hoe kan ik mezelf in de spiegel aankijken? Het is een ongemakkelijk besef, maar het eerlijk onder ogen zien voelt beter dan doen alsof het niet bestaat.



Boodschappen

We doen onze boodschappen gewoon in de supermarkt. En daar, ergens tussen de fjorden en de bergen, liggen de schappen vol met producten uit… Nederland. Appels uit de Betuwe, kaas uit Noord-Holland, tomaten uit 'onze' kassen die we duizenden kilometers achter ons hebben gelaten. Het voelt soms bijna absurd: zo ver weg zijn, midden in de ruige stilte en dan ineens Nederlandse spullen tegenkomen in de winkels.


Kleiner dan vroeger

En toch voelen we dat onze ecologische voetafdruk kleiner is dan toen we in een huis woonden. Geen eindeloze zolders en schuren die gevuld moeten worden, geen overvolle agenda’s die vragen om energie, meer spullen, meer alles. Het leven in onze Globus2 laat ons zien dat minder vaak genoeg is en dat genoeg zelfs overvloed kan zijn.


Advertentie:

Klik op deze banner en koop vervolgens iets bij bol.com

Een klein % van de aankoop gaat naar het bekostigen van deze website.



Bewustzijn en dankbaarheid

Misschien ligt daar de sleutel: niet streven naar perfectie maar naar (zelf)bewustzijn. Zien dat de natuur ons draagt en dat we steeds weer de keuze hebben om iets terug te geven. Dat kan klein zijn: afval oprapen langs een fjord, bewust kiezen voor lokaal eten of simpelweg stil worden en dankbaar zijn.


Genoeg is overvloed

Want wie dankbaar is, heeft geen behoefte aan meer.


Vul je e-mailadres onderaan deze pagina in en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog plaatsen. Wil je ons financieel steunen zodat we deze website online kunnen houden doneer dan een bedrag via deze link.

9 opmerkingen


Carla
21 sep

Wat een mooie blog weer en prachtige foto's.

Ook het filmpje is schitterend ( ondanks de vele regen)

De natuur is in al zijn facetten wonderschoon, je moet het alleen willen en kunnen zien.

Ik ben opgegroeid met de natuur, mijn vader was dagelijks in de natuur bezig en vertelde er veel over.

Zo mooi om te zien hoe jullie ook overal van kunnen genieten !!

Ik kijk al weer uit naar de volgende blog en video.

Groetjes liefs mam/Carla.

Like

Mieke
20 sep

Mooi verhaal! Schitterende foto's.


Wij camperen (helaas 😉) nog niet. Daarom gewoon even een praktische vraag. Jullie maken een prachtige wandeling maar komen nat en met vieze schoenen terug. Waar laat je dat dan? Waar kan het drogen? Of is de camper groter dan ik denk?


Veel plezier!

Like
DNF
21 sep
Reageren op

Ja dat heb ik me ook afgevraagd.

Like

René
20 sep

Mooi om te lezen, dank je wel. We zijn gemiddeld als westerse mens zover af van onze werkelijkheid, dat we niet kunnen beseffen, onbewust zijn, van onze werkelijke aard. Het dualistich leven maakt zelfs dat je jezelf hebt afgescheiden van de natuur. Zie maar in je tekst hoe je het schrijft! Verder geniet je van de natuur, (terwijl jij daar onlosmakelijk deel van uitmaakt), maar wel alleen op die speciale plekken en omstandigheden. Dat is in strijd met de werkelijkheid, met de waare aard van wat er is. Dat we verbonden zijn met alles wat er is in de energie waaruit alles bestaat. Ales is één en één is alles . Groet

Like
Richard
Richard
20 sep
Reageren op

Dank voor je woorden. Wij herkennen ons in wat je schrijft, en onderweg merken we inderdaad dat we steeds meer leren om de natuur niet alleen als iets buiten ons te zien, maar als iets dat ons draagt en waar we deel van zijn. Hoe ervaar jij dat zelf in je dagelijks leven, ook los van de ‘speciale plekken’?

Like

anco
19 sep

ik leef ook al jaren een beetje zo. in de vrachauto. gewoon rustig zelf koken s avonds. ergens parkeren in de polder. de seizoenen zien veranderen.

Like
Richard
Richard
20 sep
Reageren op

Heerlijk om zo te kunnen leven toch!? En de seizoenen zien veranderen is magisch.

Like

Gast
19 sep

Prachtig verhaal. Verspilling, dus simpelweg weggooien, van voedsel is het ergste. En hoe makkelijker we aan dat voedsel komen, des te meer er verspild wordt. We verdienen eigenlijk te gemakkelijk ons geld. Dat zie ik iedere dag om me heen.

Like
bottom of page