Eindelijk was het dan zover. Het was echt onder nul. Al maanden zegt iedereen tegen me wacht maar tot de winter komt en het nat en koud wordt. En nu was het dan zover, minus 7 graden was de koudste nacht tot nu toe. Dat is toch serieus, voor Nederlandse begrippen dan.
Maatregelen
Nu het onder nul is ontkom ik er niet aan om de kachels dag en nacht aan te laten staan. Dus ook 's nachts en als ik naar mijn werk ben. Dit voelt wat ongemakkelijk maar is niet anders. Het heeft me nooit zo bezig gehouden maar het is heel vervelend, in mijn geval, dat warmte opstijgt. De waterleidingen liggen over de vloer achter het toilet en de keukenkastjes langs en mijn bed is hoog boven de 'garage'. Als ik op de bank zit is het op borsthoogte heerlijk warm terwijl de kou door de vloer omhoog trekt mijn voeten in.
Het temperatuurverschil tussen mijn 'slaapkamer' en achter de keukenkastjes is meer dan 15 graden. 's Nachts staat de kachel te stampen om het achter de kastjes boven het vriespunt te houden waardoor het in het slaapgedeelte meer dan 20 graden wordt wat echt veel te warm is voor een fijne nacht. Dus staan de raampjes naast mijn bed ver open wat dan weer bevroren neusvleugels oplevert.
Vocht
De kou is echter niet mijn grootste probleem. Of eigenlijk helemaal geen probleem. Goede sloffen, een lekker dekentje en zolang ik me geen zorgen maak over de kachels die aanstaan als ik er niet ben, is er niets aan de hand. Vocht is daarentegen een grotere bron van zorgen. Ik heb al eerder geschreven dat het heel nat is om de bus. Nu alles bevroren is worden mijn sokken niet meer nat bij het naar de douche lopen, maar is alles wel in een ijsbaan veranderd. Oppassen dus met een slaperig ochtendhoofd. Het vocht in Globus2 baart me zo af en toe zorgen. Deze week druppelde het tussen de plafondplaten door. Ik schok me rot en dacht dat ik een lek had. Later realiseerde ik me dat het 'gewoon' condens was. Dat is op zich normaal. Iedereen heeft dat in een busje of caravan of zelfs thuis tegen de ramen. Ventileren is de enige remedie daartegen. Dus geregeld even alle ramen open.
"Tussen het doorzetten door mag je best even uitrusten"
Doorzetten
Natuurlijk kijk ik er al vast naar uit als het weer mooier weer gaat worden, dat ik weer lekker buiten voor de bus met de schuifdeur open kan eten. In die zin is het even doorzetten en toch voelt dat helemaal niet zo. Ik geniet zo intens van deze levensstijl. Ik kan me nu niet voorstellen dat ik aan het einde van dit proefjaar weer terug naar mijn grotemensenhuis ga. Als het wel als doorzetten zou voelen was het allemaal een stuk moeilijker geweest. Wij mensen zijn nou eenmaal niet zo goed in doorzetten. Om door te zetten moet de noodzaak groot genoeg zijn. Over bewust zelf noodzaak creëren heb ik eerder HIER al geschreven. Ook helpt het mij om kleine stapjes te zetten en is het handig om mezelf te belonen voor elke stap die ik zet. Je kunt doorzetten ook heel goed oefenen met hele kleine onschuldige zaken. Doe eens een tijdje iets buiten je standaard gewoonte om. Poets je tanden eens met je linkerhand i.p.v. rechts en hou dat een week vol. Als het lukt met dit soort kleine dingen lukt het ook met de grotere belangrijkere dingen in het leven.
Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit!
Graag tot de volgende blog!
Comments