Een jaar onderweg en nu?
- Richard
- 5 sep
- 3 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 29 sep
Een jaar geleden zegden we onze banen op. Niet voor een sabbatical of een vastomlijnd plan maar om te leven in vertrouwen, zonder eindtijd. Onze zelfgebouwde Globus2 werd ons thuis, het landschap ons decor. Vandaag besef ik dat dit misschien wel de grootste keuze van mijn leven is geweest: de keuze voor vrijheid.
Laat ik deze blog beginnen met een groot dankjewel. Diverse mensen hebben, via deze link, ons op een cappuccino getrakteerd of op de Bol.com banner geklikt en daarna iets gekocht. Deze bijdrage gebruiken we voor het bekostigen van onze website. Dank jullie wel!
De eerste stappen
Onze eerste reis bracht ons naar Noord-Spanje en Portugal. Drie maanden lang proefden we aan de vrijheid. Het voelde nog veilig, een zachte landing. We leerden wennen aan een ritme dat niet meer werd bepaald door agenda’s, maar door de zon, het weer en de zin van de dag.
"Vrijheid begint waar de klok haar macht verliest."
De sprong
Daarna, onze tweede reis, kwam Marokko. Drie maanden lang lieten we ons onderdompelen in een wereld van nieuwe geuren, kleuren en geluiden. We werden uitgedaagd, soms ook uit onze comfortzone gehaald. Maar juist daar ontdekten we hoe sterk je groeit als je het onbekende durft te omarmen.
Binnen een halfjaar lopen we in de Sahara en zien we het Noorderlicht boven de poolcirkel
Het noorden roept
Nu zijn we onderweg in Scandinavië, via de Baltische staten en Finland naar Noorwegen. Inmiddels verblijven we al een tijdje op de Lofoten. Voor mij voelt dat bijzonder. Ik was hier al drie keer eerder, maar steeds in vakanties van drie à vier weken. Dat betekende haast: lange dagen rijden en dan een paar dagen de Lofoten. Hongerig naar indrukken die ik zo snel mogelijk in me op wilde nemen. Nu is dat anders, we zijn hier al twee weken. Geen klok die tikt, geen lijstje dat af moet. Tijd voelt oneindig, alsof de eilanden me dit keer écht hun ziel laten zien.
Fotograferen in vrijheid
Eindelijk voel ik de rust voor mijn grootste hobby: natuurfotografie. Niet langer het snelle klikken onderweg, maar wachten op het juiste licht en kijken tot het landschap zichzelf laat zien. Fotografie is voor mij een vorm van vertragen en pas nu ik alle tijd heb, besef ik hoeveel rijker me dat maakt. In deze blog dus wat meer foto's dan jullie gewend zijn :-)
De spiegel
Onderweg ontmoeten we steeds vaker mensen die dezelfde keuze hebben gemaakt – van jong tot oud, en zelfs hele gezinnen die samen de wereld intrekken. Toch horen we ook vaak: “Oh, dat zou ik ook wel willen.” Veel mensen houden zichzelf tegen met overtuigingen als het kan niet, het mag niet, het is te onzeker. Maar zijn die overtuigingen echt waar? Natuurlijk vraagt dit leven om afscheid te nemen van zekerheden, gewoontes en het vertrouwde leven dichtbij familie en vrienden. Daar tegenover staat een vrijheid die zoveel rijker is dan we ooit hadden kunnen bedenken.
Advertentie:
Klik op deze banner en koop vervolgens iets bij bol.com
Een klein % van de aankoop gaat naar het bekostigen van deze website.
Wat dit jaar ons leerde
Afgelopen jaar heeft ons laten zien dat het leven niet draait om controle, maar om vertrouwen. Het was ook een grote spiegel: samenleven op een paar vierkante meter is niet altijd makkelijk. Je neemt jezelf overal mee naartoe met al je schoonheid én al je onhebbelijkheden. Ook het maken van de keuze om onze banen en alle zekerheden los te laten, was niet eenvoudig. Maar we hebben er geen moment spijt van. Hoe het leven zich ook verder ontvouwt, dit jaar pakt niemand ons meer af.
Voorbereiden om los te laten
Tegelijkertijd kwam dit leven niet zomaar uit de lucht vallen. Er lag een plan aan ten grondslag, opgebouwd in jaren van voorbereiding. We zorgden voor een basis, voor een vorm van passief inkomen, zodat we de vrijheid die we nu ervaren ook daadwerkelijk konden dragen. Juist die combinatie van voorbereiding en loslaten maakt dit leven mogelijk. We zijn niet op vakantie. Dit ís ons leven.
Geen eindtijd
We weten niet waar de weg ons volgend jaar zal brengen. Misschien terug naar het noorden, weer naar het zuiden of verder naar het zuid-oosten. Het maakt eigenlijk niet uit. Zolang we blijven luisteren naar ons hart en naar elkaar opent het pad zich vanzelf. Zonder eindtijd. Welke plek binnen (of net buiten Europa) kunnen jullie ons aanbevelen?
Vul je e-mailadres onderaan deze pagina in en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog plaatsen. Wil je ons financieel steunen zodat we deze website online kunnen houden doneer dan een bedrag via deze link.
Juist terug van Slovenië … moest je richting Italië, Kroatië en dergelijke trekken Slovenië zeker meenemen, klein maar zo afwisselend en prachtige natuur !
Super mooie foto's, echt zo leuk dat jullie het noorderlicht hebben gezien. En walvissen. En elanden. En En En 😀
Hee luitjes uit het noorden, wat een geweldige reis en wat een mooie foto's die heelveel gevoelens in mij losmaken, zoals Carla als schreef wat zij hier in Thailand meemaakt, en ik vindt het ook heel leuk om al mijn verhalen te vertellen aan haar wat ik allemaal heb meegemaakt in de 4 jaar, die ik heb gewoond daar.
Dus ik beveel jullie aan om daar naar toe te gaan
Groetjes Ton
Wat een prachtige blog om te lezen, recht uit het hart.
Nu wij hier in Thailand zitten, kan ik me bepaalde gevoelens beter indenken.
En voor ons is het slechts vakantie !
Richard, wat een geweldige foto's heb je gemaakt 🫶
Wat een belevenissen allemaal.
En zo bijzonder het Noorderlicht gezien en orka's voorbij zien zwemmen.
Deze aarde is zo ontzettend mooi, mogen we zomaar voor niets gebruik van maken. 🙏
Laten we er zuinig op zijn.
Fijne reis verder lieverds, geniet.
Mam Carla.
Onze klok is ook al een tijdje stuk, acht maanden om precies te zijn en gerepareerd gaat ie niet worden.
Wat denken jullie van Groot Brittannië, Tunesië, Italië., Cyprus, en als je een echt avontuur wilt Georgië.
Weer met véél plezier gelezen. En het bol.com linkje houden we in de gaten.