Ongelooflijk wat een reacties hebben we mogen ontvangen op onze laatste blog. Uit het systeem stappen, minimalistisch leven, stoppen met werken en vertrouwen op het universum spreekt blijkbaar tot de verbeelding. De woorden: stoer, respect, bewondering en inspirerend zijn veelvuldig gevallen. Waarom 'raakt' dit zoveel mensen? Ik volg alleen maar mijn gevoel. Waarom volgen niet meer mensen hun gevoel?
Systeemdenken
"Ik ben wel jaloers op je, stoer zeg, dat zou ik ergens ook wel willen." Waarom doen niet veel meer mensen dit dan? "Ja, maar dat gaat natuurlijk niet! Jij hebt makkelijk praten, ik kan dat niet. Ik heb een hypotheek. Ik kan mijn baan niet zomaar opzeggen. Mijn partner vindt dit niks. Ik heb kinderen."
In mijn ogen allemaal belemmerende overtuigingen. Overtuigingen waar ik zelf natuurlijk ook doorheen ben gegaan. We zitten zo vast in het systeem van hoe het allemaal zou horen te zijn.
Uit het systeem stappen
Ik zeg niet dat uit het systeem stappen eenvoudig is. Zo is het bijvoorbeeld handig eerst een financiële buffer op te bouwen of passief inkomen te genereren. Maar wanneer is het genoeg? Nooit! Wacht niet tot er voldoende geld op je spaarrekening staat, want dat zal nooit het geval zijn. Vertrouw 100% op het universum dat er wel iets op je pad zal komen. Eng? Ik noem het liever spannend. Eng klinkt voor mij negatief, spannend daar zit avontuur is.
"Als je geen plan maakt voor je eigen leven, word je onderdeel van andermans plan..."
Belemmerende overtuigingen
Wij mensen zijn bijzonder goed in het bedenken van allerlei redenen waarom je dat, wat je heel graag zou willen, echt niet kan. Ik noem dat dus belemmerende overtuigingen. Deze overtuigingen zijn echter slechts gedachten over jezelf of een situatie. Deze gedachten houden je af van dat wat je het liefste zou willen. Uiteindelijk is dan de vraag: hoe waar zijn deze gedachten? Waar komen deze gedachten überhaupt vandaan? Van je ouders? Je baas? Je cultuur? Weet je 100% zeker of die gedachten waar zijn? Of is het de stem van je innerlijke criticus? Als je leeft naar al die gedachten, dan leef je eigenlijk het leven van anderen en niet je eigen leven.
Het roer om
Mensen die een bijna dood ervaring hebben gehad of te horen krijgen terminaal ziek te zijn, zijn vaak in staat om hun leven volledig om te gooien. Ze gaan doen wat ze echt belangrijk vinden in het leven! Waarom hebben wij zo'n heftige ervaring nodig voordat we het leven durven te veranderen?
Niet iedereen heeft de ambitie om eerder te stopen met werken en in een klein busje de wereld rond te trekken. Gelukkig maar 😊. Maar weet jij van jezelf wat je het liefste wil? Wat staat er tussen jou en deze droom in? Welke belemmerende overtuigingen houden je tegen?
Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mail adres wordt voor niets anders gebruikt dan dit!
Graag tot de volgende blog!
Ja, precies dit inderdaad :) Die belemmerende overtuigingen, waar komen die überhaupt vandaan? Volgens mij is alles terug te voeren naar angst. Naar die angst gaan we leven. Maar wat als deze angst een illusie is? Of wat als deze angst niet eens van onszelf is, maar van generatie(s) voor ons? Ik denk vaak: 'Manon, waar wacht je op?' Het is puur angst wat mij (soms) tegenhoudt en die angst voelt als iets ouds, wat eigenlijk niet van mij is.