Zoeken

Een ruime maand in Marokko en we blijven ons verbazen. Verbazen over de pracht van de natuur, de vriendelijkheid van de mensen, het aantal camperaars dat je hier ziet enz.enz. Ook verbazen we ons over tal van andere zaken waarover in deze blog meer. In Merzouga rij je met je bus zo de Sahara in Rivier de Draa Neem nou de rivier de Draa. Deze vormt voor een groot deel de grens tussen Marokko en Algerije. Deze rivier staat alleen al jaren droog. Maar niets is wat het lijkt! Ondergronds stroomt de rivier nog altijd. Er wordt op meerdere plekken water naar boven gepompt om het droge land te beregenen. Probleem is echter dat het water enorm zout is en dus eerst ontzilt moet worden. Simkaart Toen we Marokko inkwamen rijden stonden er vlak over de grens grote billboards met daarop de volgende Inwi reclame (aanbieder mobiele telefonie): één maand onbeperkt internet voor € 50,-. Een mooie aanbieding! Maar niets is wat het lijkt... We hebben de kaart naar volle tevredenheid gebruikt en nu de maand voorbij was hadden we een nieuwe simkaart nodig. Op elke hoek van de straat kan je je tegoed opwaarderen, maar nergens is een unlimited simkaart te koop. In sommige steden zijn echte Inwi winkels. En als de simkaarten daar niet uitverkocht zijn, de computer niet kapot is en de medewerker begrijpt wat je bedoelt, dan kan je hier een zelfde kaart weer aanschaffen. En wat schetst onze verbazing.... We hoeven nu maar 200 dirham (€ 20,-) te betalen. Toegangsweg De meeste wegen zijn hier, naast alle schade van de overstromingen van afgelopen jaar, goed onderhouden. Natuurlijk zijn er nog stukken niet geasfalteerd en die zijn dan ook gelijk uitdagend. Maar regelmatig rij je een stad in en wordt de tweebaansweg opeens vier keer zo breed en voorzien van trottoirs met nette straatverlichting langs de kanten. We weten inmiddels dat deze 'toegangswegen' richting het centrum betaald worden door koning Mohamed VI. De wegen binnen de stad moeten door de bewoners zelf bekostigd worden. Dit geeft geregeld een schril contrast. Bij aankomst denk je dus wat een rijke stad, maar niets is wat het lijkt... Hoge Atlas Arabisch Marokko is natuurlijk een Arabisch land dus op voorhand vonden we het best een beetje spannend allemaal. Kunnen we onze weg wel vinden en duidelijk maken wat we willen? Maar niets is wat het lijkt... Van 1912 tot 1956 was een groot deel van Marokko een kolonie van Frankrijk. Veel Marokkanen spreken dan ook naast Arabisch goed Frans. Ook de verkeersborden naar de grotere steden zijn allemaal in twee talen aangegeven. En dacht je dat het bijzonder was om helemaal hierheen te gaan met je camper? Niets is wat het lijkt... Marokko is een echt camper vakantieland. Je ziet heel veel Franse, Duitse en Nederlandse campers rijden. Iedereen die hierheen komt wordt ziek We horen van veel mensen dat ze binnen een paar dagen na aankomst een beetje ziek worden. Wij hebben daar geen last van gehad. Misschien komt dat omdat we uitsluitend water uit gekochte flessen (5L) gebruiken. We vullen hier zelfs onze camper watertank mee. Misschien zonde dat we dat water ook voor het afwassen gebruiken, maar wel zo makkelijk. Ook gaan wij niet heel vaak uit eten en als we dat wel doen kijken we heel goed of het vlees echt goed gaar is. Dat is niet overbodig, want bij onze eerste keer uiteten kregen we deels rauwe kip geserveerd. We hebben deze week teveel gedaan, dus daarom twee filmpjes. Koud in februari Wanneer je naar de thermometer kijkt geeft deze op het moment van het schrijven van deze blog 12 graden aan. Best fris zou je kunnen zeggen. Maar niets is wat het lijkt in Marokko. Ik zit buiten in een t-shirtje en met korte broek en heb het al lekker warm. Zodra de zon schijnt is het hier gelijk warm wat de thermometer ook aangeeft. Wanneer de zon onder is wordt het ook direct behoorlijk fris. Lekker buiten zitten is er 's avonds niet bij. Hoe warm moet het hier wel niet aanvoelen wanneer het boven de 40 graden komt? "Zolang je oordeelt over een ander, zie je niet de ander maar vooral jezelf." Sahara Zodra je het toeristische dorpje Merzouga in komt rijden zie je de duinen voor je opdoemen. Er is geen andere plaats in Marokko waar je met je eigen camper zo het woestijnzand in kunt rijden, wat overigens natuurlijk niet aan te raden is. Toch vonden wij M'Hamid interessanter. De Sahara bestaat tenslotte niet enkel uit zand. Sterker nog 75% van de grootste zandwoestijn bestaat helemaal niet uit zand. Vanuit M'Hamid was het twee uur door de rotsachtige woestijn rijden naar de eerste zandduinen. Maar als je daar eenmaal bent strekken deze zich ook uit zover het oog kan rijken. Wanneer je in Merzouga de moeite neemt om de hoogste duin te beklimmen dan kan je de buitenranden van de duinen zien liggen. Overigens moet je daar wel een middagje voor je uittrekken. Bij elke stap omhoog glij je zeker 1/3 weer terug omlaag. Het is een zware onderneming. Advertentie: Klik op deze banner en koop vervolgens iets bij bol.com Een klein % van de aankoop gaat naar het bekostigen van deze website. Referentiekader We denken vaak te weten hoe de zaken in elkaar steken. Onze meningen zijn natuurlijk gevormd door onze eigen ervaringen. Onze opvoeding, onze cultuur, onze schooltijd en onze levenservaringen. Iemand anders kan een hele andere geschiedenis hebben en dus ook andere meningen gevormd hebben. Ondanks dat ik me hier enorm bewust van ben blijf ik het lastig vinden om altijd en overal onbevangen, oordeelloos naar te kijken. Een mooie uitdaging voor mij dus: niets is wat het lijkt! Vul je e-mailadres onderaan deze pagina in en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog plaatsen. Wil je ons financieel steunen zodat we deze website online kunnen houden doneer dan een bedrag via deze link .

Nu we alweer een ruime maand in Marokko zijn is het tijd om de beloofde nieuwe gadgets te bespreken. Mensen die ons al langer volgen weten hoe gek ik ben op gadgets. Dat had ik vroeger al in mijn 'slimme huis' en nu dus ook in onze 'slimme camper'. Gadgets In december vorig jaar werd ik benaderd door de firma E-trailer. Ik had er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord en was dan ook wat terughoudend. Eigenlijk zijn we ook niet zo van de samenwerkingen, maar aangezien het om gadgets gaat was mijn interesse toch gewekt. Het bedrijf maakt precies die dingen die ik leuk en interessant vind. In deze blog deel ik onze ervaringen met de twee modules waar mijn meeste interesse naar uitgaan: de E-Pressure en de E-Level . "Dreams about the future are always filled with gadgets” De basis Over deze twee modules straks meer, want het begint allemaal met het plaatsten van een basismodule. Samen met vriend Onno heb ik hier, in december, een middag voor uitgetrokken. Het starterspakket plus sluit je eenmalig aan op de huishoudaccu van de camper. In dit pakket zitten gelijk al drie modules: E-level, E-Volt, E-Track and Trace. Bovendien kan je bij het plus pakket i.c.m. een abonnement alles ook op afstand uitlezen. Wij hebben het starterspakket plus bij alle andere electronica geplaatst, zodat hij mooi dicht bij de huishoudaccu zit. In de handleiding staat dat de module geplaatst moet worden met zo min mogelijk staal in de buurt. Iets wat natuurlijk wel lastig is in een bus. Uitbreidbaar Naast de drie functies die standaard al in het starterspakket zitten is het systeem uitbreidbaar met tal van handige, slimme modules. Al deze andere modules maken een draadloze bluetooth verbinding met de basismodule. Voor al deze overige modules geen gedoe met aanleggen van kabels e.d. dus super eenvoudig. E-Pressure Dan de E-Pressure . Met vier kleine ventieldopjes die je op de ventielen van je banden plaatst kan je via de app in één oogopslag zien wat je huidige bandenspanning is. Ik had de functionaliteit al wel eens gezien en vond dat al heel cool. Maar naast dat het heel cool is verkleint het de kans op een klapband enorm. Wanneer de druk in de band namelijk afneemt zal de temperatuur hoger worden. Zo hoog dat de kans op een klapband aanzienlijk is. Laat de E-Pressure nou net die twee zaken weergeven in de app. Voor meer foto's van de ventielen klik hier. Ook onder het rijden worden de waardes continu gemeten. Zodra de spanning te hoog of te laag is of de temperatuur van de banden wordt te hoog ontvang je direct een waarschuwing. Advertentie: De opbrengst gaat naar het bekostigen van deze website Installatie E-Presure Wat ik miste in de handleiding is instructie over de meegeleverde rubberringetjes. Zijn dit ook reserve onderdelen, net als de batterijen, of moeten die wel direct gebruikt worden? Na even prutsen zaten alle vier de ventielen op de banden en was de installatie op de app een fluitje van een cent. Wat fijn zou zijn is enige guidelines over de instellingen. Hoeveel onder en overdruk is oke en hoe moet je de waardes dus het beste instellen? Na installatie werkt alles direct en feilloos. E-level De E-level module hoef je dus niet separaat aan te schaffen, maar zit al standaard in de basismodule ingebouwd. Ook deze module vind ik echt een uitkomst. Tot nu toe zat ik nog altijd met een klein waterpasje te klooien die je dan een paar keer een kwartslag draait om te bepalen onder welk wiel er eventueel een oprijblok moet komen. Hoe fijn is het om ergens aan te komen, de app op te starten en zo langzaam een stukje naar voren of achter te rijden tot de bus aardig vlak staat. Wij gebruiken de oprijblokken niet heel vaak, maar willen in ieder geval wel altijd met ons hoofd omhoog slapen en niet naar beneden. Met deze tool is dat kinderspel. Ik word hier echt heel blij van. Voor meer foto's van de basismodule (plus) klik hier . Installatie E-Level Wanneer je de basis module hebt geplaatst heb je ook direct de E-level geplaatst die zit er immers standaard ingebouwd. Het kalibreren was echter een uitdaging. Je moet wat maten ingeven van de afstand tussen de wielen zowel in de breedte als de lengte. So far so good. Dan moet je nog even de voorkant van de bus 20cm optillen zodat het systeem weet wat de voorkant is. 20 CM!!!! Hoe doe je dat in hemelsnaam? Ik was toevallig bij de garage om de distributieriem te laten vervangen. Op de brug was het eenvoudig, maar hoe ik dat zonder brug had moeten doen? Bij navraag bij E-trailer blijkt hier een heel handig trucje voor te zijn die ik zelf had kunnen bedenken. Schroef de module nog niet helemaal vast en draai of kantel hem een klein stukje omhoog als de app vraagt de voorkant van de bus op te tillen. Conclusie Wat had ik graag eerder van het merk E-trailer gehoord. Tot nu toe had ik alle gadgets (tank- en temperatuur meters, gps enz.) zoveel mogelijk geïntegreerd in onze Victron Cerbo. Wat ook prima werkt, maar waar niet alles op aan te sluiten is. De besproken bandenspanning en de waterpas bijvoorbeeld lukt daarop niet. Alle gadgets en hulpmiddelen in één eigen Globus 2 app. Dat is toch super cool! Natuurlijk kosten de modules ook best wat geld en moet je de afweging maken of je het de uitgaven waard vindt. Zeker zolang het slechts om gadgets gaat. Later zal ik nog eens schrijven over andere modules die betrekking hebben op de beveiliging. Ik had het geld er in ieder geval voor over gehad, maar ben dan ook dol op dit soort gadgets. Module Prijs Starterspakket Plus (incl. E-level, E-Volt, E-Track and Trace en mogelijkheid uitlezen op afstand) € 390,- E-Level Onderdeel basismodule E-Pressure (€ 130,- per twee stuks) € 260,- Abonnement met internet verbinding voor het uitlezen op afstand € 100,- p.j. Verantwoording We hebben van E-trailer geen financiële vergoeding gekregen voor deze blog. Wel hebben we de besproken modules van E-trailer gekregen. Ze stellen geen eisen aan de inhoud van deze blog en we zijn dus geheel vrij om onze echte eigen objectieve ervaring te verwoorden. Vul je e-mailadres onderaan deze pagina in en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog plaatsen. Wil je ons financieel steunen zodat we deze website online kunnen houden doneer dan een bedrag via deze link .

We weten niet goed waar we moeten beginnen in deze blog. Afgelopen dagen waren we in de Sahara en we zijn sprakeloos. De grootsheid met alleen maar zand. Je kan het niet bevatten en we worden er stil van. Als je op de foto's klikt dan komen deze groter in beeld. Kelly op weg naar stilte De Sahara Van het kustgebied zijn we via het Anti-Atlasgebergte inmiddels aangekomen in de Sahara. De Sahara is met 9,2 miljoen vierkante kilometer de grootste woestijn van de wereld. Of eigenlijk is Antarctica de grootste woestijn. Ook daar valt minder dan 200 mm regen per jaar en is daarmee officieel de grootste woestijn die we kennen. Maar de Sahara (letterlijk woestijn op zijn Arabisch) is verreweg de grootste 'hot dessert' zandwoestijn. Begroeiing In het dorpje M'Hamid houdt de geasfalteerde weg op en moeten we Globus 2 achterlaten en omruilen voor een 4x4. Vanaf het dorpje naar de zandduinen is het nog twee uur rijden door dor, rotsachtig gebied. Vlak voor we bij de hoge zandduinen aankomen, die je van verre al ziet opdoemen, rijden we door een uiterst groene strook. In de vorige blog  schreven we al over de enorme hoeveelheid regen die er in Marokko afgelopen september gevallen is. Dat heeft er voor gezorgd dat er nu een hele strook begroeid is. Het contrast tussen de lichtgroene struiken en de uitgestrekte doodse zandduinen kan haast niet groter zijn. Een foto met daarop de zandduinen en strook vers groen is dus behoorlijk uniek. Komende zomer is hier waarschijnlijk niets meer van over. Dan te bedenken dat de woestijn ooit uit grasland bestond. Eens in de 41.000 jaar wisselt het gebied zich af tussen woestijn en savanne grasland. Leven Overigens valt dat doodse erg mee, er is meer leven in de woestijn dan je misschien denkt. Naast de bekende geiten en kamelen (eigenlijk dromedarissen) kun je er ook woestijnschildpadden, torretjes, struisvogels, ratelslangen, kangoeroeratten en woestijnuilen vinden. En wat dacht je van de snelle gazellen met zijn snelle voeten, de ongrijpbare cheeta en de kleine fennek vos. De woestijn wemelt van het leven. Verstillen We hebben één nacht doorgebracht in de woestijn. Bovenop de hoogste duin met zandduinen zover we maar konden kijken. We hebben de zon zien ondergaan en de zon zien opkomen. Je zit daar, kijkt en verder ..... niets. Stilte. Geen andere mensen, geen vliegtuigstrepen in de lucht, geen enkel geluid. Alleen maar zand. O, en dan natuurlijk de wind. De wind waardoor je gezandstraald wordt en je later ook zand in je onderbroek en je camera 😬 terugvindt. "Waar zijn de mensen? vroeg de kleine prins. Het is een beetje eenzaam in de woestijn. Het is ook eenzaam wanneer je onder de mensen bent, zei de slang" Tagelmust Voor iedereen die ooit naar deze regio gaat kunnen we trouwens een tagelmust (tulband), waar iedereen hier mee loopt, van harte aanbevelen. Het is even oefenen hoe je hem precies omwikkelt maar wat een genot. Hij zit heerlijk en je hebt veel minder last van zon, wind en zand in je haren. Hadden we eerst misschien een vooroordeel over mensen met dergelijke gezichtsbedekking omdat ze onbenaderbaar en afstandelijk zouden zijn, nu vinden we het naast erg praktisch ook nog prachtig. Advertentie: Klik op deze banner en koop vervolgens iets bij bol.com Een klein % van de aankoop gaat naar het bekostigen van deze website. Sprekende stilte in de Sahara Zittend bovenop zo'n zandduin doet iets met me. Het is of de stilte in de Sahara een verhaal te vertellen heeft, een boodschap wil delen. Hoe nietig en klein ben ik in deze wereld? Wie ben ik eigenlijk? Wat is mijn rol in dit leven? Alle tijd om gedachten voorbij te laten trekken. Vorige week is er een dierbare vriend/collega van me overleden. In de kracht van zijn leven, te jong en vitaal. Voor mij zal hij eeuwig voort blijven bestaan, want wat het hart gezien heeft is voor eeuwig. Maar hoe moeilijk is het, vooral voor de nabestaanden, om zijn fysieke aanwezigheid hier op aarde te moeten missen. Vul je e-mailadres onderaan deze pagina in en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog plaatsen. Wil je ons financieel steunen zodat we deze website online kunnen houden doneer dan een bedrag via deze link .

Nog geen week in Marokko en we hebben al schade aan Globus2. Ontzettend balen! We weten niet of we het hier kunnen laten repareren. Misschien kunnen we er niet eens mee verder rijden. Meer daarover verderop in de blog, eerst onze eerste ervaringen in Marokko. Overtocht, douane, de mensen enz. Strand van Asilah Oversteek naar Marokko De afgelopen maanden had iedereen die we spraken het over ene Carlos. Bij hem kan je de overtocht voordelig en snel regelen. Wij dus naar deze bekende Carlos om onze tickets te boeken. We waren erg benieuwd naar deze onderneming. Wat voor reisbureau zal dit zijn? Een kleinschalige eenmanszaak die kaarten verkoopt voor de overtocht? Het was duidelijk een goedlopende onderneming. Vele camperaars stonden in de rij. Het kopen van de kaarten verliep wat chaotisch, maar we werden al snel vriendelijk geholpen. We kregen bij de tickets zelfs een fles wijn en cake mee. Zeer attent. Aan boord De volgende ochtend pakken we de eerste ferry naar Tanger Med. De gebedsruimtes en de afbeeldingen van koning Mohammed VI vallen ons meteen op. Eenmaal aan boord regelen we als eerste een visum bij de douane. Nadat de stempels in het paspoort gezet zijn, genieten we op het dek heerlijk van de zon. Stressmoment Eigenlijk waren we wat gespannen op de boot. Niet omdat we Marokko zo spannend vinden. Nee, omdat er een aantal zaken niet helemaal in orde waren voor een soepele toegang tot Marokko. De volgende zaken waren bijna in orde: Op de in Marokko o zo belangrijke groene kaart staat een verkeerde ingangsdatum van 28-01-2025. Uiteraard is Globus 2 verzekerd, maar dat is alleen digitaal aantoonbaar. De Marokkaanse douane wil graag de groene kaart op papier zien en niet digitaal. Daarnaast bedachten we de avond ervoor dat portofoons misschien niet toegestaan zijn. Richard had dat een keer gelezen in een boek over Afrika. Van drones wisten we dit, die hebben we daarom braaf thuisgelaten. Ook neemt Richard af en toe een rapétje . Een wat?! Rapé, dat is een soort van snuiftabak afkomstig van de indianen u it het Amazonegebied. Het is bijzonder effectief om een meditatie in te leiden. Hier zullen de drugshonden toch niet van aanslaan? Vast niet, maar we hadden het achteraf gezien liever thuisgelaten. Terwijl we de boot afrijden naar de douane, hoor ik de honden in de verte al blaffen. “Kippie, rustig maar” zegt Richard. Zo noemt hij mij vaak als ik een stressmoment beleef. "Op reis? Alles wat je thuis laat is mooi meegenomen" Douane Bij de douane aangekomen laten we voor de vierde keer ons paspoort zien dat vervolgens wordt meegenomen. Hoe was het ook alweer, nooit je paspoort afgeven? Al wachtend zien we tal van volgepakte Marokkaanse busjes en auto’s staan. De voertuigen zijn zowel van binnen als buiten op het dak volgestopt met spullen. Ze worden eruit gepikt door de douane en moeten werkelijk al hun spullen eruit halen en dan wachten op de controle. Duidelijk is al wel dat de aanwijzingen van de douane-ambtenaar nauwgezet o pgevolgd moeten worden, anders komt hij boos gebarend aanrennen. Na enige tijd komt de drugshond Globus 2 in en snuffelt in het rond, maar slaat gelukkig niet aan. Dan krijgen we onze paspoorten weer terug inclusief een klein wit papiertje. Dat is het bewijs dat we Globus 2 tijdelijk mogen invoeren in Marokko. Zonder dat papiertje komt Globus 2 het land niet meer uit. Wij mogen verder. Opgelucht rijden we het land binnen. Geld pinnen en simkaart Eenmaal door de douane hebben we meteen geld gepind en een simkaart geregeld. Zonder contant geld kom je niet ver hier. Bij Inwi hebben we een unlimited simkaart gekocht voor €50,- met een geldigheidsduur van 30 dagen. Via hotspot kan de ander ook gebruik maken van deze kaart. D e simkaart werd trouwens direct door de medewerker geïnstalleerd en geactiveerd, ideaal! Advertentie: De opbrengst gaat naar het bekostigen van deze website Chaos Wat gelijk opvalt is dat de steden overweldigend chaotisch zijn. Terwijl de muezzin het gebed oproept steken voetgangers kriskras de straat over, komen bromfietsers van alle richtingen en wordt er op straat druk gehandeld. Wanneer je de medina inloopt ga je even terug in de tijd. In kleine donkere winkeltjes zie je mensen textiel weven, schoenen maken, meubels maken en auto's repareren. Rotzooi Langs de wegen ligt er veel troep. Ook zie je bijna overal mensen langs de weg doelloos rondhangen. Of wachten ze soms op een lift? De bevolking ervaren we als uiterst vriendelijk en zeer sociaal. Ze groeten en helpen graag. Overal rommel langs de kant van de weg Politie Het is ongekend hoeveel politie je hier ziet. Bij rotondes, tolwegen, wanneer je een stad in of uitrijdt, je kunt het zo gek niet bedenken of je passeert weer een checkpoint. Van anderen hadden we al gehoord dat nederigheid en respect tonen belangrijk is. Dus wachten op een knikje en een vriendelijke glimlach om verder te mogen rijden. Stopbord betekent hier ook echt stoppen, ook al komt er overduidelijk geen verkeer aan. Hetzelfde geldt voor houden aan maximale snelheden. Ze staan overal met radarpistolen. Schade Ook al hou je je netjes aan de regels, pech kun je altijd hebben. Tijdens het rijden vloog er plotseling een zwerm vogels laag over de weg. En jawel één raakte vol de voorruit met als gevolg een flinke barst. Naast het schrikken van de klap, is het vooral erg balen natuurlijk. Het moet gerepareerd worden. Dat blijkt echter niet zo eenvoudig. De VW Crafter is niet zo gangbaar in Marokko. Bij de VW dealer konden ze een ruit regelen die op zijn vroegst over een maand zou arriveren. Niet wat wij voor ogen hebben. Na diverse opties uitgezocht te hebben, zijn we bij GlassAuto terecht gekomen. Zij hebben een tweedehands ruit weten te bemachtigen zonder voorruitverwarming. Dat nemen we graag voor lief als er maar een nieuwe ruit komt. Rijden op de snelweg terwijl je de barsten hoort kraken is niet bepaald relaxt. Garage Na een aantal dagen van onzekerheid is het vandaag dan toch gelukt om een nieuwe ruit te plaatsen. Dat is een hele opluchting! We kunnen onze reis weer veilig vervolgen.  Super service van GlassAuto Vul je e-mail adres onderaan deze pagina in en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog plaatsen. Wil je ons financieel steunen zodat we deze website online kunnen houden doneer dan een bedrag via deze link .

Al waren we in het begin wat sceptisch over Marokko, we zijn inmiddels helemaal om. De westkust zullen we niet snel nogmaals bezoeken, maar de route die we de afgelopen week gereden hebben door het Anti-Atlasgebergte is werkelijk fantastisch. Naast de mooie dingen die we zien komen we ook veel mooie mensen tegen. De ene nog bijzonderder dan de ander. Grand Canyon Alles te wijten natuurlijk aan onze slechte voorbereiding, maar wist jij dat Marokko ook een heuse Grand Canyon heeft? Bij Tafraout rijden we naar de Aït Mansour Oase om vervolgens een uitdagende weg naar Grand Canyon viewpoint te nemen. Nadat we van het prachtige uitzicht hebben genoten rijden we verder. Al snel wordt de weg hier zo slecht dat we op een bepaald moment besluiten terug te keren. Een aantal km rijden we achteruit voor we op een plek komen waar we weer kunnen keren. Later leren we dat deze regio afgelopen september flink wateroverlast heeft gehad en dat daardoor veel wegen geheel of gedeeltelijk zijn weggevaagd. Dat kunnen we op veel plekken dus goed merken. Werkelijk prachtig Ook al zijn de wegen zo af en toe behoorlijk beschadigd en uitdagend we genieten echt met volle teugen van de omgeving. Het is onbeschrijfelijk mooi dus kijk maar naar de foto's en het filmpje. Ontmoetingen Een van de leuke dingen van reizen is dat je veel andere mensen ontmoet. Andere reizigers waarmee je ervaringen kunt uitwisselen of lokale mensen die een inkijkje geven van hun alledaagse leven. Zo is het bezoeken van een lokale markt ( souk ) een hele belevenis en komen lokale mensen op de camperplaats langs 'de deur' om van alles en nog wat te verkopen. Zo konden we op een camperplaats onze bus laten beschilderen of de was buiten zetten of gewoon een brood kopen bij een 'fietsbakker'. Wim en Liesbeth Op de camping in Tata komen we Wim en Liesbeth Wessels tegen. Op het eerste gezicht gewoon een reizend stel zoals zo velen. Ze blijken al vele malen in Marokko geweest te zijn en weten alle mooie plekken op de kaart aan te wijzen. Ook welke wegen er momenteel wel en niet begaanbaar zijn. "Hé, jou ken ik nog nergens van!" Brillen Wim en Liesbeth hebben echter naast dat ze 'gewoon' op vakantie zijn een missie. Ze verzamelen in Nederland namelijk brillen. Brillen van uiteenlopende sterktes. Deze kijken ze geheel na, vervangen schroefjes en maken ze minutieus schoon. Met maar liefst 600 brillen reizen ze vervolgens, in hun kleine autootje, af naar Marokko. Vervolgens zorgen ze er hoogstpersoonlijk voor dat de brillen hier goed terechtkomen. Ze zijn beide geen opticien dus het is net zo lang uitproberen tot er een grote brede glimlach op het gezicht van de nieuwe eigenaar komt. Ze houden op hun website precies bij hoeveel brillen waar zijn uitgereikt. Dus hierbij een oproep: heb je nog ongebruikte, goede brillen liggen zorg dan dat ze bij Wim en Liesbeth terechtkomen. Advertentie: Klik op deze banner en koop vervolgens iets bij bol.com Een klein % van de aankoop gaat naar het bekostigen van deze website. Route omgegooid Naast dat ik onder de indruk ben van de missie van Wim en Liesbeth maak ik ook dankbaar gebruik van hun Marokko kennis. Ze weten exact wat de mooie gebieden zijn. Ik vertel hen waar onze interesses liggen en zo ontstaat er een geheel nieuwe route. Nu alleen Kelly nog even informeren dat we er iets langer over gaan doen. Vul je e-mailadres onderaan deze pagina in en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog plaatsen. Wil je ons financieel steunen zodat we deze website online kunnen houden doneer dan een bedrag via deze link .

De maand december is voorbij, alle vrienden en familieleden zijn bezocht en de klusjes aan Globus 2 zijn gedaan. Wij zijn klaar voor een nieuw avontuur. En dat nieuwe avontuur begint gelijk in de kou. Een nieuwe start Ten eerste natuurlijk iedereen een heel gelukkig 2025 met, zoals wij dan zeggen, veel veilige kilometers. Een nieuw jaar, een nieuwe start. Wij zijn op 2 januari weer vertrokken uit Nederland. Belangrijkste reisdoel voor de komende maanden is Marokko. Na Marokko willen we nog uitgebreid de tijd nemen voor de oostkust van Spanje om vervolgens rond april weer even in Nederland te zijn voor de nodige sociale contacten. Administratie Naast alle klussen die we hebben uitgevoerd aan Globus 2 hebben we ook een aantal administratieve dingen aangepast. Omdat veel van onze lezers ook nomade zijn of dat misschien wel willen worden delen we ze in deze blog. Camperverzekering Op onze blog over " Wat kost dat nou dat nomade n bestaan " kregen we veel reacties, een aantal van de reacties ging over de camper verzekering. Ik was bij de NKC verzekerd waar je wel 365 dagen per jaar mag reizen maar niet in je camper mag wonen. Aangezien we dit wel doen ben ik nog eens in het verzekeringswereldje gedoken en ben overgestapt naar Aveco . Hier kan je je verzekering uitbreiden met "reizen, wonen en werken in je zelfgebouwde camper". Precies wat wij doen dus. Post Wij staan nog altijd 'gewoon' ingeschreven op een Nederlands adres. Zolang we er voor zorgen minimaal vier maanden per jaar in Nederland te zijn is dit allemaal geen probleem. Wat alleen lastig is is de post. Wanneer deze bezorgd wordt dan lezen we deze pas als we weer terug in Nederland zijn. Dat is soms met rekeningen net te laat. Natuurlijk doen we zoveel mogelijk digitaal, maar sommige instanties zijn nog steeds niet zover. Nu hebben we een service bij PriPost genomen. Hier krijg je een soort postbus. Alle post die daar heen gestuurd wordt scannen ze in en mailen ze door naar je e-mailadres. Wanneer er post tussenzit met waarde, zoals bijvoorbeeld een nieuwe PIN-pas of een certificaat dan sturen ze de post door naar een zelf te kiezen doorstuur adres. Een familielid bijvoorbeeld. We zijn benieuwd hoe dit ons gaat bevallen. Advertentie: De opbrengst gaat naar het bekostigen van deze website Verhuur woning Eerder heb ik een keer geschreven dat ik besloten heb mijn huis te verkopen. Deze beslissing gaf me echter geruime tijd buikpijn. Ik ben er toen nog eens 'mee gaan zitten' tijdens een lange meditatie en uiteindelijk besloten mijn huis toch te blijven verhuren. Ondanks dus dat er geen tijdelijke huurcontracten meer afgesloten mogen worden. Nu is het dus wachten op een nieuwe huurder. De verhuurmakelaar neemt gelukkig de selectie en formele zaken voor zijn rekening. "Geluk bestaat niet uit de afwezigheid van problemen, maar de vaardigheid er mee om te gaan" Opstartproblemen Onze reis begon met wat ongemakkelijkheden. Eigenlijk zouden we 31 december al vertrekken, maar we waren beide ziek geworden en besloten eerst even een beetje uit te zieken. Met verkoudheid en weinig energie vertrokken we uiteindelijk 2 januari. Iets voor Luxemburg stopten we voor een overnachtingsplek. Kelly wilde beginnen met koken, maar helaas geen gas.... Zou ik dan toch iets verkeerds hebben gedaan bij de installatie van de tweede gastank? Na wat gezoek en een halfuur later bleek ik de knop van de HD gasslang voor de monocontrol niet ingedrukt te hebben. Paniek voor niets dus. Bevroren waterleidingen De tweede nacht stonden we een stukje voor Dijon in Frankrijk. Het was fris. Zo'n 5 °C onder nul. In de avond hadden we lekker de standkachel aangezet ,maar die zetten we eigenlijk altijd uit als we gaan slapen. De lekkere dikke dekens houden ons ook wel warm en anders hebben we altijd elkaar nog. Toen we 's morgens wakker werden kwam er geen water uit de kraan, de waterleidingen waren bevroren. Een tijd aan de slag geweest met de elektrische kachel, maar zonder resultaat. Ik was bang dat de waterpomp kapot gevroren was. Dat wordt voorlopig leven met water uit een jerrycan. Uren later werkte de kraan opeens gelukkig weer. Die leidingen waren dus goed bevroren geweest. Voortaan toch maar een kacheltje aan laten staan bij temperaturen onder nul. Al met al moeten we er weer even inkomen dus. Geen blog missen? Vul je e-mail adres onderaan deze pagina in en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog hebben geplaatst. Wil je ons financieel steunen zodat we deze website online kunnen houden doneer ons dan een bedrag middels deze link .

We zijn nog maar net onderweg voor onze tweede grote reis en genieten alweer enorm van het relaxte leven en van wat we allemaal te zien krijgen. We hebben echt nog geen dag spijt van de grote stappen die we hebben gezet. Je baan opzeggen, je huis verhuren, je familie en vrienden achterlaten, het is allemaal niet niks. Waarom niet nu? Wie kent de voornemens niet: straks als ik met pensioen bent dan gaan we reizen en genieten van het leven. Komt dat straks dan eigenlijk wel? We kennen ook allemaal voorbeelden dat dit uiteindelijk niet door kan gaan. Bijvoorbeeld omdat de gezondheid het dan niet toelaat of omdat er andere zaken zijn die je aan (t)huis gekluisterd houden zoals bijvoorbeeld kleinkinderen o.i.d. Wat wil je echt in het leven? Een tijd geleden alweer las ik het boek The big five for life. Dit boek heeft me behoorlijk aan het denken gezet. Het vraagt je om vijf dingen op te schrijven die je, als je later dood bent, zeker gedaan wilt hebben in je leven. Dat mogen grote dingen zijn zoals een verre reis maken, maar ook eenvoudige zaken zoals meer tijd besteden aan het gezin. De volgende stap is dan om eens in je agenda te kijken om te zien welke afspraken er in je agenda staan die bijdragen aan één van die vijf zaken. En als er niets staat, is dat dan wel het geval voor volgende week, maand of jaar? Als er dit jaar niets in de agenda staat, worden de doelen dan ooit nagestreefd? "Heb je een plan voor je leven of blijf je op de bank zitten tot het leven gaat beginnen?" Mijn big five of life Het viel mij niet eens mee om vijf dingen op te schrijven die ik echt graag wil doen of ervaren in het leven. Tien jaar geleden kwam ik uiteindelijk op de volgende vijf: Liefdevolle, toegewijde ouder zijn voor mijn kinderen Liefdevolle, intieme relatie hebben met mijn partner Veel van de wereld zien/reizen Anderen inspireren / iets betekenen voor de maatschappij Creativiteit de ruimte geven, bijvoorbeeld met mijn fotografie Pyreneeën, Noord Spanje Plannen Vanaf het moment dat ik mijn vijf belangrijkste punten helder had ben ik een plan gaan maken. Hoe kan ik deze vijf punten verwezenlijken in mijn leven? Elke stap die ik zette was in ieder geval in de richting van mijn droom en niet in de tegenovergestelde richting. Nu ben ik van nature al een planner, dus dat ging me goed af. Mijn risico is meer daar zo mee bezig te zijn dat ik vergeet in het hier en nu te leven. Advertentie: De opbrengst gaat naar het bekostigen van deze website Tien jaar later Het is nu denk ik tien jaar geleden dat ik het boek The big five for life gelezen heb en ben zo blij de focus op mijn doelen gehouden te hebben. Wat een voldoening om te ervaren dat ik echt die dingen nu aan het verwezenlijken ben. Natuurlijk heb ik tegenslagen gehad, plannen moeten uitstellen, opnieuw moeten beginnen, maar nooit heb ik mijn uiteindelijke doelen uit het oog verloren. En hoe intens geniet ik nu van dit leven. Tegenslagen zullen er zeker nog gaan komen in mijn leven, maar deze periode heb ik dan in ieder geval al beleefd. En weet je wat nu zo leuk is..... Je mag je big five of life zo vaak herzien of bijstellen als je maar wilt. Vul je e-mail adres onderaan deze pagina in en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog plaatsen. Wil je ons financieel steunen zodat we deze website online kunnen houden doneer dan een bedrag via deze link .

Iedereen wil wonderen in het leven ervaren, toch? Maar hoe kan je ervoor zorgen dat je meer wonderen op je pad krijgt? We zijn nu een kleine twee weken in Marokko en eerlijk gezegd moeten we behoorlijk wennen. Naast dat het zo anders is dan bij 'ons' is het een land met vele contrasten. En dan ook nog die kapotte voorruit, alles behalve wonderen zou je kunnen zeggen. Omschakelen Wat een rommel en chaos is het toch in dit land. Elk dorpje wat je in komt rijden betekent chaos en daar moet je wel een beetje tegen kunnen. Ik vind dat persoonlijk wel leuk. Je moet je door het verkeer heen durven wringen. We nemen onze route tegen de klok in. Dus eerst langs de kust naar het zuiden om vervolgens via het binnenland weer naar het noorden te reizen. Ik denk dat we daar goed aan doen, want eerlijk gezegd zijn de eerste paar honderd kilometer niet heel erg bijzonder qua natuurschoon. Het is net zo vlak als in Nederland en het zijn veelal uitgestrekte velden met alleen maar gele keien. Zo ver je kunt kijken. Positief Valt het land ons dan tegen? Nee zeker niet! De kapotte voorruit hielp natuurlijk niet mee en de bergen plastic die je overal ziet vind ik echt vreselijk, maar voor de rest zijn de contrasten en de grote verschillen met ons land juist enorm interessant. Het duurde gewoon even voor het land ons 'pakte'. Nu we een tijdje onderweg zijn en in het zuiden zijn aangekomen zien we steeds meer de schoonheid van het land. Wonderen Het Anti-Atlas gebergte waar we vandaag doorheen reden was echt prachtig. Wij ervaren dit echt als een wonder. Evenals dat we elkaar anderhalf jaar geleden zijn tegengekomen, we onze banen hebben durven opzeggen en hier nu samen van de bergen mogen genieten. Een bescheiden wonder misschien, maar wel één van een enorm formaat. "Als alle dagen hetzelfde lijken, ben je blind geworden voor de wonderen in jouw bestaan." Meer wonderen ervaren Hoe kun je er nu voor zorgen dat je meer wonderen gaat ervaren? Ik nam vorig jaar deel aan een cursus* waar ze daar een mooie kijk op hadden. Je ervaart meer wonderen:  Als je 100% vertrouwen hebt dat de wonderen ook daadwerkelijk op je pad gaan komen. Dus geen 99% vertrouwen, want dat zegt eigenlijk dat je er geen vertrouwen in hebt. Als je 100% geduld hebt voordat er een wonder op je pad gaat komen. Wanneer je een wonder verwacht is het eigenlijk al geen wonder meer. Als je wil dat het wonder nu komt of in ieder geval heel snel duw je het van je af. Als je 100% vergeving kunt opbrengen. Alles wat je ervaart vind in jezelf plaats, het is een eigen interpretatie van de werkelijkheid. Zo mag je de hoop op een beter verleden opgeven. We hebben bijna allemaal vreselijke dingen in het verleden meegemaakt. Leef in vrede met wat er gebeurd is en vergeef de mensen die je dat hebben aangedaan. En echt vergeven is dus niet dat de ander eerst sorry moet zeggen... Als je 100% dankbaar bent. Niet alleen voor de mooie dingen, maar voor alles wat er op je pad komt. Er hoeft niets opgelost of veranderd te worden. Alles wat er op je pad komt is behulpzaam en dient je hoogste plan. Met je ratio weet je zelf waarschijnlijk niet wat dat plan precies is, maar op intuïtief niveau weet je het wel. Als je 1% bereid bent. Echt 1% is al voldoende, met 100% bereidheid gaat je ego aan de haal. *) Onderdeel van het Miracle Roadmap programma van 365dagensuccesvol.nl . Advertentie: Klik op deze banner en koop vervolgens iets bij bol.com Een klein % van de aankoop gaat naar het bekostigen van deze website. Wonderen in Marokko Terug naar Marokko. Het is een wonder dat we een passende tweedehands voorruit hebben gevonden voor Globus 2 . Het landschap waar we nu doorheen rijden is wonderbaarlijk mooi. Het is een wonder hoe dankbaar en behulpzaam de mensen hier zijn met het weinige dat ze hebben. Het is sowieso een wonder dat het ons gegeven is hier nu met z'n tweeën zo van te mogen genieten. Vul je e-mailadres onderaan deze pagina in en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog plaatsen. Wil je ons financieel steunen zodat we deze website online kunnen houden doneer dan een bedrag via deze link .

Je ontmoet een leuke man, blijkt hij in een bus te wonen. O jee, wat nu? Deze keer een blog van Kelly, de vriendin van Richard dus. Richard heb ik afgelopen zomer ontmoet op een leuke, alternatieve camping in Drenthe. Bij het eerste kampvuur was er direct aantrekkingskracht. Na de vakantie heb ik dan ook de stoute schoenen aangetrokken en hem uitgenodigd voor een etentje in Enschede. We zitten vaak op dezelfde frequentie, delen dezelfde humor en hebben veel overeenkomende interesses. Op de camping was het al duidelijk dat Globus2 zijn huisje is. Toen dacht ik nog niet na over de consequenties. Ik vond het interessant en stoer dat hij anders durfde te leven. Tijdens de tweede date zijn we eropuit getrokken en heb ik de vrijheid van een huisje op wielen mogen ervaren. Het samen op pad gaan voelde direct heel goed en smaakte naar meer. Toen ik aan mijn omgeving vertelde dat mijn date in een bus woont kreeg ik wat bezorgde blikken. Er zijn immers behoorlijk wat vooroordelen over wonen in een bus. Heeft hij schulden? Kan hij geen woning vinden? Als ik uitleg dat het een vrijwillige keuze is en dat hij een prima baan heeft halen ze opgelucht adem, totdat ik begin over het afstands- en leeftijdsverschil ;-) Vrijheid We zijn nu vijf maanden samen en begin het vanlife steeds beter te begrijpen. In de kerstvakantie gaan we weer een week samen op pad. Geweldig vind ik dat. Vooral misschien wel omdat de bestemmingen nog niet vast staan. Je weet 's morgens nog niet waar je 's avonds slaapt, het ultieme vrijheidsgevoel. Op voorhand was ik een beetje bang dat de kleine ruimte benauwend zou werken maar het tegendeel is waar. We vinden het heerlijk om in deze beperkte oppervlakte in elkaars energie te vertoeven. "Het probleem is niet dat je niet weet wat je moet doen, maar dat je niet doet wat je allang weet" Optutten en haren krullen Natuurlijk is het niet alleen rozengeur en maneschijn. Als we een avondje uit hebben gepland mis ik een badkamer. Optutten en haren krullen zonder wandspiegel is namelijk best een gedoe. Ook moet ik altijd een extra paar outdoor schoenen meenemen, want de camping is inmiddels veranderd in een modderpoel. Prinsessengedrag zit er dan ook niet in. Verder ontbreekt er een oven in Globus2. Hierdoor word ik toch wel wat beperkt in mijn kookkunsten. Systeem Soms denk ik wel eens, je hebt het financieel prima voor elkaar, waarom dan toch in een bus wonen? Als ik dan zie hoe blij hij ervan wordt kan ik alleen maar trots zijn dat hij zijn gevoel heeft gevolgd. Ook laat hij hiermee zien dat het wel degelijk mogelijk is om uit het standaard systeem te stappen en je eigen hart te volgen. Dus als ik mijn haar nou tot een kort, pittig kapsel transformeer kan ik zo mee in zijn levensstijl... Vind je het leuk om mijn ervaringen te volgen meld je dan, als je dat nog niet gedaan hebt, onderaan deze pagina aan en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer ik een nieuwe blog heb geplaatst. Je mailadres wordt voor niets anders gebruikt dan dit! Ik plaats af en toe affiliate links. Dit betekent dat wanneer je een product koopt via deze link ik daar een kleine vergoeding voor ontvang. Op deze manier steun je onze manier van leven. Graag tot de volgende blog!

De drie maanden die Kelly en ik samen onderweg zijn geweest hebben toch weer andere eisen gesteld aan Globus 2 dan de twee jaar die ik daarvoor al in de bus woonde. In deze blog alle aanpassingen die we in december hebben kunnen uitvoeren. Gas om te koken Tijdens de laatste reis kwamen we er al snel achter dat één gastank niet voldoende was om 3 tot 6 maanden op te kunnen koken. Aangezien het lastig is om je fles te laten vullen in het buitenland moest er een oplossing komen. We hebben overwogen een LPG tank onder Globus 2 te plaatsten, maar dat is in koude gebieden misschien niet de beste oplossing. Butaan verdampt namelijk niet bij koud weer en LPG is een mengsel van Propaan en Butaan. Liever hebben we de fles in de bus staan. Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen simpelweg een tweede gastank te plaatsten. Dat betekende wel dat de 'oude' gasbun vervangen diende te worden voor een nieuwe grotere. De houten kist die we daarvoor gemaakt hebben is helemaal gelijmd en later afgekit, zodat er echt geen gas kan ontsnappen. Onder in de gasbun zit een gat naar buiten zodat het gas, dat zwaarder is dan lucht, kan ontsnappen naar buiten. Nu alleen nog een knietje op de gasleiding en een kortere gasslang plaatsen, zodat er geen spanning op staat. Grijswatertank Zoals ik in deze blog al schreef hadden we geen afvalwatertank in Globus 2 . We gebruikten een losse tank op wieltjes die onder het rijden in de garage stond. Wanneer je ergens langer staat is dat best handig, maar we kwamen er gauw achter dat het lang niet altijd optimaal was. Dus we hebben besloten dat er toch een vaste grijswatertank onder de bus moest komen. Het was niet makkelijk om een geschikt modeltank te vinden. De tank moet namelijk in de buurt worden geplaatst waar de afvalleidingen (keuken en toilet) door de bodem van de bus komen en daar is de ruimte beperkt. Na heel wat hoofdbrekers hebben we uiteindelijk besloten een standaard afvoerbuis van 110mm doorsnee en iets meer dan een meter lang te gebruiken als opslagtank. Dit geeft een capaciteit van ruim 10 liter wat ons voldoende lijkt. Het plaatsten van de 'tank' was misschien meer een zomerklusje geweest. Man wat was het koud, nat en winderig onder de krappe ruimte onder de bus. Maar het is gelukt. Nu eens kijken hoe ons dat gaat bevallen. Advertentie: De opbrengst gaat naar het bekostigen van deze website Diverse kleine klusjes Naast deze twee grotere klussen zijn er ook een heleboel kleine klusjes uitgevoerd zoals: De ledstrip onder de keukenkastjes zijn vervangen voor een dimbaar exemplaar die tevens met de telefoon te bedienen is De bedlampjes zijn een kwartslag gedraaid, zodat ze onder het rijden niet naar beneden vallen Afkitrand aanrecht / kookstel opnieuw gedaan. De epoxy laag die we op het aanrecht hebben aangebracht had een chemische reactie met de kitrand, waardoor deze heel plakkerig en niet hard werd. Kruimels bleven erin plakken. Heel smerig. Nu een nieuw stukje epoxy aangebracht, waardoor het weer netjes en fris oogt. Omdat de gasbun vervangen moest worden, moest ook de doucheaansluiting die erop vast zat opnieuw gemaakt worden Een slot op de grote la onder de tafel gemaakt, zodat deze niet open gaat tijdens fors remmen Een waterfilter geplaatst op de vulslang, zodat we altijd drinkbaar water kunnen tanken Een gordijnspiraaltje waar de gordijntjes in de slaapkamer achter blijven zitten Gescheurd plankje in de koelkast gerepareerd Tweede Mopeka gasmeter geplaatst onder de nieuwe tank en geconnect met de Victron Cerbo installatie Keukenrolhouder onder de bovenkastjes geplaatst De beugels in de garage waar de luifel en het grondzeil in lagen zijn vervangen voor een plank waar alles nu op kan liggen. Ook hebben we diverse leuke camper gadgets van de firma E-trailer geïnstalleerd. De komende periode gaan we deze uitgebreid testen en daarna zullen we er een uitgebreide blog over schrijven. "Hou hem tussen de lijntjes met de glimmende kant boven" Regulier onderhoud Tot slot hebben we een aantal zaken vervangen zoals de watervulslang. Wij gebruiken bewust altijd een doorzichtige slang en na een jaar zie je daar echt al wat schimmelvorming in. Ik zie zo vaak campers gevuld worden met een ondoorzichtige slang en wil dan eigenlijk niet weten hoelang die slang al in gebruik is. Ook de brandblusser en de gasslang zijn periodiek vervangen. Tenslotte is de disributieriem vervangen, maar dat heb ik uiteraard niet zelf gedaan. Dus, zoals mijn vaste garagehouder Stout in Rotterdam altijd zegt: De bus is weer helemaal in orde, hou hem tussen de lijntjes met de glimmende kant boven. Waar zijn we? We pendelen momenteel een beetje tussen het westen en het oosten van Nederland om met onze familie en vrienden af te kunnen spreken. Het is heerlijk om even in de vertrouwde omgeving te vertoeven, maar vier weken is lang zat. Het kriebelt weer, we willen weer op pad. Geen blog missen? Vul je e-mail adres onderaan deze pagina in en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog hebben geplaatst. Wil je ons financieel steunen zodat we deze website online kunnen houden doneer ons dan een bedrag middels deze link .

Het reizen zonder eindtijd brengt ons in contact met mensen van verschillende culturen, talen en overtuigingen. Deze ontmoetingen laten ons verschillende vormen van gastvrijheid ervaren. Tijdens het reizen zijn we deels afhankelijk van de vriendelijkheid van vreemden. Het nodigt ons uit om ons oordeel los te laten en verbinding te zoeken, zelfs wanneer we de ander niet volledig begrijpen. Wildkamperen Portugal Wildkamperen is sinds 2021 op bepaalde plekken in Portugal geoorloofd. Je moet dan wel voldoen aan bepaalde regels zoals niet langer dan 48 uur op dezelfde plek staan, geen afval of grijs water dumpen doh!, geen campinggedrag vertonen etc. Ook is het niet toegestaan in de Natura 2000 -reservaten . Voor Portugal betekent dat een heel groot deel van het kustgebied. Campinggedrag Campings vermijden wij veelal, maar tegelijkertijd willen we wel af en toe voor de bus in de zon zitten. Richard had daarom op Facebook een bericht geplaatst met de vraag waar je in Portugal kunt wildkamperen met campinggedrag. Lekker met de stoelen buiten, zonder dat je bang hoeft te zijn om weggestuurd te worden of nog vervelender om een boete te krijgen. Oproepje Facebook Klusjes doen op de camping Al snel kwamen er tientallen berichten binnen met tips waar dit mogelijk is. Ook kregen we uitnodigingen van locals en mensen die naar Portugal zijn geëmigreerd. Zo reageerde er ook een Nederlandse campingeigenaar. Hij nodigde ons uit om te verblijven op zijn camping in ruil voor wat klusjes. De klusjes bestonden voornamelijk uit houthakken. Dat hout kon weer mooi gebruikt worden voor het verwarmen van de sauna en de hottub. We mochten er zelf ook gebruik van maken. De ene avond zaten we in de sauna en de andere avond zaten we, onder de volle maan, in de hottub. Het was alsof we een wellness hadden geboekt! Als dank hebben we nog een appeltaart gebakken in onze Omnia oven. Op een berg in de modder Ook kregen we een uitnodiging van een Duits stel om op hun terrein te komen staan. Het terrein was volop in ontwikkeling en overal was het een grote modderpoel, maar dat mocht de pret niet drukken. Globus 2 kon staan op een berg, de stoelen konden naar buiten en we hadden een mooi uitzicht over een prachtige vallei. We werden spontaan uitgenodigd voor pompoensoep met heerlijk zacht zelfgebakken yoghurtbrood. Terwijl ik dit schrijf ben ik alweer aan het watertanden. Duitsers en brood bakken, het blijft een gouden combi. Madrid Op de terugreis besloten we op bezoek te gaan bij Weleda collega David. Hij nodigde ons uit om samen te eten met zijn familie. Van te voren hadden we al bedacht dat de Spanjaarden niet om 18:00 aan tafel zitten. We hadden daarom alvast wat gesnoept om de initiële honger vast te stillen. Rond 20:30 was zijn vrouw nog niet thuis evenals de kinderen. David zelf maakte ook geen aanstalten om te gaan koken. Toen hij ons vroeg hoe laat wij normaal gesproken eten schrok hij van het antwoord. Snel belde hij naar zijn vrouw en een uur later zaten we aan tafel met heerlijke tapas gerechtjes. Ook kregen we een grote zak Spaanse (kerst)snoepjes mee om met onze familie in Nederland te delen. Warm gevoel Gastvrijheid is meer dan een deur openen en een een kop koffie aanbieden. Het is ook een gevoel overbrengen, een warmte die blijft hangen, lang nadat je als gast bent vertrokken. Gastvrijheid is niet wat je doet, maar hoe je mensen laat voelen” Deze quote legt precies de kern van gastvrijheid bloot. Het gaat niet om grootse gebaren of perfecte etiquette, maar om de kunst van het oprechte welkom heten. Een vriendelijke glimlach, een luisterend oor, of het aanbieden van een favoriete snack; deze eenvoudige dingen hebben de kracht om iemand een warm gevoel te geven. Advertentie: De opbrengst gaat naar het bekostigen van deze website Social Media We verbazen ons soms over reacties die mensen achterlaten op onze berichten. Met name op bijvoorbeeld Facebook. De meeste reacties zijn uiterst aardig en stimulerend, maar er zitten ook best venijnige tussen. Waarom doen mensen dat? Het lokt uit om er ook weer negatief, verdedigend op te reageren, maar wie heeft daar wat aan? Wij kunnen de bemoedigende, aanvullende en vriendelijke reacties zeer waarderen. Dit is ook een vorm van gastvrijheid waar we een warm gevoel van krijgen. Waar zijn we? Het is alweer half december en we zijn druk bezig met allerlei klusjes aan Globus 2 en met het afspreken met vrienden en familieleden. Daarnaast zijn we volop aan de slag voor onze volgende reis. Marokko en Oost Spanje. Blogs en vlogs van anderen zijn dan echt een enorm handig hulpmiddel. Zoals gewoonlijk vliegt de feestmaand voorbij, voor je het weet zitten we op een kameel in Marokko. Geen blog missen? Vul je e-mail adres onderaan deze pagina in en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog hebben geplaatst. Wil je ons financieel steunen zodat we deze website online kunnen houden doneer ons dan een bedrag middels deze link .

We zijn weer in Nederland. De eerste drie maanden van onze 'reizen zonder eindtijd' zitten er alweer op. Tijd voor bezinning! Hoe is het samenwonen en reizen in een bussie bevallen en wat vonden we helemaal te gek en wat viel er vies tegen. Gaan we weer op pad? In deze blog blikken we terug en kijken we vooruit. Nationaal park Somiedo Conclusie Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, we vonden het reizen met Globus2 geweldig. We hebben zoveel van Spanje en met name Portugal mogen zien en het was allemaal zeer de moeite waard. De afgelopen drie maanden zijn dan ook echt voorbij gevlogen. Dus ja, we zijn onze volgende reis alweer aan het plannen. In januari hopen we te vetrekken naar de oostkust van Spanje om vervolgens de oversteek naar Marokko te maken. Was het reizen dan allemaal één groot feest? Nee natuurlijk niet! Laten we beginnen met de tegenvallers of waar we tegenaan gelopen zijn. Lowlights In willekeurige volgorde en kriskras door elkaar: We hebben meer regen gehad dan we hadden gedacht. Misschien hadden we voor het weer net een maandje eerder moeten vertrekken. Je blijft schoonmaken. Zeker met wat minder mooi weer loop je steeds alle viezigheid mee naar binnen. We hebben natuurlijk geen halletje waar je de schoenen en jas uit kan doen. Elke dag dus vegen, vegen en nog eens vegen. Er zijn volop camperplaatsten in Spanje en Portugal. Wil je echter een beetje leuk staan en het liefst met uitzicht op zee of een dal dan moet je behoorlijk zoeken en heel veel P4N * uurtjes besteden. We zijn daar dagelijks toch wel een uur tot anderhalf mee bezig geweest. Als we het dan toch over camperplekken hebben. We hadden gedacht op sommige plekken een week of twee te kunnen blijven staan met de luifel uit en de stoeltjes buiten. Op een camping is dat natuurlijk geen probleem, maar dat willen we in principe niet. Voor het wildkamperen in deze landen hadden de stoelen thuis kunnen blijven. Wellicht zijn we te braaf geweest… Ook het vinden van gratis camperplekken in grote steden ging moeizaam. Met name omdat we na het vinden van een overnachtingsplek veel negatieve reviews over inbraken lazen. We betaalden dan liever voor een veilig onderkomen. Globus 2 is voorzien van een droogtoilet. Ideaal! Nummer 1 verdwijnt in de grijswatertank. Maar wat te doen met boodschap nummer 2 als er geen prullenbak in de buurt is? We zitten dan opgescheept met dat zakje, totdat we wel een prullenbak tegenkomen. Awkward! Beetje ongemakkelijk, maar ook dat hoort bij vanlife. Kelly en ik kennen elkaar nu ruim 1,5 jaar. Dat is nog relatief kort en dan woonden we ook nog eens ieder aan de andere kant van het land waardoor we elkaar alleen in de weekenden zagen. Het was dus best een grote, spannende stap om samen te gaan wonen in Globus 2 van 8m2. Naast dat we het fantastisch hebben gehad samen, hebben we natuurlijk ook wat minder gezellige momenten ervaren. Globus 2 heeft dan geen plek om je even terug te kunnen trekken. Een lange eenzame wandeling maken is dan de enige optie. Gelukkig wisten we elkaar steeds weer te vinden om opnieuw te verbinden. De gastank ging veel sneller leeg dan we hadden ingecalculeerd. Kelly moest dus op een soort kook rantsoen. Globus 2 heeft een losse grijswatertank. Deze past precies (als de banden goed op spanning zijn) onder de bus. Een klein hobbeltje in de weg zorgde ervoor dat de tank niet meer paste en we er een emmer onder moesten zetten. Ook voelt een tank onder de bus terwijl je op een parkeerplaats bij een grote supermarkt staat een beetje gek. *P4N= Park For Night, een app waarmee je zowel gratis als betaalde overnachtingsplekken kunt opzoeken. Advertentie: De opbrengst gaat naar het bekostigen van deze website Highlights Laten we beginnen met de plekken waar we geweest zijn die we echt te gek vonden. Als je de kans hebt zijn onderstaande plekken wat ons betreft echt de moeite waard om te bezoeken. Picos de Europa Prachtig berggebied. Met name de betoverende wandeling Ruta del Cares (SP) was hier het hoogtepunt. Deze moet je een keer gewandeld hebben wat ons betreft. National Park de Somiedo (SP) Geweldig natuurgebied om te wandelen met veel blauwe meren en prachtige valleien. Santiago de Compostela (SP) In Noord-Spanje hebben we diverse keren stukken van van de Camino del Norte gelopen. Wie weet gaan we deze route nog een keer in zijn geheel lopen. De sfeer op het plein waar het eindpunt is en de bekende kathedraal staat bezorgden ons kippenvel. Hier hangt een bijzondere energie. National Park Park Peneda-Gerés (P) Met name de sprookjesachtige bossen aan de noordkant van het natuurgebied brachten ons in vervoering. Helaas hebben we hier niet gewandeld. Het dorpje Podence (P) Zie blog De gevaarlijkste wegen National Park da Sierra da Estrela (P) Hoogste punt van Portugal met adembenemende vergezichten. Douro vallei (P) Geweldige route om met de camper doorheen te rijden. Porto (P) Fijne, relaxte stad. Toffe bezienswaardigheden en natuurlijk overal heerlijke port proeverijen. Algarve (P) Een echte vakantiebestemming; prachtige stranden, azuurblauw water, ruige kliffen. Als kers op de taart was de seven hanging valleys trail wandeling. Gibraltar (UK) Schiereiland met de bekende rots waar honderden wilde apen leven. Om Gibraltar te voet te bereiken moet je trouwens over een landingsbaan lopen! Ook de grot van st. Michael is zeer de moeite waard om te bezoeken. Sevilla Bruisende stad, je wordt meegenomen in het Spaanse temperament. Caminito del Rey (SP) Ooit omschreven als het gevaarlijkste pad ter wereld. Het “Koningpad” is gelukkig volledig gerenoveerd en veilig voor wandelaars. Het pad is absoluut spectaculair te noemen. Samenwonen Het samenwonen in een klein busje ging onwijs goed. We hebben nooit dat we elkaar in de weg lopen (daar is het stomweg te klein voor 😜) of dat we onenigheid hebben over wat we gaan doen o.i.d. We vinden het autorijden zalig, we lachen veel en kunnen samen zo intens genieten van de wandelingen die we maken. Ook hebben we ieder zo onze eigen taken op ons genomen. Dat is heel organisch gegaan. Zo kookt Kelly altijd en Richard doet de afwas. Richard rijdt en Kelly checkt voor vertrek of alle ramen dicht zitten, magneten erop zitten en het trapje binnen staat etc. Kelly veegt, Richard vult het water. Zo vormen we een echt team. En ja zo'n kleine ruimte maakte ook dat we elkaar behoorlijk kunnen triggeren. Dan gaan we uit verbinding en voelt het soms of we de reis voortijdig moeten afbreken. Gelukkig hebben we elkaar steeds weer gevonden. Je partner is tenslotte de grootste spiegel voor je eigen ontwikkelingspunten. "Thuis is waar de liefde woont" Reizen zonder eindtijd deel II De maand december verblijven we in Nederland. Richard wil diverse klussen aan Globus 2 verrichten (zie vorige blog ). Ook is de bus zowel van binnen als buiten toe aan een grote schoonmaakbeurt. Natuurlijk willen we, nu we toch in de buurt zijn, met de feestdagen bij de familie zijn. In januari zullen we opnieuw vertrekken. Na de hele westkust van Frankrijk, Spanje, Portugal gezien te hebben, willen we nu ook graag de oostkust bekijken. Daarna willen we de oversteek naar Marokko maken. Met Globus 2 naar Afrika, in zo'n andere cultuur. We hebben er al enorm veel zin in. Deze maand gebruiken we dus tevens om ons te verdiepen in de plaatselijke bezienswaardigheden en gebruiken. Heb je tips? We lezen ze graag! Plaats reacties onder de blog, zodat niet alleen wij, maar ook de andere lezers ze kunnen zien. Waar zijn we? We zijn dus weer terug in Nederland. Zowel in het oosten (Kelly) als het westen (Richard) van het land. Tijd om familie en vrienden te bezoeken. Klussen aan Globus 2 en lekker heel veel last hebben van de kou en de regen. Wanneer gaan we weer? Geen blog missen? Vul je e-mail adres onderaan deze pagina in en je ontvangt, maximaal 1x per week, een mailtje wanneer we een nieuwe blog hebben geplaatst. Wil je ons financieel steunen zodat we deze website online kunnen houden doneer ons dan een bedrag middels deze link .